/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 5 oktober 2000 Cultuur

‘Vleeskunstenares’ Orlan naar Eindhoven Ze ligt vrijwillig onder het mes bij plastisch chirurgen en laat de grootst mogelijke implantaten inbrengen in haar gezicht. Voor de Franse performance-kunstenares Orlan is dit een vorm van kunst. Op 6 oktober zal zij in MU, in De Witte Dame, een video-lezing houden over haar werk. Tevens presenteert Orlan haar nieuwe cd-rom. @PL:Orlan is al tien jaar bezig met transformaties van zichzelf. Met behulp van plastische chirurgie werd haar gezicht gemodelleerd naar vijf vrouwelijke personages uit de kunstgeschiedenis en mythologie: Mona Lisa, Diana, Psyche, Europa en Venus. In totaal heeft ze nu zeven operaties ondergaan, die als publieke performances zijn uitgevoerd. Iedere performance is gebaseerd op filosofische, psycho-analistische of literaire teksten die Orlan zelf voorleest vanaf de operatietafel. Haar medewerkers en de chirurgen lopen in kleding van bekende ontwerpers. Orlan ziet haar vrouwelijke lijf als een bevoorrecht materiaal voor het maken van kunst. Orlans werk komt voort uit onbegrip over de hedendaagse schoonheidsidealen. Het gaat haar niet om de schoonheid na de operatie, maar om de chirurgische operatie-performance en het publieke debat over het veranderbare lijf. Na de video-lezing zal Orlan dan ook in gesprek gaan met het publiek. De lezing is georganiseerd door LisA en de MU Art Foundation naar aanleiding van het boek LisA4-LIJF. LisA architectuurpublicaties bundelt en publiceert werk van theoretische ontwerpers en ontwerpende theoretici over vooraf bepaalde onderzoeksthema’s. Op 6 oktober komt LisA4 uit, met als thema: ‘lijf’. De conference met Orlan is hier gedeeltelijk in opgenomen. De lezing op 6 oktober begint om 20.00 uur. Kaarten zijn verkrijgbaar aan de balie van MU en kosten tien gulden.

De culturele top vijf van Joep Keij Student Werktuigbouwkunde en cabaretier Zou er nu van mij een cabareteske top vijf verwacht worden of mag ik nu bewijzen dat er zelfs voor een TU/e-cabaretier meer is tussen hemel en Van ’t Hek? Revolutie! Ik kies voor het laatste. Vijf toppers op cultureel gebied. Te beginnen met mijn held, mijn voorbeeld, mijn bijna naamgenoot, Youp van ’t Hek. In het bijzonder de shows uit de periode waarin ik hem heb leren kennen en hij nog echt scherp en confronterend kon zijn zonder zijn boekverkoop in gevaar te brengen, zeg maar de (oudejaars-)conferences van 1991 tot ongeveer 1995, zijn ‘Buckler-tijd’. Jammer van het ge-tjakkaah dat daarop volgde, maar zijn laatste show was weer formidabel. Om nog even in dezelfde sfeer te blijven zou ik Theo Maassen ook absoluut niet willen vergeten. Prachtig hoe hij los is gekomen van zijn stand-up comedy achtergrond en de link heeft weten te leggen tussen de emotie en het spelplezier van de heilige drie-eenheid van het klassieke cabaret (Sonnevelt, Kan en Hermans) en de snelheid en het scoren van de vluchtige lach van het hedendaagse zap-cabaret van groepen als de Vliegende Panters en Hans Teeuwen. Een groot gedeelte van de inspiratie voor nieuwe teksten komt voort uit scherp waarnemen en je ogen open houden als je op je geschilderde studentenfietsje door de stad rijdt. Een mooie, maar ondergewaardeerde kunstvorm om deze waarnemingen snel en bondig weer te geven is zonder twijfel de column, met voor mij als absolute meester Martin Bril. Tijdens een interview vorig jaar in het tv-programma De Plantage werd mijn interesse gewekt en ben ik direct naar de Heuvel Galerie gefietst om zijn boek Stadsogen te kopen. Lopend tussen de kassa en de roltrap heb ik gelijk het zakje open geritst en ben begonnen aan een willekeurige column. Ik ging volledig op in het onbenullige leventje van vier gemeentewerkers die aan een rioleringsput moesten werken. En wat was het tegelmozaïek van de Heuvel Galerie hard! De roltrap was eerder afgelopen dan de column en dat heeft mijn neus gevoeld… Op de een of andere manier houd ik ondanks mijn studie, hobby’s en vriendin toch nog wat uurtjes per week over en omdat ik Quake en Counter Strike nooit onder de knie heb gekregen, ben ik me maar gaan inzetten voor de Filmcommissie van Studium Generale. Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen wat er gebeurt als ik deze top vijf inlever zonder dat er een film bij zit. Vandaar dat ik The Matrix toch even noem. Behalve door de prachtige special effects schittert deze film voor mij toch vooral door de verschillende werkelijkheden die kriskras door elkaar lopen. Het was lang geleden dat ik zulke interessante discussies heb kunnen voeren na het zien van ëën enkele film. Om mijn antieke stereotoren niet tekort te doen, nog een muzikaal hoogstandje. Faroah Sanders is een Amerikaanse bluesneger (vergeef me de politiek incorrecte uitdrukking) die zijn Afrikaanse wortels heerlijk kan laten doorklinken in het funky jazzspel van zijn saxofoon en de doffe Afrikaanse trommels in combinatie met de zeer ritmische Afrikaanse tekstkoren. Een heerlijke achtergrond voor een eenzame rode wijnavond.

