/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 30 september 1999 Studentenleven

Studenten maken halve wereldreis in BMW cabrio Wereldreis/Gertjan Harberink De aankomende millenniumwissel wordt door veel mensen op exotische plaatsen gevierd. Demosleden Bart Wolters en Harrie Franssen bedachten vorig jaar dat het wel een leuk idee was om het eeuwfeest te vieren in Sydney. In plaats van het vliegtuig te pakken, besloot het tweetal met de auto te gaan. Met een rode, dertien jaar oude BMW Cabriolet om precies te zijn. Het tweetal vertrekt vrijdagavond en hoopt een week voor de jaarwisseling aan te komen in Sydney. ìWe hadden het er aan de bar al een paar keer over gehadî, zegt de 23-jarige Bouwkundestudent Bart Wolters. ìWe hadden vrienden die het millenium in Sydney vierden. Wij wilden dat ook wel. Maar we wilden niet vliegen. We wilden over land. Iedereen lachte ons destijds uit. Zelf waren we wel degelijk serieus. We zijn ongeveer een jaar geleden gaan kijken wat de mogelijkheden waren.î Aanvankelijk was het tweetal niet van plan om de auto te nemen. Pas twee weken geleden, toen alle visa en reispapieren binnen waren, besloten ze om de reis met de dertien jaar oude BMW Cabriolet van Wolters te maken. Een reis van een kleine 35.000 kilometer waarvan ze toch zeker 30.000 kilometer zelf willen rijden. De trip voert ze voor een groot deel over de ëhippie trailí, de route die de hippies in de jaren zestig en zeventig volgden naar India. Vanaf Eindhoven gaat het achtereenvolgens naar Budapest, Boekarest, Istanbul, Ankara, Teheran en Pakistan. In India rijden ze naar Delphi en Calcutta waar ze de boot nemen om naar Bangkok te reizen. De auto wordt daar naar AustraliÎ verscheept. Zelf gaan ze verder met de trein naar MaleisiÎ en vervolgens naar AustraliÎ waar ze hun auto weer oppikken. Als ze vervolgens nog genoeg tijd hebben, rijden ze via de kust naar Sydney, anders steken ze AustraliÎ over, dwars door de woestijn. Zelf zien ze het meest op tegen het stuk door Pakistan. ìDaar willen we een politie-escorte regelenî, zegt de 26 HTS-student Harrie Franssen. ìDat schijnt in dat soort landen gewoon te kunnen. Over dat land hoor en lees je veel verhalen over berovingen en andere vervelende dingen. Verder ontwijken we Birma. Je mag daar ñafgezien van de hoofdstad- niet in als toerist, bovendien is het geen al te pr ettig land.î Schapenschepper De cabriolet is niet het meest voor de hand liggende voertuig om een dergelijke trip te gaan maken. ìAls we iemand vertelden wat we gingen doen, vroegen ze allemaal wat voor All Terrain Vehicle we mee zouden nemenî, lacht Franssen. ìZoín trip met een cabrio, dat hadden ze nog nooit gehoord. We zien wel hoe ver we komen. Bart en ik zijn allebei nogal handig met autoís. Als er een probleem is, kunnen we dat wel oplossen. We worden onder meer gesponsord door DHL. We kunnen in hun kantoren gebruik maken van hun telefoons en internet. Bovendien kunnen ze ons overal ter wereld reserveonderdelen toesturen. Binnen Europa is het pakket er binnen een dag. Buiten Europa duurt het hoogstens twee dagen. Dat komt dus wel goed.î Verder moest er ook het ÈÈn en ander aan de auto verbeterd worden om hem klaar te maken voor de reis. Gisteren zette het tweetal grotere veren onder hun cabrio. Eerder bevestigden ze een flink bagagerek op de achterklep en een bescheiden maar stevig rek, zelf noemen ze het een liever schapenschepper, op de voorkant. ìWanneer we een koe of een boom rakenî, zegt Wolters, ìligt niet meteen de grill in puin.