/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 13 januari 2000 Cultuur

‘Groene’ expositie van Johan Lennarts “Het typische van Johan Lennarts is dat zijn schilderijen nooit gecontroleerd zijn, maar vrij wegvliegen: als vlinder tussen de bomen waar hij zo van hield” schrijft Rudi Fuchs, directeur van het Amsterdamse Stedelijk Museum in het boek over Johan Lennarts. Mr. Piet van den Boomen, die Lennarts financieel lang ondersteunde en goed kende: “Hij ontwikkelde zich voortdurend. Daardoor volgde hij niet één lijn. Dat vonden anderen maar moeilijk en daarom is hij nooit echt groot doorgebroken.” Studium Generale organiseert een tentoonstelling van de schilder en duizendpoot Lennarts, die zich in de jaren ‘70 op de Technische Hogeschool bezig hield met windenergie. Als kind was Lennarts vaak ziek, hij kreeg onder meer difterie en roodvonk. Op zijn achtste won hij een troostprijs in een tekenwedstrijd, die hij later zijn ‘eerste groepstentoonstelling’ zou noemen. Lennarts zat op het kleinseminarie, maar stapte later over naar het St. Joris College in Eindhoven. Hij wilde de HBS afmaken en daarna het Trappistenklooster in. Van den Boomen: “Dat is de strengste orde, waar je ook niet mag praten. Maar hij werd er overspannen en is weggegaan.” In 1952 nam hij het tekenen weer op -Lennarts studeerde economie in Tilburg- en wist hij ineens zeker dat hij kunstenaar was. En hij besloot niet meer ziek te zijn. Het typerende van Lennarts (1932 -1991) is zijn veelzijdigheid en grote productie. Hij schilderde, schreef gedichten en theaterstukken, maakte decors, glas-in-loodramen, architectuur, film, en voerde (ludieke) acties. Als schilder hanteerde hij veel schilderstijlen, van surrealisme en vrij expressionisme tot popart. Dat hij minder succes had deerde hem niet: “Het kan me niets schelen dat het allemaal nergens op uitloopt, ik ben er meer mens door geworden. Je moet experimenteren. Mijn bezwaar tegen Appel en Corneille is dan ook dat ze hun eigen epigonen zijn.” Lennartsogen Toch komt één kenmerk regelmatig terug: het groen in talloze variaties, voor het eerst in 1963 op een solotentoonstelling. Hij toonde verzaagde en weer aaneengespijkerde panelen met foto’s, die hij vervolgens groen schilderde. Maquettes van dorpen en boerderijen schilderde hij op dezelfde wijze: sliertig groen, als verwijzing naar de natuur. Begin jaren ‘70 zocht Lennarts contact met de toenmalige Technische Hogeschool voor een windenergieproject. Hij kwam in contact met Paul Smulders van Natuurkunde, lid van werkgroep Wind Nederland, en realiseerde een windmolen met een Safonius Rotor (schoepbladen). Hij vond dat erkenning door officiële instanties (die er wel degelijk is) niet bepaalt of een werk ook goed is. Dus liet hij op een groepstentoonstelling, in overleg met de andere kunstenaars, geen schilderijen zien. In plaats daarvan vroegen de kunstenaars een meubelhandelaar om de tentoonstellingsruimte vol te zetten met zijn handel. Na deze tijd van maatschappelijk-politieke activiteit begon hij in ‘75 weer hartstochtelijk te schilderen. Hij reisde van hot naar haar, scheidde van zijn vrouw, en vestigde zich uiteindelijk in het Franse Lagardère met zijn Portugese vriendin. Ze hadden het niet breed. Had hij het vaak moeilijk? “Van den Boomen: “Ik had hem al aan een woning geholpen en kocht schilderijen van hem, al kwam dat vooral door zijn vrouw Lena. Hij had het altijd moeilijk omdat hij niet commercieel werkte. In Frankrijk wilde hij geld lenen, maar dat leek me niet zo verstandig. We kwamen overeen dat ik geld zou geven in ruil voor schilderstukken. Uiteindelijk zijn alle schilderijen ondergebracht in de stichting Johan Lennarts. Lennarts was geen gemakkelijke, maar wel een intelligente kunstenaar die bijvoor-beeld veel van de schildergeschiedenis in zijn doeken verwerkte. Of zoals hij zelf zei: ‘Ik schilder de schilderkunst’. Wie eenmaal door hem gegrepen is, raakt dat gevoel nooit meer kwijt. Dan zie je alles met Lennartsogen.”/. De tentoonstelling ‘Johan Lennarts: kunstschilder’ wordt vrijdag 14 januari om 16.00 uur in de hal van het Hoofdgebouw geopend door Ab Hofstee, hoofd van de afdeling Culturele en Maatschapelijke zaken van de gemeente Eindhoven. De expositie loopt tot 29 februari en is dagelijks van 9.00 tot 17.00 uur te zien.

