/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 30 september 1999 Cultuur

Wervelstorm van gegabber Cabaret over ëgeneratie inhoudsloosí Normaal gezien was hij nu bioloog geweest, ware het niet dat biologen ënergens de humor van inziení. Met een moeder als voorbeeld en twee prijzen op zak is Jochem Myjer nu een jaar professioneel bezig als cabaretier. ìWeet je wat daarvan hÈt voordeel is: je kan uitslapen.î Vliegende geluksvogel Jochem Myjer heeft dankzij zijn moeder, die ook cabaretiËre was, het vak met de paplepel binnengekregen. Op zijn twaalfde zong hij al liedjes, maar het podiumgevoel was er al vroeger. ìToen ik tien was, deed ik mee aan een vioolconcours. Ik speelde mijn stukje en toen het applaus begon, ging ik niet van het podium af. Ik bleef maar buigen. je zag die mensen echt gewoon denken ëGa weg jongení, maar ik bleef staan. Uiteindelijk hebben ze me er afgesleept ...î Dat hij het Groninger Studentencabaret Festival gewonnen heeft, schrijft hij toe aan geluk. ìDat ben ik gewoon: een geluksvogel. Dat het nu zo goed gaat, is ook geluk. Na het Festival had ik een manager nodig en trad ik af en toe op, maar nu kan ik er echt van leven.î Drie a vier keer optreden per week gaat duidelijk niet samen met een opleiding als bioloog. ìIk had er geen tijd meer voor, trouwens biologen zien nergens de humor van in. Ooit moesten we een duif ontleden en ik had zoín peesje gevonden dat, wanneer je eraan trok, ervoor zorgde dat de vleugels op- en neergingen. Ik al vliegend met die vleugels door het lokaal. Gevolg: geschorst.î EÈn slechte recensie Ook al is de 22-jarige ex-student meerdere malen per week in Nederland te bezichtigen, voor hem wordt het nooit een sleur. ìTuurlijk niet, je hebt toch elke keer een ander publiek. Die mensen in de zaal weten niet wat ze kunnen verwachten en die spanning voel je. Het is het publiek dat je meesleept. Soms staan ze bovenop hun stoelen te juichen en een volgende keer krijg ik een mager applausje. Maar bij beide voorstellingen komen ze achteraf zeggen dat ze het fantastisch vonden. Ik blijf optreden zolang ik die kick, die ik twee minuten voor het optreden voel, blijf krijgen.î Dat niet elk optreden en elke recensie goed is, ligt voor de hand. ìIk heb ooit ÈÈn slechte recensie gehad en dat was ook gewoon een slecht optreden. Dat was toen een Fries publiek en die zijn fucking moeilijk. Ik ben er gewoon veel te enthousiast op gaan zitten...dus die recensie was terecht. Ik zou me kut voelen als ik een goed optreden deed en enkel en alleen commentaar kreeg...î Geen gemelk Dat Jochem Myjer zijn theaterprogramma ëGegabberí snel gaat, onderscheidt hem niet van andere cabaretiers. ìInderdaad, ik ben snel en dat zijn er velen, maar ik heb korte actjes. Ik doe vijftig verschillende dingen in anderhalf uur. Geen lange verhalen, maar een razendsnelle op-eenvolging van acts. Kijk, als je iets leuks hebt, kun je het uitmelken maar dat doe ik niet. Dat is te makkelijk.î Myjer koos voor het woord ëgegabberí omdat het snelheid symboliseert, een wervelstorm. Voor hem is het een voorbeeld van de generatie ëinhoudsloosí. ìHet zijn flarden uit het leven van mijn generatie met af en toe een uitstapje naar vroeger.î Het verwijt grof te zijn, wuift hij weg. ìWat is grof? Hans Teeuwen, die is grof. Ik noem gewoon het beestje bij zijn naam. Af en toe zeg ik ëkutí en praat ik over sex en voor sommigen is dat grof...î Wat we vanavond, donderdag, kunnen verwachten van de winnaar van ëhet Groninger Studentencabaret Festival 1997í en ëRTL5 Student Talent 1998í kan hij niet zeggen. ìIk ben niet het type dat van tevoren gaat staan brullen: ëKomt dat zien, het wordt fantastisch!!í. Ik zeg niet dat het leuk wordt. Uit ervaring weet ik dat het wel klikt met een studentenpubliek. Ze zijn kritisch Èn van mijn leeftijd. Ik kan alleen maar zeggen dat ik mijn best zal doen en oh ja, de meisjes mogen niet op de eerste rij gaan zitten. Ze merken die avond zelf wel waarom...î Het optreden van Jochem Myjer wordt vanavond om 20.00 uur voorafgegaan door Ruben van Gogh. Deze ëman van taalí brengt gedichten vol sprookjes, videoclips en ruimteschepen. Zowel Ruben van Gogh als Jochem Myjer, die om 20.45 begint, treden op in de Blauwe Zaal van het Auditorium. /.

