Student Scheikundige Technologie Chris Aldewereld werkt net als zijn collegastudent Eelco de Visser (Cursor 7) aan het verbeteren van het productieproces van piepschuim. Dat wordt gemaakt met hulp van het oplosmiddel pentaan, een vies goedje dat bovendien een broeikasgas is.
Maar waar De Visser pentaan wil vervangen door CO₂, gaat Aldewereld nog een stapje verder: “Het zou ook met water moeten kunnen.” De aanpak is simpel: meng druppeltjes water door het plastic dat de grondstof van piepschuim is. Verwarm de boel, zodat het water gaat koken en verdampt. Dan zwelt het plastic op tot een schuim: piepschuim. “In principe kan het. Water kookt bij honderd graden en dat is ook precies de temperatuur waarbij het plastic zacht wordt. En honderd graden is ook weer niet zo heet dat je het materiaal kapot maakt.” Maar er is een maar - natuurlijk is er een maar. “Je krijgt het water niet dat plastic in.” De oplossing is om een stap terug te gaan in het productieproces. “Het plastic is een polymeer dat wordt opgebouwd uit kleinere eenheden, monomeren. Ik meng het water al door het monomeer. Als je er daarna plastic van maakt, zitten er kleine belletjes water ‘ingebakken’ - als kleine gehaktballen in spaghetti.” Maar ook het water en het monomeer liggen elkaar niet zo. “Ze zijn als water en olie. Er moet zeep bij om die twee te mengen.” Een andere vakgroep probeerde dit al eens uit, maar de druppels water werden veel te groot. “Het is nu mijn bedoeling om het water veel fijner te verdelen.” Maar het is in de chemie net als in de geneeskunde; soms hebben middelen bijwerkingen. “De toegevoegde zeep verstoort de polymerisatie - het plastic wordt niet zoals het zou moeten zijn.” Aldewereld werkt hard om dat probleem op te lossen. “Ik weet dat het kan, ik heb een reëel doel voor ogen.” Zijn bolletjes piepschuim zwellen nu al op tot ze twee keer zo groot zijn. “Dat moet vijf keer worden, maar daar houd ik me verder niet mee bezig. Ik wil dat het proces goed loopt, het optimaliseren mag een volgende student doen.”

Tekst: Anouck Vrouwe
Foto: Rien Meulman