Untitled Document
Bits
Nederland is helemaal hoteldebotel. Samen met Willem-Alexander
heeft de hele Nederlandse bevolking zijn Argentijnse vriendin
in het hart gesloten. Dat merk je overal, in winkels, kranten,
tijdschriften, snackbars en natuurlijk ook op internet. Gemeentebanen.nl
heeft een felicitatieregister geopend waarop iedereen die het
beste met Alexander en Maxima voor heeft, een berichtje achter
kan laten voor het aanstaande bruidspaar. Twee dagen na de bekendmaking
van de verloving hadden al meer dan duizend mensen dat gedaan.
Sommige reacties laten doorschemeren dat ze er niet compleet van
overtuigd zijn, dat de kroonprins en zijn vriendin dit ook zullen
lezen, maar de makers van de site garanderen dat alle reacties
in een fraai boekwerk aangeboden worden aan het verloofde stel.
Niet alle internetpagina's die aan Maxima gewijd zijn, nemen haar
even serieus. Op www.rariteiten.nl
/maxima.htm kun je een zoen van Maxima bestellen. 'Wilt u
net als Willem-Alexander gezoend worden door Maxima, stuur ons
dan een mailtje en wij regelen voor u een koninklijke zoen van
Maxima. www.rariteiten.nl/maxima3.htm
meldt dat Maxima het slachtoffer is geworden van plastische chirurgie.
Dat omdat ze volgens de Rijks Voorlichtingsdienst 'moest veranderen
in een boerentrien'. En of dat nog niet genoeg is, deze pagina
stelt je in de gelegenheid, het gezicht van de Argentijnse zelf
met behulp van de muis te veranderen in een normaal Hollands meisje.
Maar Nederland is niet alleen onder de indruk van haar mooie gezichtje,
ze spreekt ook zo goed Nederlands. Ben je benieuwd hoe Maxima
door jezelf gekozen woorden uitspreekt, doe dan de Maxima Zorreguieta
Nederlandse Taaltest (www.rariteiten.nl/taaltest.htm).
Dit zijn slechts enkele gevolgen van de schok die Maxima in Nederland
te weeg heeft gebracht. Tientallen andere sites over Maxima vind
je op http://maxima.pagina.nl.
Net na de bekendmaking van de verloving, slaat Nederland al op
hol, moet je nagaan wat er bij het huwelijk gebeurt.
Bitstips@hotmail.com
|
|
Untitled Document
Effe zeuren
/Rody Brinkhof
'Thêta roeit de Varsity' kopte Cursor 28 vorige week trots.
Nog nooit hadden de Eindhovense roeiers aan deze race meegedaan,
maar nu er ook een Olympische medaille aan een Eindhovenaar was
uitgereikt, kon de organisatie niet meer om 'ons' heen en werd
Thêta zelfs uitgenodigd om mee te doen. Wie zijn 'wij' Eindhovenaren
dan om die uitnodiging te weigeren?
De uitnodiging was ook aan roeifanaat Henk de Wilt niet voorbijgegaan.
Hij wist zijn vriendjes van het CvB te overtuigen, dat met vier
Olympiëgangers aan de riemen en een zeer capabele stuurvrouw
aan het roer de Varsity al zo goed als gewonnen was.
Dus werd tijdens het inluiden van het nieuwe jaar op de TU/e na
de nieuwjaarsrede met veel ceremonieel misbaar een nieuwe roeiboot
(en die is duur!) onthuld, die al die tijd onder een paar spandoeken
op het podium had gelegen. De Thêtanen, trots op hun nieuwe
aanwinst (en geef ze eens ongelijk) hieven terstond hun clublied
aan en met een aantal emmers kanaalwater werd de boot officieel
"Roumen Remt niet voor WilTe Beesten" gedoopt, daarmee
verwijzend naar de veronderstelde onoverwinnelijkheid.
Ook Thêtavoorzitter Roos Leemhuis was overtuigd van de overwinning,
getuige het citaat op pagina 15 van voornoemde Cursor. Ze had
er nogal wat moeite voor moeten doen om lingerie in de clubkleuren
te vinden om daarin na de glorieuze victorie in het Amsterdam-Rijnkanaal
te springen.
Na de overwinning zou iedereen afreizen naar Eindhoven om aldaar
in de sociëteit van het ESC en de AOR met een kroegjool gefinancierd
door het CvB, tot in de kleine uurtjes door te feesten en de zege
te vieren met de roeiers van Thêta.
Kortom: alle ingrediënten waren aanwezig. Maar om een taart
te bakken heb je als onervaren chef-kok in de dop aan ingrediënten
alleen ook niet genoeg. Men was even vergeten, dat er ook andere
teams aan de start van de 'Oude Vier' zouden verschijnen, die
in het schier onmogelijke geval ook nog wel eens met de overwinning
aan de haal zouden kunnen gaan. Dat gebeurt nu eenmaal in de wereld
die sport heet.
Aldus geschiedde.