/Beautiful People In de film Beautiful People hebben de hoofdpersonen meer met elkaar gemeen dan ze zelf in eerste instantie denken. De totaal verschillende personages krijgen allen te maken met de oorlog in Bosnië. Ze hebben bijna allemaal dezelfde problemen. De personages hebben het moeilijk met zichzelf en het leven. Regelmatig worden deze problemen van de verschillende karakters naast elkaar geplaatst. Toch is Beautiful People niet deprimerend maar juist opgewekt, satirisch en schokkend. Blauwe Zaal Auditorium, 5 oktober, 21.15 uur. /Gummbah De Tilburger Gertjan van Leeuwen alias Gummbah is vooral bekend om zijn tekeningen in Nieuwe Revu, de Volkskrant en HUMO. Deze lelijke tekeningen bevatten harde, absurdistische grappen. Voor Gummbah is geen enkel taboe bestand tegen humor. Zo heeft hij grappen over seks, geweld, incest en waterhoofden. Tijdens zijn theatervoorstellingen vliegen geniale taalvondsten en grappige parodieën je om de oren. Blauwe Zaal Auditorium, 5 oktober, 20.30 uur. /Richard Theatergroep Het Syndicaat speelt op 6 oktober het stuk ‘Richard’. Dit is een bewerking van Shakespeares Richard III en is geschreven door de Nederlandse toneelschrijver Oskar van Woensel. Richard gebruikt geweld om van zijn frustraties af te komen. Daarom haten zijn medemensen hem. Richard denkt dat de hele wereld om hem draait. Hierdoor verliest hij zijn vrienden en blijft alleen achter. Zal Richard ooit weer op het rechte pad komen? Plaza Futura, 6 oktober, 20.30 uur. /Familie Dit toneelstuk gespeeld door Het Toneel Speelt draait om een familie die op wintersport gaat. Het lijkt vader een goed idee om met zijn vrouw, zoon, dochter en aanhang een week samen te zijn, nu het nog kan. Het blijkt anders uit te pakken dan hij in gedachten heeft. Het wordt een week vol opgekropte woede, pijn en frustraties. De wanhopige personen in het stuk zijn allen op zoek naar liefde. Auteur van deze tragi-komedie, Maria Goos, zet met flitsende dialogen en humor een generatie van veertigers neer die is opgevoed met de idealen van de jaren zestig. Grote zaal Stadsschouwburg, 11 en 12 oktober, 20.15 uur. /The ultimate talkshow Gerton Zeilstra en Steye van Dam studeerden af aan de Academie voor Drama met hun cabaretprogramma Acrobaten. Naar aanleiding van dit succesvolle programma nodigde Plaza Futura deze jonge theatermakers uit om een avondvullende amusuments-talkshow te maken. Het tweetal gaat in The ultimate talkshow op zoek naar dë succesformule om talkshowpresentatoren als David Letterman, Willem Ruis, Fred Oster en Mies Bouwman te doen vergeten. Het is een programma vol liedjes, showballet en filmpjes. Ook zal een aantal prominente gasten een hoofdrol vervullen. Plaza Futura, 11 oktober, 20.30 uur.

Met je oren genieten van sport Roeivereniging Thêta wil dat mensen gaan zitten en luisteren in de blackbox, die vanaf vrijdag 29 september in de hal van het Hoofdgebouw op de begane grond staat. Met de Invisible Exhibition willen ze mensen met hun oren laten genieten van sport. De tentoonstelling houdt Thêta samen met Studium Generale vanwege haar vijfentwintigjarig bestaan. Elk lustrum houdt de studentenroeivereniging een expositie en deze keer was het idee om in een geluidsdichte doos een audiovoorstelling af te spelen. “Het enige wat je erin kunt doen, is luisteren”, zegt Ruben Steins, voorzitter van de Thêta-commissie die de expositie heeft gemaakt. “Er zit een sensor in de doos, die drie bij drie bij drie meter is. Als er iemand in gaat zitten, begint de band te spelen. Een mix van typische sportgeluiden komt dan voorbij in de donkere ruimte.” “We wilden eerst zelf geluiden gaan opnemen, maar via het IPO kwamen we achter het adres van het Nederlands radio archief. We hebben de geluiden gekocht en er een compositie van gemaakt.” Steins vindt dat het een echt muziekstuk is geworden, maar dan met sportgeluiden: “Er zit opbouw in en spanning. Je moet er gewoon in gaan zitten, je ogen dicht doen en het geluid horen.”

[an error occurred while processing this directive]