Untitled Document
Mark Wolffe
"Ik heb de leukste baan ter wereld"
Gerard Verhoogt
Foto: Bram Saeys
Hij werd geboren in Johannesburg (1952), studeerde in Kaapstad,
verhuisde, noodgedwongen, eerst naar Botswana, daarna naar Delft,
liep stage in Madras (India) en woonde in Enschede, Middelburg
en nu in Eindhoven. "Dat was ook een van de vragen van de
sollicitatiecommissie: 'Denk je dat je hier lang blijft?' Ik zei
'Als het voor beide kanten bevredigend is, blijf ik tot mijn pensioen?
Hier kan ik alles combineren wat ik leuk vind. Want ik heb een
van de leukste banen ter wereld", vertelt ir. Mark Wolffe,
sinds april de nieuwe bibliothecaris van de bouwkundebibliotheek.
Wolffe studeerde in de jaren '70
architectuur aan de universiteit van Kaapstad. Daarnaast was hij
actief binnen de studentenvakbond (vice-voorzitter), toen de grootste
anti-apartheidsbeweging binnen het blanke bevolkingsdeel.
Wolffe: "Een deel van onze familie was altijd al maatschappelijk
actief. Mijn grootmoeder streed in Engeland voor gelijke rechten
voor vrouwen. Ook mijn moeder was actief. En de jonge Mandela
kwam bij ons aan huis. Een minister noemde de studentenvakbond
ooit politieke vijand nummer één. Op mijn 18de jaar
werd mijn paspoort ingenomen. Een aantal collega's werd opgepakt
en ik begreep dat ik ook aan de beurt zou komen. Dan kun je als
'martelaar' de gevangenis in gaan, maar dan ben je twee weken
voorpaginanieuws en daarna word je vergeten. Dus ben ik naar Botswana
gevlucht. Na een jaar kreeg ik een aanbieding om, met een beurs,
naar Nederland te gaan en die heb ik aangenomen."
In Delft maakte Wolffe zijn studie Stedenbouwkunde af (1985) en
zijn dissertatie betrof de urbanisatie problematiek (met name
de sloppenwijken), waarvoor hij onderzoek deed in Madras. In 1986
kreeg hij werk in Enschede, daarna bij de Hogeschool Zeeland in
Vlissingen. Vervolgens werd hij lid van de staf van de Zeeuwse
bibliotheek in Middelburg, na een studie Documentaire Informatie
Management aan de Universiteit van Amsterdam. In Enschede gaf
hij les bij ICT (International Institute for Aereospace Survey
and Earth Sciences).
Het ging dus eigenlijk meteen goed in Nederland?
Wolffe: "Veel vluchtelingen 'wonen' in het verleden, maar
ik heb bewust een eigen leven opgebouwd. Het ligt ook een beetje
in mijn aard. Ik kijk vooruit, niet terug. Maar het wordt misschien
tijd om me een beetje te settelen. Op de TU/e kan ik alles combineren.
Als universitair docent vond ik het lesgeven en het contact met
studenten heel leuk. Hier is dat minder, maar als de bibilotheek
assistenten met vakantie zijn, kan ik het overnemen."
Hoe schat Wolffe de collectie van de bouwkundebibliotheek in?
"Moelijk te zeggen. Ik wil eerst de collectie-evaluatie afmaken,
dan kan ik zeggen hoe die zich verhoudt tot andere universiteitsbibliotheken.
Maar de eerste indruk is dat het een goede verzameling is, en
ik zet het beleid van mijn voorganger gewoon voort. Het is een
leuk gevoel dat ik pas de derde bibliothecaris ben. Andere universiteitsbibliotheken
zijn zo oud dat je de 25e bent."
Voor de Bouwkundebibliotheek heeft hij een aantal plannen, voorzover
het budget en de verhuizing volgend jaar dat toelaten. "De
tentoonstellingsruimte wil ik actiever gebruiken, de muren mogen
wel eens een andere kleurtje krijgen. Ik wil, samen met Cheops,
een prijsvraag uitschrijven. En er is een kamer over, die nu als
groepsruimte dienst doet. Ook die moet nog een nieuwe kleur krijgen,
liefst iets uit een schilderij van Matisse: lila-paarsachtig."/.
|
Untitled Document
De week van/Ilse
Ilse van Lith is tweedejaars student MWD aan de Fontys
Hogeschool en pr-vrouw van studententoneelvereniging Doppio. Ze
speelde zelf eind mei mee in de rol van Risjaar in de eerste drie
voorstellingen van een groep met het stuk 'Bloedhond'.
Maandag: Na een geslaagde première
van 'Bloedhond' de vorige avond, de hele dag op wolken gelopen.
Het was zondag volle bak en voor mij kan de tweede voorstelling
niet vroeg genoeg beginnen. Dat gevoel wordt wat onzekerder als
de kassamedewerker me een uur voor aanvang van de voorstelling
vertelt dat er slechts 55 kaartjes verkocht zijn. Maar desalniettemin
wordt het weer een lekkere voorstelling en zijn de reacties na
afloop overwegend positief.
Dinsdag: Om 14.15 uur al naar Plaza Futura gegaan om
mijn haar in spikes te laten draaien, wat een dik uur in beslag
neemt! Daarna word ik gegrimeerd en hebben we een fotodoorloop.
De stemming in de groep is gevaarlijk melig. We zijn wel gespannen
maar tonen dat op een heel irritante manier. Dat heeft later zijn
uitwerking op de voorstelling. Er vallen versprekingen en we moeten
er best hard aan trekken. Na afloop een ontnuchterende opruimactie
tot 0.30 uur, waarna we nog naborrelen in 'ons eigen' Scala.
Woensdag: Leeg gevoel. 's Avonds als bestuurslid achter
de telefoon reserveringen noteren voor de theatercursuspresentaties
van volgende week en een korte bespreking met een van de bestuursleden
over de rest van het bestuursjaar.
Donderdag: Repetitieruimte schoongemaakt, 's middags gewerkt en
's avonds lekker wezen sporten. Kortom: het normale leventje is
weer begonnen!
Vrijdag: 'In de verte ligt Nijmegen, bij zonsondergang'
De hele dag teksten van Frank Boeijen in mijn kop. En 's avonds
heerlijk genieten tijdens zijn concert. Een goed begin van wat
een geweldig weekend belooft te worden!
Zaterdag: De stemming zit er behoorlijk in op Pinkpop.
Mijn zus en ik vermaken ons opperbest en kijken uit naar het programma
van zondag en maandag.
Zondag: Heerlijk meedeinen op de muziek van Zita Swoon,
Das Pop en vele anderen. En nog een heerlijke muziekdag in het
vooruitzicht
|