/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 13 april 2000 Cultuur

Welke werkelijkheid schotelen de media ons voor? Een langwerpige kuil met daarin op elkaar gestapelde lijken in een desolaat landschap. Er omheen banjeren mannen in uniform. Een Duitse journalist presenteerde deze beelden als hét bewijs dat er in Tsjetsjenië door het Russische leger op grote schaal gemoord wordt. Echter, de journalist had de beelden niet zelf geschoten, maar gekocht, en wist niet in welke context ze geplaatst moesten worden. Hij was slechts uit op een lugubere scoop. Het Academisch Genootschap organiseert zaterdag 15 april in het Auditorium een symposium over de rol van de media bij onze oordeelsvorming. Het voorval in Tsjetsjenië staat niet op zichzelf. Bij lange na niet. De media vertekenen en manipuleren de werkelijkheid al zo lang ze bestaan en zijn daarbij zeer inventief. Zo bleken, tijdens de oorlog in Bosnië, bij het afschuwwekkende filmpje over de uitgemergelde gevangenen in een Servisch kamp, niet de gevangenen achter het prikkeldraad te staan, maar de filmploeg van de commerciële Britse zender ITN. Dit, om een ‘krachtiger’ beeld te krijgen. De hele wereld werd even op het verkeerde been gezet en ontstak in woede over deze nazistische toestanden. De programmamaakster voerde later als excuus aan, dat ze van haar hoofdredacteur de opdracht had gekregen om hoe dan ook terug te komen met wereldschokkende beelden. Enige jaren geleden kwam aan het licht dat de beroemde foto van een Spaanse militieman die tijdens de Spaanse Burgeroorlog wordt neergeschoten met zeer grote waarschijnlijkheid door de Amerikaanse fotograaf Robert Capa in scène is gezet. Maar ja, ook Capa moest zich telkens weer waarmaken als ‘The Greatest War Photographer in the World’. Rob Muntz Het symposium ‘Percepties van de werkelijkheid’ is georganiseerd door het Academisch Genootschap in samenwerking met de faculteit Communicatie en Journalistiek van de Hogeschool Utrecht en met Studium Generale van de TUE. Voor zaterdag zijn er vijf sprekers uitgenodigd en er staan vier workshops op het programma. Herman Pleij, hoogleraar Historische Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam, behandelt in zijn lezing de merkwaardige tegenstelling dat hoe meer de mens te weten komt van de wereld, hoe minder hij geneigd schijnt te zijn zich daar iets van aan te trekken. Pleij beziet deze ontwikkeling vanuit een historisch perspectief. Hogeschooldocent Nico Kussendrager zal ingaan op de werkwijze van journalisten. Ethiek en engagement komen hierbij aan bod en hij gaat in op de mogelijkheden en beperkingen waarmee journalisten in hun dagelijkse praktijk te maken krijgen. Hoofdredacteur van de VPRO-televisie, Hans-Maarten van den Brink ‘geniet’ momenteel zelf veel media-aandacht in verband met het Hitler-optreden van zijn razende reporter/provocateur Rob Muntz in Wenen. Interessant is dan ook één van de vragen die in zijn lezing aan de orde komt: Wat weegt zwaarder: het recht op openbaarheid of je eigen interpretatie van het algemeen belang? Vluchtgedrag Psycholoog Jaap van Ginneken, verbonden aan de UvA, laat zien wat nieuwsconsumenten met de aangeboden informatie doen. Volgens Van Ginneken worden in de ‘gemaakte’ wereld waarin de burger leeft, doorlopend betekenissen geconstrueerd aan de hand van sociale en psychologische processen. De schuld ligt namelijk niet alleen bij de media. Ook de krantenlezer en tv-kijker hebben vooroordelen en zijn selectief. In de symposium-brochure staat bijvoorbeeld dat we informatie die we emotioneel niet aankunnen, wensen te ontlopen. Hoe vaak heeft de telefoon van een krantenredactie niet roodgloeiend gestaan wanneer een te confronterende foto op de voorpagina het ontbijt ‘verpestte’? Oprechte verontwaardiging of vluchtgedrag? Tot slot zal Herman Philipse, hoogleraar Wijsbegeerte te Leiden, de onderlinge afhankelijkheid van een democratisch staatsbestel en een vrije pers bespreken. Concurrentie van media op een vrije markt kan leiden tot een verlaging van kwaliteit van de berichtgeving. Volgens Philipse is het zaak om op zoek te gaan naar mechanismen die betrouwbare en niet-manipulatieve informatie garanderen, met behoud van vrijheid van berichtgeving en mededinging. Klinkt in een tijd van steeds verdergaande commercialisering van de media, als een tamelijk utopische gedachte. /. ‘Percepties van de werkelijkheid’, zaterdag 15 april, 9.30 tot 17.00 uur, Auditorium, deelnemersprijs: 35 gulden, studenten 15 gulden (inclusief lunch en consumpties).

