Erg?

Zeventig Nederlandse doden in Tripoli. Op de tv hoor ik Hugo Borst het ongeluk bagataliseren, want wat als de inzittenden niet uit Nederland kwamen? Matthijs van Nieuwkerk kiest de politiek correcte weg en benadrukt nog maar eens hoe erg het wel niet is. In mijn gedachte flitst Hans Teeuwen voorbij, die vertelt dat hij al het leed in de wereld heel erg vindt, maar het feit dat er vanochtend geen hagelslag meer was om op zijn brood te doen een stuk erger. Niet politiek correct, voor een hoop mensen wel de realiteit.

Ook ik snap sentimenten rond nieuws over Nederlanders nooit zo goed. Dat er mensen sterven is erg, een vliegramp is verschrikkelijk. Maar is het erger omdat een groot deel van de slachtoffers uit Nederland komt? Vliegtuigen die zonder Nederlanders neerstorten halen nog net pagina 3 van de Spits, terwijl Tripoli al een week lang de voorpagina domineert. Wellicht mis ik het “Ik had ook die persoon kunnen zijn”-gevoel? Bij mij blijft dat gevoel meestal beperkt tot winnaars van de staatsloterij.
Na op zaterdag mijn dagelijkse portie nieuws via het journaal tot me te hebben genomen, besef ik me weer waarom je je niet al het leed van de wereld kunt aantrekken. Ruim honderd doden (exclusief Tripoli) zijn in een krappe twintig minuten journaal te betreuren. Een aantal waartegen zelfs de beste antidepressiva niet meer werken.

Leed negeren omdat het om buitenlanders gaat doet men dan ook uit zelf- bescherming. Je wilt niet wegkwijnen om al het wereldleed, maar ook niet je dagelijkse boterham als je grootste zorgenkind beschouwen. Weinig empathie met Nederlandse slachtoffers suggereert in dat licht ook weinig belangstelling in het algemeen. Tijd dat ik mijn principes overboord gooi en meeleef met nieuws over landgenoten. Want je om buitenlanders minder druk maken is erg. Maar je alleen maar druk maken over hagelslag, dat is een stuk erger!

Pieter Mooren is student Technische Bedrijfskunde