Maandag: Na twee weken vakantie moet ik weer aan de slag. Waar was ik ook weer gebleven en wat staat me nog te doen? ’s Middags hoor ik dat m’n zoon Milan ziek is geworden.

Dinsdag: Ik neem een dag vrij om voor Milan te zorgen. Gelukkig knapt hij snel op en kunnen we ’s middags nog even naar de winkel om rood plakplastic te halen. Dit heb ik nodig om een oud TU/e-logo actueel te maken. Vrijdag moet ik mijn eigen stand gaan bouwen bij de verkiezing van de vakman van het jaar, de Ir. Noordhof-prijs.

Woensdag: Het rode plakplastic maakte het TU/e-logo weer van deze tijd en terwijl ik daarmee bezig ben, snijd ik in mijn vinger. Hmmm... een vakman dus.

Donderdag: Oei, morgen moet alles écht klaar zijn voor de presentatie.

Vrijdag: De dag van de prijsuitreiking. De kinderen naar opa en oma brengen, dan door naar de TU/e om de spullen op te halen. Dit jaar is de Frencken Group gastheer voor de uitreiking van de Ir. Noordhof-prijs. Er staat een grote tent waarin we kunnen opbouwen. We gaan aan de slag en terwijl mijn collega Dave, mijn vriendin en ik bezig zijn met het opbouwen van de stand, wordt er omgeroepen dat over een kwartier de genomineerden binnen zullen komen. Dat is wel erg raar. Ik wil die dingen gewoon zelf doen! Ik heb zelf de posters gemaakt en ervoor gezorgd dat ik alle spullen heb. Na een rondleiding binnen het bedrijf heb ik in mijn stand verschillende mensen gesproken. Vooral mijn metalen gitaar trok de aandacht. Na een leuke introductie van een cabaretier was het moment daar. Eerst hoorde ik het niet goed; maar het was toch waar. Ik ben winnaar in de categorie metaal! Hoera!

Zaterdag: Na achttien jaar trouwe dienst heb ik mijn motor vandaag ingeruild voor een motorscooter. Thuis blijkt dat hij net niet door de poort kan om in mijn tuin te komen. Weer een klusje voor de vakman van het jaar…

Zondag: Het was wat even werk, maar nu past de scooter wel door de poort.