/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /English page /Onderzoek /Bestuur /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 30 maart 2000 Opinie

Debat of taboe? Vorige week kon u op deze plaats een bewogen hartekreet van Wim de Leeuw lezen. De studentenpredikant klaagt dat SG programma’s over religie de toets der kritiek niet kunnen doorstaan sinds wij hem niet meer om advies vragen. Ik zet daar graag tegenover wat mij beweegt. Studium Generale is er op uit meer te bieden: bovenop en naast de vakstudies van studenten, bovenop en naast de te technisch-wetenschappelijke rationaliteit van deze universiteit, bovenop en naast de culturele schaarste op deze campus. Iedereen die hetzelfde wil is mijn bondgenoot en ik weet dat ik in deze universiteit heel wat bondgenoten heb. Maar er zijn ook verschillen. Studium Generale richt zich vooral op het meer dat je bereikt met kritische dwarsverbanden en het overbruggen van grenzen. Voor mij staat de relatie tussen disciplines centraal, en vooral de vele relaties tussen de wereld van wetenschap en techniek enerzijds en cultuur en maatschappij anderzijds. Mij gaat het niet alleen om het bieden van informatie, maar ook en vooral om het ontwikkelen van meningen, uw meningen. Als ik Wim de Leeuw goed begrijp heeft hij er bezwaar tegen om niet-theologen over religieuze onderwerpen aan het woord te laten. Zo had een Belgische hoogleraar filosofie als ‘godloochenaar’ in Eindhoven niet over God mogen spreken. Als Wim lezingen wil organiseren waarin uitsluitend theologen over religie praten, moet hij dat zeker doen. Mijn insteek is principieel anders. Ik verheug me als iemand over de grenzen van zijn vak heenstapt. Ik ben blij en trots als we binnen de TUE mensen kunnen vinden die zich willen uitspreken over zaken die buiten hun specialisme liggen. Ik word enthousiast als we Rutger van Santen bereid vinden over wetenschap en geloof te praten omdat het onderwerp hem raakt. Natuurlijk is gefundeerde informatie belangrijk, ik zal het niet ontkennen. Maar wie louter op informatie uit is kan misschien beter een boek lezen. Debatten en lezingen hebben wat mij betreft in de eerste plaats een ander doel: de toehoorders raken, enthousiasmeren en aan het denken zetten. De officials van het christendom hebben door de eeuwen heen maar al te vaak het tegendeel gedaan, en hun gelovigen bezworen vooral niet zelf na te denken: gebruik vooral GEEN condooms; stem vooral NIET op de socialisten; luister vooral NIET naar de VARA; laat uw kind NIET inenten tegen kinderziekten; enzovoorts enzovoorts. Ouwe koek? Wim de Leeuw voegt zich in de rij met de bezwering komende zondag NIET naar het publieke debat over wetenschap en geloof te gaan: dit debat is taboe. Ik van mijn kant zal u niet aanraden om WEL naar het debat te gaan. Het moet genoeg zijn dat wij dit debat georganiseerd hebben; komen luisteren is uw eigen verantwoordelijkheid. Maarten Pieterson Studium Generale

Vrouwonvriendelijk Cursor 25, geschreven door een mannelijke student: ‘Stapavond, je hebt wat biertjes gedronken en je loopt richting toiletten’... wat klopt er niet in deze zin? Het woord toiletten! Voor de gemiddelde stappende man zijn de tien stappen naar een toilet er tien te veel. Zelfs academisch geschoold geachte mannelijke studenten Bouwkunde van de TUE kunnen de moeite niet opbrengen om twee trappen op te lopen en laten het lopen in de gang van de kelder van het Hoofdgebouw (zie diezelfde Cursor). Maar goed, we geven je het voordeel van de twijfel; laten we aannemen dat jij dat fatsoen wel hebt. Je schrijft dat je je bedreigd voelt in je man-zijn. Wij zouden ons ook zeer bedreigd voelen als we een man het vrouwentoilet binnen zien komen, vooral met zijn gulp open. Hoe vaak kom jij vrouwen tegen in het mannentoilet? Of heb je het misschien over die ‘asociale’ types die in het mannentoilet gaan plassen omdat er een rij van twintig wachtenden bij het vrouwentoilet staat? Dan gaan wij ook liever buiten plassen met zo’n zeer praktisch plasgootje (bedankt voor de website-tip, weer wat nieuws geleerd). We stellen voor dat jij en alle mannen die zich daardoor bedreigd voelen een handtekeningenactie beginnen voor schone en comfortabele openbare vrouwentoiletten. Comfortabel, vooral. Want laten we je vertellen dat de meeste vrouwentoiletten op de TU (en in de rest van de wereld, trouwens) een afstand van circa veertig centimer hebben tussen de rand van de pot en de overliggende wand. Kennelijk gedimensioneerd door een man die in plas-houding voor de pot gaat staan en zo genoeg ruimte heeft met veertig centimeter. Probeer daar maar eens op te gaan zitten (of, erger