Het zou gaan om honderd miljoen euro die de universiteiten nu nog krijgen onder de noemer ‘kleine dynamisering’. Dit jaar krijgt de TU/e nog 8,7 miljoen uit dit potje. Plasterk wil dat NWO dit geld in het vervolg verdeelt, met persoonsgebonden geld voor talentvolle onderzoekers bij de universiteiten. NWO doet dit op basis van peer reviews van de onderzoekskwaliteit. Dit is volgens de minister een betere garantie dat het geld bij de beste onderzoekers komt dan wanneer de universiteiten het geld zelf intern verdelen. De exacte vorm van zijn plannen wordt overigens pas op Prinsjesdag, op 18 september, bekendgemaakt.
Of de TU/e met de beoogde verdeling via NWO net zo veel van de 100 miljoen kan binnenhalen als het verliest, is nog onduidelijk. Los daarvan is het plan volgens TU/e-woordvoerder Peter van Dam sowieso nadelig voor de universiteit. De Eindhovense universiteit haalt relatief veel tweede - en derde geldstroom binnen, en daar staat veelal een matchingverplichting tegenover: de universiteit moet een bedrag bijleggen, vaak vijftig procent bovenop het subsidiebedrag. Deze matching-verplichting wil de minister weliswaar afschaffen voor een deel van de tweede geldstroom, maar niet voor lopende verplichtingen - die blijven bestaan. Daardoor ligt een groot deel van de besteding van de eerste geldstroom al vast. Wordt daarop beknibbeld, dan wordt de ruimte om mee te doen aan nieuwe tweede - en derde geldstroomprojecten ook beperkt. “Dit werkt stevig door in de ruimte om jonge onderzoekers aan te trekken”, aldus Van Dam. Bovendien verliest de universiteit de grip op het geld dat op de nieuwe manier verdeeld wordt; onderzoekers kunnen met hun budget ook naar elders vertrekken.

‘Wild geraas’
De Vereniging van Universiteiten (VSNU) stuurde twee weken terug een brandbrief naar de minister over de kwestie. De VSNU vreest dat NWO het extra geld gebruikt om een eigen gat te dichten, omdat er ook 100 miljoen minder uit de aardgasbaten naar NWO zou gaan. Plasterk deed de ophef afgelopen maandag, bij de opening van het academisch jaar van de Universiteit Utrecht, af als ‘wild geraas’. Volgens hem komt er per saldo meer geld bij voor de wetenschap, alleen wordt de verdeling anders. “Macro maakt het niks uit, maar micro wel. Want de bestuurders in de universiteiten die hun invloed ontlenen aan het vermogen om geld te verdelen, hebben iets minder te zeggen.”/.