De culturele top vijf van Coen de Jongh Voorzitter van fotovereniging Dekate Mousa en vijfdejaars Werktuigbouwkunde Of ik mee wilde werken aan de culturele top vijf voor in Cursor, werd me onlangs gevraagd. Aangezien Dekate Mousa volgende week de tentoonstelling ‘Studentencultuur’ opent en jij daar voorzitter van bent, werd daar aantoegevoegd. Waarschijnlijk wordt nu een verhaaltje verwacht waarin ik vertel hoe ik bij fotografie terecht ben gekomen en welke bekende fotografen daar een cruciale rol in gespeeld hebben. Helaas, de eerste persoon die bij me opkwam, is geen fotograaf, maar een gitarist (ben ik dan toch lid van de verkeerde vereniging?). Vandaar kwam ik wel weer uit op een popfotograaf. Op nummer één staat Richie Sambora, de gitarist van Bon Jovi, die zelf al twee solo-albums heeft geproduceerd. Dat hij erg goed gitaar speelt, was al bekend, maar op deze albums wordt vooral duidelijk dat ook zijn vocale kwaliteiten dik in orde zijn. Niet alleen is zijn stembereik groter dan dat van Jon Bon Jovi, zijn stem heeft meer soul en blues dan die van menig bluesmuzikant. Dit, in combinatie met een voorliefde voor het coveren van nummers (Beatles, Free en Deep Purple), levert een live show op om U tegen te zeggen. Richie Sambora, solo-artiest en gitarist van Bon Jovi. Dé popfotograaf bij uitstek, Anton Corbijn, komt op twee. Hij heeft onder meer gewerkt met bands als U2, Metallica, REM en ook Bon Jovi. Karakteristiek in zijn werk is het grote contrast en de filtering van bepaalde kleuren, zodat zwart-wit foto’s ontstaan met een gekleurd middengebied (vaak lichtbruin of blauw-magenta). Hij geeft mensen weer zoals ze zijn en plaatst ze vaak in sombere omgevingen (steegjes, woestijnen, verlaten industrieterreinen). Deze combinatie levert grauwe en zwartgallige foto’s op, die meestal toch een vleugje humor hebben. Deze elementen, tezamen met de grofkorreligheid van zijn afdrukken, maken zijn foto’s zeer herkenbaar en tevens erg uniek. Op drie wederom een gitarist: Steve Vai. Onder andere bekend van Frank Zappa en later van Whitesnake. Mensen die hem kennen zeggen vaak: “Dat is die gitarist met die snelle loopjes, maar speelt ie ook mooi?” Zappa noemde hem ook al ‘the circus guitarplayer’, en bedoelde daarmee dat Vai de vreemdste dingen met zijn gitaar kan en dus eigenlijk in het circus zou moeten optreden. Dat velen daardoor denken dat het geheel dan niet meer goed klinkt, klopt niet. Deze man is namelijk heel erg goed in staat om met zijn instrument dusdanig melodisch bezig te zijn, dat je je afvraagt of dit wel mogelijk is op één gitaar. Eén ding moet ik echter toegeven: het is en blijft een gitarist voor gitaristen. Een vierde stek voor Youp van ’t Hek. De manier waarop hij de werkelijkheid onder je neus schuift zodat die werkelijkheid zeer doet, is gewoonweg uitmuntend. Hij neemt je een heel stuk mee in die werkelijkheid, maakt links en rechts