Spontaniteit noodzakelijk in architectuur In het kader van de lezingenreeks van de faculteit bouwkunde sprak de Zwitserse architect Guy Lafranchi maandagavond in de Blauwe Zaal. De jonge, bouwende architect is volgens Jos Bosman, die de lezingen verzorgt, iemand die bewust met uitvoeren en constructies bezig is. Lafranchi sprak in twintig minuten over de verantwoordelijkheid van de architectuur en de architect om de omgeving mee te laten bepalen hoe een ontwerp gaat worden. Hij houdt zelf rekening met de natuur, de cultuur en de individuele wensen van de mensen waar het om gaat. Zo heeft hij het over een project aan de Oostkust van BraziliÎ gehad, dat de bestaande flora en fauna respecteert en dat is ontwikkeld als alternatief voor de opdringerige hotels. De grond werd door de plaatselijke bevolking gebruikt voor de landbouw en om te wassen in de rivier die door het land stroomt. Hij heeft daarom in het ontwerp een washuis opgenomen, dat als vaste ontmoetingsplek kan dienen. Aan de ene kant houdt Lafranchi zich aan vaste structuren. Maar aan de andere kant laat hij functies open, die de bewoners zelf kunnen invullen. Zo heeft hij toen hij een Engels landhuis verbouwde, slechts de keuken en badkamer vastgelegd. De andere ruimtes konden gevuld worden naar de ideeÎn van de bewoners zelf. Lafranchi werkt altijd op deze ë opení manier. Het maakt hem niet uit hoe groot het pro-ject is, het gaat hem om de mensen die de identiteit bepalen. Volgens de architect is alleen de schaal anders. Het is opmerkelijk hoe vrij Lafranchi zijn ontwerpen laat. Zijn ontwerpproces bestaat in eerste instantie uit twee stappen. Hij creÎert impressies en maakt tekeningen. Daarna laat hij hier een soort maquette van maken. Later zijn echter nog vele aanpassingen mogelijk en zelfs noodzakelijk. Het komt er op neer dat Lafranchi een soort scenario maakt en dat het precisiewerk pas op de bouwplaats komt. De mensen op de bouwplaats moeten hieraan bijdragen. Dit zorgt ervoor dat deze mensen heel erg betrokken raken bij het denkproces. Lafranchi: ìLet the influence have the influenceî. /.

/Jazz-standards en Literair Open Podium ëWhy Notí heet het jazzkwintet dat op 1 oktober optreedt in CafÈ Kraaij en Balder (Strijpsestraat). Bebop-, Swing- en Bossa Nova-standards staan op het lijstje van de heren, met hier en daar een uitstapje naar de moderne jazz. Op zondag is er een literaire middag met idem open podium. Beide evenementen zijn gratis, de begintijden zijn respectievelijk 21.30 en 15.30 uur. /De wonderlijke beatmachine Steve Hubback is muzikant en kunstenaar, die zijn eigen percussie-instrumenten ontwerpt. Op 6 oktober speelt hij met Louie Fontaine en zijn beatmachine in de Effenaar. Fontaineís machine is ÈÈn van de grootste drum-machines die er gebouwd zijn, het ding kan 24 drumritmes tegelijk spelen. De muziekstijl: rauwe rock ën roll, te beluisteren vanaf 21.00 uur. /Zelfmoord In ëNo planes, no trainsí, de laatste film van Jos Stelling, staat een man op het punt zelfmoord te plegen. Voor het laatst gaat Gerard naar zijn stamcafÈ. Hij geeft zijn elpees aan de knappe dochter van de waard, zijn kat aan de man met het hondje, een broche van zijn moeder aan het sletje met wie hij nog een keer naar bed wil. Zijn enige wapenfeit is zijn broer Mario Russo die succes heeft met het zingen van Italiaanse smartlappen. De ontluistering volgt als die broer ook naar het cafÈ komt, net als een patserige Duitser. ëNo planes, no trainsí is alleen deze week te zien bij Plaza Futura. /Theatersport De Eindhovense theatersportvereniging ëDulcineaí, waarbij ook een aantal ex-leden van Doppio, speelt op zaterdag 2 oktober in theater Het Klein tegen Respons. Bij theatersport worden een aantal uitgangspunten bedacht en een manier van spelen, het publiek vult de locatie, de karakters van de personen in en de spelers moeten hun opdracht zo goed mogelijk en grotendeels improviserenderwijs volbrengen. Vanaf 20.30 uur in theater Het Klein, Paradijslaan 4A. /Orkest de Volharding Componist Louis Andriessen passeerde onlangs de 60-jaren grens, reden voor een speciaal optreden. Met Willem Breuker, die onlangs zelf jubileerde, begon Andriessen in 1972 de Volharding en van ëstrijdorkestí werd het een ëge-wooní gezelschap dat popmuziek en improvisatie integreerde. De Volharding is te zien op 6 oktober in Plaza Futura, 20.30 uur. /.