‘Domgeer’: domheid schromelijk onderschat De domheid in mensen wordt altijd bespot. ‘Domgeer’ Matthijs van Boxsel studeerde in 1983 cum laude af op domheid aan de universiteit van Amsterdam. Woensdag 5 januari zette hij het begrip domheid onder grote belangstelling in de Blauwe Zaal van de TUE in een ander licht. Volgens de domgeer manifesteert domheid zich op ieder gebied bij iedereen en bovendien altijd. Van Boxsel wilde aantonen dat het aandeel van de domheid in de wetenschap en de technologie zwaar onderschat wordt. Domheid is volgens hem geen negatief begrip, het staat niet tegenover intelligentie.Tegenover domheid staat het onwetend gebruik maken domheid. “Het is niet voor niets dat mensen die tegelijkertijd slim en dom zijn, heel gevaarlijk zijn. Volgens van Boxsel zijn mensen een unieke soort wat betreft domheid. Ze brengen zichzelf met opzet in een lastig parket. Dat is pure domheid.”De mens is de enige diersoort die schreeuwend en zonder fatsoenlijke schutkleur ter wereld komt. Bovendien is de mens de enige diersoort die bij de geboorte niet kan lopen.” Het is slechts één van de talloze voorbeelden die de begenadigde spreker in zijn humoristische lezing de revue liet passeren.Onzinnige onderzoeken, uitvindingen of theorieën. Binnenkort verschijnt van Van Boxsel een boek met vele excentrieke, Nederlandse domoren. Mensen met absurde stellingen, het liefst met zo weinig mogelijk aanhangers. Hoe vreemder of onmogelijker de stelling of het onderzoek, hoe eerder ze in zijn boek worden opgenomen. Ook de absurde Japanse uitvindingen, Chindogu, komen aan bod. Iedereen heeft ze wel eens op tv gezien: bijvoor-beeld een toiletrol die je op je hoofd draagt zodat je als je verkouden bent altijd je neus kunt snuiten. Of een T-shirt met coördinaten op de rug zodat je precies kunt aangegeven waar iemand moet krabben als je jeuk op je rug hebt. Het zijn allemaal uitvindingen die op het eerste gezicht heel handig lijken, maar als je er even over nadenkt besef je dat ze volstrekt onnodig zijn. De aarde is plat Een voorbeeld van een ‘domme’ theorie is die van de Nederlander Albert de la Haye. Hij beweert dat de westelijke kant van het Romeinse rijk in feite het noorden was van het huidige Europa. Vandaar de naam Noordzee. In het noorden van Duitsland ligt ook de Ostzee. Alle historische gebeurtenissen in het Nederland van die tijd zouden zich dan hebben afgespeeld in het zuiden van België en het noorden van Frankrijk. Bonefatius zou dan niet in Dokkum zijn vermoord, maar in Duncerque, Frankrijk. Ook vertonen Friese plaatsnamen opvallend veel gelijkenis met de namen van Belgische plaatsjes. Deze theorie komt waarschijnlijk niet meer in Van Boxsels boek, omdat ze volgens hem steeds meer aanhangers krijgt. Er zijn echter nog genoeg ‘dommeriken’ die beweren dat de aarde plat is of dat de aarde hol is en er binnenin ook mensen wonen. En wat te denken van de student medicijnen die met een Black & Decker-boor een gaatje in zijn hoofd maakte, zodat zijn geest meer ruimte kreeg. Voor nog meer domme mislukkingen en blunders deed Van Boxstel een oproep aan het TUE-publiek. “Ik ben nog naarstig op zoek naar bèta-wetenschappers en hun mislukkingen. Laat mij uw domheden en blunders weten.”/.

/SF-avond I Een van Nederlands bekendste fantasyschrijvers is W.J. Maryson. Hij bedacht figuren als Dvargen en Avils en schreef de vijfdelige fantasy-epos ‘Meestermagiër’ en vertelt daarover op donderdag 13 januari om 20.00 uur in de Blauwe Zaal. /SF-avond II In de film ‘Strange Days’ is Virtual Reality zover ontwikkeld dat levensechte gebeurtenissen op disc opgenomen kunnen worden. Wie de disc afspeelt ervaart wat de ander heeft meegemaakt. Prachtig, maar ‘vervelend’ als het om een snufmovie van een moord gaat. ‘Strange Days’ is te zien bij Studium Generale, op donderdag 13 januari om 21.15 uur in de Blauwe Zaal. /‘True Romance’ Quenten Tarantino schreef ‘True Romance’, Tony Scott verfilmde het verhaal. Twee pasgetrouwden krijgen een cadeau dat was bestemd voor de maffia. Dinsdag 18 januari, 21.00 uur, Café Onderdruk. Daar is op 19 januari een Ladies Night met hete acts, free drinks en een stripper. /‘Fool for love’ In ‘Fool for love’, het nieuwe stuk van Het Zuidelijk Toneel, komt een cowboy zijn geliefde ophalen in een ranzig hotel. Zij heeft een andere afspraak, en het spel van aantrekken en afstoten begint. Met Chris Nietvelt, Bart Slegers en Joop Doderer, regie Jan Peter Gerrits. Vanavond om 20.15 uur is de try out in de Stadsschouwburg, vrijdag 14 januari de première en zaterdag de ‘gewone’ voorstelling. /Kiss My Jazz Kiss My jazz, Rudy Trouvé (ex-dEUS), Aarlich Jespers (Zita Swoon) en Matthias Broeckaart, speelt een fusion van jazz en pop met vette knipoog en was twee jaar geleden al te zien op Virus. Op hun afscheidstournee doen ze ook de Effenaar aan, 13 januari, vanaf 20.30 uur. Op 14 januari treedt een van ‘s werelds bekendste Ska-bands op: The Selector (‘On my Radio’), samen met de grootvader van de ska, de 73 jarige Laurel Aitkin, en King Hammond (ofwel Nick Welsh van Bad Manners). /La Folie Berlage De zwoele sfeer van de Parijse jazzy nachtclub herleeft in La Folie Berlage met onder meer huisorkest de Barflies, de Sirenes (smartlappen) en een buikdanseres. Café Berlage, 16 januari, vanaf 21.00 uur. /Geloof, Troost en Biefstuk In de maandelijkse talkshow Geloof, Troost en Biefstuk in café Kraaij en Balder is zondag 16 januari om 15.30 uur een filmpje van Annie Kraaij te zien. Verder treedt pianiste Chloë Zevenbergen op, G.B.J. Hilterman jr. bespreekt de toestand in Strijp en kapelaan Hulsen geeft zijn visie op een actueel probleem via de satelliet.