Zaal 2 van het Auditorium vult zich langzaam met de opgewonden pratende kinderen. Het duurt zeker 5 minuten voordat ze allemaal een plekje gevonden hebben, hebben bepaald wie naast wie zit en hebben uitgevogeld dat je die tafeltjes kunt uitklappen. Het lawaai verstomt acuut als Niek Lopes Cardozo, hoogleraar plasmafysica bij Technische Natuurkunde, zonder enige aankondiging begint met zijn eerste demonstratie. Hij geeft een zwiep aan een klein tolletje op een soort platformpje, en als hij het middenstukje weghaalt, zweeft het tolletje. De kinderen weten heus wel hoe dat kan: “Een magnetisch veld!” Het is de inleiding van de Fusion Road Show, een demonstratie over het opwekken van energie uit waterstof.

Een uur lang stilzitten en luisteren valt niet mee. Lopes Cardozo voelt dat prima aan en wisselt zijn verhaal over bevolkingsgroei, CO2- uitstoot, brandstoftekort en kernfusietechnologie af met leuke proefjes. De kinderen doen hun uiterste best om rookkringen te vangen en willen ook allemaal even de plasmabol aanraken.

Philip Schreurs (10 jaar, groep 8): “Ik vond het leuk, maar ik had niet verwacht dat het zoveel over energie ging. Ik had op zo’n technische universiteit meer met computers verwacht. Maar ik vond het wel leuk, want ik weet heel veel over CO2. En het was leuk dat hij al die proefjes deed.” Hoe is het om hoogbegaafd te zijn? “Aan de ene kant wel fijn, omdat we allemaal leuke projecten krijgen van meester Bair. Maar soms is het ook stom, je wordt ook weleens overschat. Ik zit nu in groep 8, maar ik ben wel pas 10. Op voetbal bijvoorbeeld denken ze soms dat ik al heel goed kan voetballen omdat ik al in groep 8 zit, maar dat is natuurlijk niet zo.” Hoewel hij het leuk vond om eens op de TU/e te kijken is hij niet van plan om hier te komen studeren. “Ik wil politicus worden, voor D66 denk ik.” (SK)