î Wijzend naar de zijkanten van zijn nu nog glimmende auto zegt hij: ìAls we daar schade hebben, is dat niet zoín ramp. Je haalt de platen weg, beukt ze weer recht of zet er wat anders op.î Jerrycans Op het bagagerek gaan vier jerrycans met benzine mee. In de achterbak en op de achterbank gaan blikken met eten. Verder nemen ze twee reservewielen mee. ìEn nog wat kleine dingen zoals slangen en filtersî, zegt Franssen. Verder hebben schaften ze deze week nog een GPS-apparaatje aan, een 1200 gulden kostend kastje waaarmee ze overal ter wereld hun exacte positie kunnen bepalen. Verder hebben ze elk een GSM bij zich en zijn ze voorzien van een medische hulpkit, een professionele verbanddoos met scherpe scalpels, schone spuiten en steriele gaasjes. ìZo loop je tenminste niet het risico dat je een injectie krijgt met een spuit die al acht keer gebruikt isî, zegt Franssen. ìZe kunnen ons overal opereren. We nemen ook een waterfilter mee waar we werkelijk alle soorten water doorheen kunnen gooien. Daarmee is zelfs het water uit de Dommel drinkbaar te maken. Op dit soort zaken hebben we bewust niet bezuinigd.î Pakistan is het gevaarlijkst. India daarentegen is het lastigst, verwachten de beide avonturiers. ìDe gemiddelde snelheid in India is 13 kilometer per uurî, zegt Wolters. ìJe schiet daar voor geen meter op. Dieren op de weg, mensen, karren. Chaos dus.î Gemiddeld willen de mannen zoín drie- tot vierhonderd kilometer per dag afleggen. ìWe willen het liefst ës middags op de plekken aankomen waar we willen overnachtenî, zegt Franssen. ìDat geeft ons voldoende tijd om te zoeken naar een slaapplaats. Waar we overigens alleen blijven als onze auto ook gestald kan worden. Afgesloten liefst. Wanneer dat niet kan, slapen we in de auto. Dat gaat prima. We zijn studenten en hangen regelmatig in de Bunker. Het is regelmatig voorgekomen dat we te dronken waren om naar huis te rijden. In die gevallen bleek onze auto ook prima te voldoen als slaapplaatsî, lacht hij. ìEen tentje is geen optie. We slapen allebei nogal vast en voor je het weet wordt de auto alsnog gestolen. Kijk, motorpech is natuurlijk heel vervelend, maar als de auto gestolen wordt, hebben we toch een probleem.î Als alles goed gaat, en dan rekenen ze het heel ruim, wil het tweetal ongeveer een week voor de millenniumwissel in Sydney aankomen. ìWe hebben het heel ruim genomenî, zegt Wolters. ìWe willen natuurlijk niet alleen rijden maar ook rondkijkenî Geld Het tweetal betaalt de reis niet helemaal uit eigen zak. Zelf verwachten ze elk zeven- tot achtduizend gulden kwijt te zijn. De rest wordt betaald door een viertal bedrijven. Het vierduizend gulden kostende transport van de auto naar Nederland, na afloop van hun trip bijvoorbeeld, wordt betaald door Bavaria. ìWe hadden nogal wat ervaring met dit soort dingen omdat we daar bij Demos veel mee te maken hebben gehadî, zegt Franssen. ìGewoon een kwestie van aanpakken.î De sponsoring was van harte welkom. ìAl met al ben je stiekum toch veel geld kwijt aan al die kleine dingen die je op de valreep nog kooptî, aldus Franssen. ìWaterzuiveringsspullen, voedsel, een klamboe, inentingen, muggenspul.î Maar het is het waard, denken ze allebei. Dat ze de drie maanden met elkaar in ÈÈn auto best uithouden, daar twijfelen ze niet aan. Ze kennen elkaar al vijf jaar en hebben nog nooit ruzie gehad. De studie heeft er ook niet onder te lijden, die was toch al enigszins vertraagd. Morgenavond vertrekken ze. Eerst nog een e tentje met de ouders, dan een afscheidsborrel met hun vrienden en om een uur of tien ës-avonds starten ze de motor van hun knalrode scheurijzer. Op weg richting mijlpaal nummer 1: Budapest. /.