nog: boven te hangen, want op de meeste wc-brillen wil je echt niet zitten) en maandverbanden e.d. te verwisselen zonder dat je hoofd door de muur gaat. Sterker nog: je komt het toilet niet eens binnen zonder dat je over de pot moet stappen, omdat de naar-binnen-opengaande-deur op twee centimeter langs de pot scheert. Dus als je wilt ruilen, houden wij ons aanbevolen; jij op de vrouwentoiletten, wij op de overal en altijd aanwezige, (binnenkort zelfs uit de stoep uitklapbare!) openbare urinoirs. Wij kunnen ons er erg over verbazen dat mannen zich verlagen tot een dergelijke laffe en flauwe manier om neerbuigend naar vrouwen te doen. We horen je al zeggen: ‘het was maar een grapje, hoor’, maar wij vinden het niet grappig. Gelukkig hebben wij genoeg gezond verstand om ons niet bedreigd te voelen. Jij, daarentegen, voelt je echt bedreigd! Je zegt het zelf al: ‘de vrouwen’ hebben ‘de mannen’ de oorlog verklaard. Verder moeten we je nog iets vertellen dat je misschien als een schok zult ervaren: de vrouwenemancipatie begon ietsje eerder dan tien jaar geleden. En ondanks al die jaren ‘strijd’ worden vrouwen nog steeds niet als gelijk aan de man behandeld. De man is nog steeds de standaard, vrouwen zijn de uitzondering. Wij willen je aanraden om eens te proberen vrouwen te waarderen om wat zij wél kunnen in plaats van ze af te kraken om wat ze niet kunnen (of hebben?). Vrouwen en mannen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en betekent dat niet dat we veel van elkaar kunnen leren? Moniek van Dun en Marieke Schopmeijer (door redactie ingekort)

TU/e-cratie: een hoofd zonder verstand Graag wil ik u op de hoogte houden van de zaken die op de TUE spelen. Als bijzonder hoogleraar/groepsleider/ coördinator/U-raadslid/docent maak je van alles mee: “never a dull moment’’. De ontwerpersopleiding Fysische Instrumentatie van het SAI, verzorgd door de faculteit Technische Natuurkunde, heeft al vele jaren een bloeiende samenwerking met de Nederlandse Vereniging voor Klinische Fysica en de ziekenhuizen in den lande. In een 2 + 2 formule worden klinisch fysici geschoold voor hun beroepsuitoefening in een ziekenhuis, waarbij de ontwerpersopleiding de eerste twee jaar voor haar rekening neemt en het ziekenhuis de tweede periode van twee jaar verzorgt. Prachtig, een samenwerking met een medische component, in het hart van de missie van de TUE. Wat is er logischer bij de werving van kandidaten voor deze opleiding dan een advertentie met daarin het logo van zowel de TUE, het Stan Ackermans Instituut als de betrokken ziekenhuizen. Beide partijen betalen twee jaar salaris, beide partijen zitten dan ook in de sollicitatiecommissie, beide partijen willen in gelijkwaardigheid verschijnen in een advertentie voor deze vacatures, beide partijen betalen een deel van de advertentiekosten. Niets lijkt eenvoudiger, als het gezonde verstand tenminste mag spreken. Wie schetst mijn verbazing dat uit contacten van het SAI met het hoofd van SPO blijkt dat dit niet mogelijk is: de TU/e norm is heilig. Binnen de strakke (kadaver)discipline van onze universiteit durft niemand meer zijn gezond verstand te gebruiken: iedereen is bang om op zijn vingers te worden getikt voor een uitstapje buiten de angstig smalle marges, zelfs als het logisch is om dit wél te doen. Gelukkig zijn er in een TU/e-cratie, een soort van doorgeschoten stalinisme, nog manieren om dit soort problemen op te lossen. Snel een telefoontje naar het College van Bestuur, probleem neergelegd bij het secretariaat van de rector, kortsluiting naar de secretaris van de TUE, en het wonder is geschied. Binnen het uur is besloten dat er een advertentie mag verschijnen die tegemoet komt aan de wensen van beide partijen! Als er dan geen hoofden met verstand zijn, is er in ieder geval een opperhoofd met verstand, een compliment dat ik niet vaak uitdeel. De les die wij uit deze episode moeten leren is dat het zinvol is om de diensten te bemannen met personeel dat eigen initiatief durft te nemen, lef heeft, ruggengraat heeft, desnoods tegen de strakke regels ingaat als het nodig is. Een pro-actieve houding, waarbij van tevoren rekening wordt gehouden met uitzonderingen op de regel. Een dienst die altijd verkoopt: “da gonnie’’, daar hebben wij niets aan. Een dienst die zijn klanten liefheeft, ten dienste wil staan, zo’n dienst kan overleven. Anders is de AVA-lbak de enige plaats van bestemming. Prof.dr. Herman C.W. Beijerinck Lid U-raad, fractie PUR Coördinator ontwerpersopleiding Fysische Instrumentatie

