/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 9 september 1999 Ruis

Zoektocht naar De Hal Als je buiten op het TUE-terrein staat, is het simpel: De Hal met allerlei studentenfaciliteiten ligt recht tegenover het hoofdgebouw van de universiteit en je kunt er zo naar toe lopen. Wil je niet buitenom? Dat kan ook: vanaf het hoofdgebouw is de nieuwe Hal binnendoor te bereiken. Is tenminste de bedoeling. Cursor probeerde deze tocht tot een goed einde te brengen. In het hoofdgebouw wijst al een bord �De Hal� naar rechts. De eerste loopbrug wordt overgestoken. Langs het nieuwe onderkomen van de ABN-Amro ga ik naar rechts, de volgende pijl wijst aan dat ik rechtdoor moet gaan. Daarnaast hangen aan de wand kopietjes met pijlen richting De Hal en meteen wat je er onder andere kunt doen: inpluggen in het Stekkercaf�, cd�s huren, collegedictaten kopen, kopi�ren, problemen met je notebook oplossen in het Notebook Service Centrum, lezen in de bibliotheek of vragen stellen aan het Studenten Service Centrum. Dat klinkt goed. Het volgende kopietje geeft aan dat ik nog steeds op de goede weg zit. Bij de eerste kruising, steekt de twijfel de kop op: waar te gaan? Rechtdoor dan maar. Op de klapdeuren wordt de gok bevestigd door het volgende blaadje met een pijl. Inmiddels is de oversteek gemaakt naar de FT-hal. Verder op zoek naar De Hal, maar bewegwijzering hangt er niet. De opties zijn rechtsaf of rechtdoor. Ik kies maar voor het laatste, want dat was eerder ook een goede keus. W eer een loopbrug over richting het gebouw van Scheikundige Technologie. Daar binnengekomen, slaat de twijfel toe, maar er hangt al snel een verlossend papiertje met een pijl terug. Rechtsomkeert dus. Terug in de FT-hal wordt het opeens allemaal heel duidelijk: aan de voorkant van de betonnen pilaren (op de heenweg zaten die dus aan de achterkant) wijst een papieren pijl me naar links, op het einde gaat het weer links over een loopbrug. Op het gebouw waar ik nu naar toe loop, hangt een verlossende boodschap: �dit is D� Hal�. Mijn terugtocht naar het hoofdgebouw doe ik maar buitenom. Klachten over onvoldoende bewegwijzering van de binnendoorweg zijn nog niet binnengekomen bij de Bouwtechnische Dienst. �Als het een tekortkoming is, doen we er wat aan�, zegt Ton Verhaegh van de BTD. �De meesten gaan nu nog buitenom. Ik neem het in ieder geval op met Vastgoed. /.

�Klooien� bij �spoedoperatie vlaggenmast� Millimeterwerk, dat was het plaatsen van een duizend kilo wegende nieuwe vlaggenmast op het dak van het hoofdgebouw vorige week. Vandaar dat het ook wel eventjes duurde voordat de klus was geklaard. Rond negen uur �s morgens arriveerde een kraan die zestig meter de lucht in ging om een Foto: Bart van Overbeeke nieuwe mast te plaatsen. De vorige was niet meer goed, omdat de lijm die de houten delen bij elkaar hield, was opgedroogd. �Dat was niet meer veilig, daarom moest ie worden vervangen�, vertelt Anton Peeters van de Bouwtechnische Dienst. Samen met collega Willy Jacobs hield hij het plaatsen van de mast in de gaten bovenop het dak. �Ze hebben vreselijk staan klooien�, zegt Peeters als de 14,5 meter hoge paal eindelijk op de juiste plaats staat. �Het duurde lang, omdat het om millimeterwerk gaat, dat iemand die zestig meter lager in een kraan zit moet doen.� De oude mast was iets hoger dan dit exemplaar (18 meter in totaal), maar die was niet te krijgen. En er was haast geboden bij een nieuwe mast: bij de opening van het academisch jaar moest een vlag met het nieuwe logo van de TUE op het dak staan te wapperen in de wind. Bovendien moest de kraan �s middags om 14.00 uur weer weg zijn, zodat de parkeerplaats leeg was voor de afscheidsreceptie van oud-rector prof. dr. Jack van Lint. Dat lukte overigens ook nog. /.

