“Dan mag u nu de bruid kussen.” “Wacht even schatje, eerst even mijn Facebook-status updaten.” Mark Zuckerberg, oprichter van Facebook, zegt het zelf: “Facebook will be where people live their digital lives, without the creepy avatars.”

Ook mijn gezicht staat inmiddels, onder sociale druk, op Facebook. Daar kan ik lezen wat mijn ‘vrienden’ meemaken tijdens hun reizen over de wereld, dat hun kinderen zojuist hun eerste woordje hebben gebrabbeld en wat mijn oud-klasgenoten zoal hebben uitgevreten.

Met dank aan Facebook heb ik ook weer contact met enkele Polen die meededen aan een uitwisselingsprogramma met mijn middelbare school. Destijds ging contact over de grenzen nog vooral per brief; je weet wel, op papier, in een envelop en dan naar het postkantoor, etc. Dat hielden we dus niet lang vol.

Met Facebook gaat dat allemaal veel makkelijker. Je kunt met één berichtje aan al je ‘vrienden’ mededelen dat het feest van gisteren supervet was, dat je nu een kater hebt, hoe blij je wel niet bent met je nieuwe schoenen, dat je ontzettend trots bent op je opgeruimde kamer, dat je je aan het vervelen bent tijdens een college, enzovoorts. Want laten we eerlijk zijn, zoveel bijzonders maken wij niet mee in ons dagelijks leven.

Gelukkig kun je dat dan weer compenseren door je digitale leven wat op te pimpen. Je kunt bijvoorbeeld een huisdier aanschaffen, een boerderij kopen in Farmville en zelfs deelnemen aan een maffiaoorlog. En dat allemaal zonder creepy avatar. Dat is trouwens maar goed ook, want als er iets is waar ik op dit moment absoluut geen tijd voor heb, dan is het wel een avatar creëren, een huisdier onderhouden, een boerderij runnen en een maffiaoorlog voeren.

Status-update: Monique schrijft een column over Facebook.

Monique Hendriks is studente
Technische Informatica