Verschralen sociale contacten door ICT? Onlangs bracht het Rathenau Instituut een rapport uit over de veranderingen die de Informatie en Communicatie Technologie (ICT) met zich meegebracht heeft. Een van de conclusies is dat het in ieder geval niet leidt tot een verschraling van sociale contacten. Is die conclusie ook van toepassing op studenten en medewerkers van de TUE? Ir. Sjef Tempelaars OIO bij de faculteit Technische Natuurkunde Dat is een moeilijke kwestie. Enerzijds zijn mijn contacten via email in frequentie toegenomen. Als iemand z’n telefoon niet opneemt, stuur ik hem gewoon een mailtje. Anderzijds zijn directe contacten toch vaak intenser en socialer. Ik zie het contact via email echter niet als een groot nadeel. William Swanenberg Penningmeester van Stack Bij Stack merken we dat veel leden die thuis ook over een internetverbinding beschikken, toch naar de Stack-ruimte in De Hal komen om hier te internetten en elkaar te ontmoeten. Het contact met andere leden is dus blijkbaar zo belangrijk, dat mensen zich niet thuis opsluiten achter hun eigen computer. Wel kampen we al enige jaren met een terugloop van het ledental. Studenten met een eigen laptop hebben steeds minder behoefte aan het opzetten van een eigen account bij Stack. Gerard Janssen Beheerder van het monitoren- systeem Mijn werkzaamheden verlopen voor een groot deel via email. Mensen hebben wensen met betrekking tot een mededeling op het monitorensysteem, mailen me daarover, en vragen om suggesties. Als het haastwerk is, regel ik het geheel via email. Maar als er wat meer tijd is, ga ik persoonlijk bij de mensen langs om hen mijn opzet de laten zien. Het visuele aspect is bij zo’n boodschap zeer belangrijk, de klant moet daar zelf over kunnen beslissen. In m’n privé-contacten ben ik al snel geneigd om bij het uitblijven van telefonisch contact maar een mailtje te sturen. Alda Bouten Alumni-officer bij In- en Externe Betrekkingen Wat ik wel eens merk bij contacten via email is dat bepaalde zaken door de ontvanger van het mailtje soms verkeerd geïnterpreteerd worden. Dat betekent vaak dat er een telefoontje of persoonlijk contact voor nodig is om dat misverstand uit de wereld te helpen. En dat, zo heb ik eveneens gemerkt, lukt dan altijd zeer snel. Op die manier zorgt email indirect toch nog voor een persoonlijk contact. Drs. Anget Mestrom Studentadviseuse bij het Studenten Service Centrum Ik kan hierover wat de TUE-studenten betreft geen gefundeerde uitspraak doen. Binnen het Studenten Service Centrum is zojuist iemand begonnen met het opzetten van een onderzoek naar het gebruik van notebooks bij studenten. Lonneke Keeris Projectmedewerkster bij het Studenten Service Centrum Het onderzoek naar het gebruik van notebooks door TUE-studenten zal zich richten op verschillende aspecten. We bekijken onder meer hoe ze binnen het onderwijsprogramma met hun laptop werken, hoe ze met elkaar communiceren, en of deze vorm van communiceren verschilt van de manier waarop men vroeger contact zocht met elkaar. Momenteel ben ik druk bezig met het verzamelen van data en in mei zullen waarschijnlijk tweede en derde generatie laptopstudenten geênqueteerd worden. Dit najaar verwacht het STU de uitkomsten te kunnen presenteren. Er komen bij STU nu wel eens signalen binnen dat sommige studenten op sociaal gebied problemen hebben met het intensieve gebruik van de laptop. Dus we zijn zeer benieuwd naar de uiteindelijke resultaten. Corine Fabrie Lid van de Progressieve Fractie Als student van de niet-notebookgeneratie kijk ik wel eens vreemd aan tegen de situatie die de introductie van de laptops met zich heeft meegebracht. Buitenstaanders die voor het eerst het Auditorium betreden, zijn op zijn zachtst gezegd verrast door de rijen studenten die aan hun notebook gekluisterd zitten, met de ruggen naar elkaar toe. Emailen mag verbale en non-verbale communicatie niet vervangen. Voor mij zou dat een sterk afgezwakte vorm van communiceren zijn. Dat zou ik een verschraling van de sociale contacten noemen. Ik denk dat de invoering van de laptops de contacten tussen studenten uiteindelijk wel zal veranderen. Hub Cox Milieucoördinator bij het Facilitair Bedrijf Mijn contacten zijn versterkt door ICT. Zo zijn alle milieucoördinatoren van de Nederlandse universiteiten ooit van start gegaan met een discussielijst via email. Inmiddels is dit initiatief uitgegroeid tot een nationale discussielijst, waarop maar liefst 800 deelnemers voorkomen. Binnen de TUE stuur ik iemand een email als ik er telefonisch geen contact mee kan krijgen. Ik heb gemerkt dat je bij het mailen doordachter formuleert, omdat je meer tijd hebt om over de dingen die je wilde vragen na te denken. Ook waardeer ik de informelere omgang met elkaar via email, zoals het tutoyeren van elkaar.