Zondagavond vernam ik dat de Thêtanen er zelfs niet in
geslaagd waren de tweede plaats te veroveren, maar met een bronzen
plak genoegen moesten nemen. Het verwachte feest werd in Rotterdam
gehouden en van de Eindhovense euforie van vorige week was op
slag niets meer over.
De boot die het CvB cadeau gedaan had, zal volgend jaar wellicht
weer gebruikt worden. Misschien dat Thêta dan haar belofte
de Varsity te winnen dan kan nakomen.
Feit is, dat dit hele geintje volgens sommige geruchten maar
liefst een ton (!!!) heeft gekost, inclusief de boot. In Cursor
28 werd nog genoemd dat dit bedrag de hele studentenpopulatie
ten goede zou komen. Ik kan U vertellen, dat ik er niets, maar
dan ook helemaal niets van gemerkt heb.
Nu weet ik dat er in Eindhoven een aantal verenigingen nogal een
terugloop in ledenaantal kennen en problemen hebben om überhaupt
een bestuur te krijgen uit die leden. Daarover heeft de cursor
talloze malen bericht en dit zal mijns inziens ook niet veranderen
in de eerstkomende jaren. Mijn mening is dat de Eindhovense studentenwereld
beter geholpen zou zijn als die 100.000,- voor een groot deel
aan die verenigingen was geschonken om ze er weer bovenop te helpen.
Misschien moet de TU/e bureau Berenschot nog maar eens inhuren
voor een AVA op het College van Bestuur
|
|
Untitled Document
Effe zeuren
/Wim de Leeuw
Met enig gnuiven heb ik in Cursor 28 het verhaal gelezen over
het orgel in het Auditorium. Want vele jaren ben ik de meest vaste
bespeler geweest tot tijdgebrek daaraan een einde maakte. Minimaal
driemaal per week zat ik daar, natuurlijk nooit vóór
22.30 uur in verband met activiteiten in het Auditorium, want
je kunt er een hoop herrie mee maken.
De actie om het orgel weg te geven namelijk aan het (toen) nieuwe
muziekcentrum, die notabene uitging van een medewerker van Studium
Generale (die daar al niet meer werkt, hoor!) ging er van uit
dat het orgel daar meer tot zijn recht zou komen. Ik heb juist
betoogd (niet zonder eigenbelang) dat het hier in ieder geval
nog bespeeld kon worden door gewone studenten en andere mensen,
terwijl het daar in elk geval in één klap totaal
ontoegankelijk zou worden en waarschijnlijk het duurste behang
van Nederland. Ik was een echte Cato (voor degene zonder gymnasium:
een Romeinse senator, die elke redevoering besloot met: ceterum
censeo Carthaginem delendam esse, voorts ben ik van mening dat
Carthago verwoest moet worden): Voorts ben ik van mening, dat
het orgel behouden dient te blijven, zodanig dat als Henk ter
Heege (vorige CvB-voorzitter) mij in de verte zag aankomen, alvast
riep, dat hij het orgel ook wilde houden.
Zo hebben we nog steeds hangen wat we van Philips geschonken hebben
gekregen. Ik heb het eens ooit uitgezocht: de TH (nederige tijden,
nietwaar!) kon in de vroege zestiger jaren drie ton krijgen voor
een zwembad of een orgel. Men besloot tot een orgel, het leek
sjieker om de hooglerarenstoet op orgeltonen van Io Vivat voort
te laten schrijden naar de grote zaal, dan dat een plebeisch zwembad
gerealiseerd zou worden. Het laatste heeft slechts veertig jaar
op zich laten wachten, zoals we weten. Enfin, het besluit was
gelukkig genomen vóór de democratisering van de
universiteiten, want anders hadden we nu met een waterorgel gezeten!
(Zoals ik lang geleden op een nieuwjaarsreceptie heb opgemerkt).
Grappig, om nu te lezen dat we technisch het probleem van de akoestiek
in huis kunnen oplossen, zoals onze goede Gerrit Kroesen zegt.
In dat opzicht herhaalt zich de geschiedenis. Indertijd was die
plek natuurlijk ook akoestisch een horreur, zoals nu nog, het
geluid valt als een zak kolen neer, je hoort het net zo goed als
je schuin voor het orgel gaat zitten en ziet wat de organist doet,
als dat je in de lengterichting gaat zitten, alsof twee rijen
denkbeeldige pilaren het geluid naar je toedragen. Anyway, indertijd
zou men dat ook even in huis oplossen met een technisch systeem
van geschakelde galmkasten. Naar mij verteld is heeft men deze
na zeer korte tijd met het schaamrood op de kaken weer af moeten
breken, omdat het voor geen meter werkte. Je zou dus kunnen zeggen,
dat technologische hovaardij de oorzaak is van onze akoestische
problemen. Niet meer dan terecht als dat nu dan eindelijk zou
worden geregeld (clean up your own mess!). Behoorden wij niet
tot de Top zoveel van Europa (of de wereld, daarvan wil ik afwezen).
Laat maar zien! Geef mijn orgel een galm!
|