wat grapjes en hakt dan als het ware in een keer de poten onder je stoel weg door de minder leuke kant van die werkelijkheid te laten zien. Houffalize eindigt op vijf. Dat dorp in de Belgische Ardennen? Ja. Daar wordt namelijk elk jaar (nou ja, meestal elk jaar) een ronde van de Wereldbeker Mountainbike verreden. Vanaf de eerste jaren dat die wedstrijd daar verreden werd, ben ik er geweest en in de loop van de tijd is deze wedstrijd veranderd van een klein evenement met een handjevol toeschouwers tot een megaspektakel met duizenden toeschouwers. Deze wedstrijd is een echte klassieker geworden in de mountainbikewereld en verdient dat ook./.

/SG stalkt Bij Studium Generale in het Auditorium loopt vanavond, donderdag 13 april, een dubbelprogramma met als thema ‘stalken’. Om 20.30 uur legt in het theaterstuk ‘Diesel 2’ een stalker zijn motieven bloot voor het publiek. Aansluitend draait SG om 21.15 uur de Britse film ‘Following’. Deze film gaat traag van start en lijkt op een soort komedie uit te draaien, maar de ontknoping is uitermate verrassend en bikkelhard. Een aanrader! /Proskenion speelt Mulisch In café De Oude Sint Joris (Pastoor Dijkmansstraat 25) speelt toneelgroep Proskenion op 13, 14 en 15 april vanaf 20.30 uur het toneelstuk ‘Bezoekuur’ van Harry Mulisch. Geen bewerking van een roman, maar orgineel toneelwerk van de oude meester uit zijn jongere jaren (1974). Beschreven worden de ervaringen van Mulisch bij het sterven van zijn vader. Realiteit en mythe lopen voortdurend door elkaar. Entreeprijs: 15 gulden. Reserveringen: 2452362. /Japanse klassieker In Plaza Futura draait op vrijdagmiddag 14 april om 15.30 uur de Japanse klassieker ‘Hana-Bi’ van regisseur Takeshi Kitano. Een politieman rekent eigenhandig af met criminelen die hem lastig vallen, om daarna bij zijn stervende vrouw te kunnen zijn. Won in 1997 in Venetië de Gouden Leeuw. /In de rij voor Teeuwen Voor de diehards die Hans Teeuwen ook eens live willen zien. Zaterdag 15 april start bij de verkoopbalie van de Stadsschouwburg vanaf 9.00 uur de vrije kaartverkoop. Neem vrijdagavond voor alle zekerheid een warme slaapzak mee . /Zaterdans Choreografe Anouk van Dijk combineert techniek met theatraliteit. Bij de voorstelling ‘Microman’ resulteert dit in een grillige, virtuoze dansuitvoering. Plaza Futura, zaterdag 15 april, 20.30 uur. /Afrikaanse ritmes In Grandcafé Berlage is op zondag 16 april om 15.30 uur de viermans band Bongo Waaija te zien en te beluisteren. Deze band interpreteert Afrikaanse ritmes op geheel eigen wijze met gebruikmaking van authentieke trommels. /Harm Kuipers Ex-topschaatser Harm Kuipers gaf met sportbrilletje en bedeesde uitstraling nooit de indruk een wereldkampioen te zijn, maar was dat wel. Nu is hij hoogleraar bewegingswetenschappen in Maastricht. Op woensdag 19 april, 11.45 uur, behandelt hij in het Auditorium onder meer de klapschaats en neuspleister.