Bits Dat de nieuwe huisstijl heel wat tongen losmaakt is inmiddels wel duidelijk. De geheimzinnigheid rondom de introductie van het nieuwe logo heeft in ieder geval tot veel speculaties geleid. Zo ook op tue.misc, een newsgroep van de TUE. Bepaald geen drukbezocht oord, want de discussie over de huisstijl dateert al weer van bijna 3 weken geleden en is nog steeds niet ververst. De speculaties een paar weken waren wild. Iemand meende dat die huisstijl een �hoax� was: �Er komt geen nieuw logo en er zal geen nieuw logo komen: van iedereen wordt gewoon verwacht dat ze het oude logo blijven gebruiken.� We weten inmiddels dat dat niet juist is. Een ander stelde: �Het logo is gewoon FOUT, Eindhoven is een eigennaam en wordt dus met een HOOFDletter geschreven. Bovendien vraag ik me af wat die slash er doet.� En dat terwijl het nieuwe logo nog geheim was. Over de kleur werd ook nogal gespeculeerd. Iemand vond rood wel mooi. Een ander reageerde: �Altijd nog beter dan dat akelige grijsgroen w aar wij van win het mee moeten doen...� /.

Het E-gezicht Op de eerste etage van E-hoog hangt naast de portiersloge al zo�n driekwart jaar een groot bord met daarop de pasfoto�s, namen en functies van alle bij Elektrotechniek werkzame personen. Ten minste, die zouden er moeten hangen. Op dit �smoelenbord� ontbreken echter nogal wat �smoeltjes�, ongeveer de helft van het personeel laat verstek gaan. Het meest prominente en absente gelaat is dat van de decaan, prof.dr.ir. Wim van Bokhoven. Misschien denkt Van Bokhoven dat hij als decaan toch al bekend genoeg is, of het kan zijn dat hij zijn noeste werkzaamheden het liefst in complete anonimiteit wil uitvoeren. Volgens John Snoeij, die samen met Yvonne van Bokhoven (geen familie) verantwoordelijk is voor de invulling van het bord, heeft het meer te maken met de overvolle agenda van de decaan, waardoor hij nu nog niet voor de eeuwigheid vastligt. Snoeij laat verder weten dat hij nog een e-mail heeft verstuurd naar alle personeelsleden die nog niet op het bord te bewonderen zijn. Zet degen en die nu nog in gebreke gebleven zijn op transport naar het Reduk-tieburo. Daar is men in april van start gegaan met een eigen pasfoto-service, voor de helft van de gangbare stadsprijzen. /.

/Mark van Stiphout Aangezien deze rubriek �effe zeuren� heet, en er op de TU vooral gezeurd wordt over al die verhuizingen, stond al voordat er ook maar een enkel woord in geschreven was vast dat het belangrijkste klachtenthema voor dit jaar �verhuizing� zou zijn. Toch vrees ik het ergste voor deze rubriek, als er elke week een verhaal in belandt waarin ��n of andere literaire onverlaat ��k kwijt wil wat voor last hij of zij heeft (gehad) van de verhuizing. Daarom wil ik hen bij voorbaat de mond snoeren door te wijzen op het enorme existentialistische belang van verhuizers. Verhuizers zijn namelijk de ultieme zingevers van het leven, zij zijn het die duidelijk maken dat een doel hebben in het leven geen schande is. Al die wijsgeren die beweren dat het niet om het doel gaat in het leven, maar om het leven z�lf, dat ergens mee bezig zijn belangrijker is dan het doel van die bezigheid, zij kunnen hun filosofische praatjes wel inpakken als de eerste de beste verhuiswagen voorrijdt. In hun zouteloze pogingen de mensheid tevreden te houden menen ze te moeten beweren dat het niet erg is een bestemming niet te bereiken, dat de reis het belangrijkste is, om zo alle prachtige plooien van het leven met een slap handje glad te strijken en het hele leven van haar emotie te beroven. Gelukkig zijn er de verhuizers, die met hun verhuiswagens alle leeghulzige intellec tuele argumenten van de weg rijden en met de elleboog uit het raam aan iedereen verkondigen dat ze een doel hebben, dat ze ergens naar op weg zijn met hun dozen en dat zonder de eindbestemming van die dozen hun hele rondrijden nergens op slaat. Eer die mannen dus! Bezing die vastberaden blik in hun ogen in alle toonaarden! /.