/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 13 januari 2000 Ruis

Vloeibare sfeerverlichting Een kerstpakket kan best leuk zijn. Natuurlijk zitten er ieder jaar weer spullen in die je zelf aboluut niet uitgekozen zou hebben. Maar daar leg je je bij neer. Op de TUE vonden alle medewerkers dit jaar in hun kerstpakket onder meer een millenniumkaars: een kaars met het jaartal 2000 erop. Tijdens de feestdagen wordt er immers altijd graag een kaarsje opgestoken voor de nodige sfeer. De gebeurde dan ook massaal met de millenniumkaarsen. Maar ze brachten helaas niet altijd de beoogde sfeer in huis. Zo stak Guido Schiffelers, student Technische Natuurkunde niets vermoedend een paar millenniumkaarsen uit het TUE-kerstpakket aan. “Met mijn vrienden heb ik vier van zulke kaarsen aangestoken. Vervolgens gingen we even weg. Toen we terugkwamen, waren de kaarsen helemaal gesmolten. Waar eerst de kaarsen stonden, lag een zee van gesmolten kaarsvet. Het kaarsvet zat echt overal op: de vensterbank, over de verwarming, en op de vloerbedekking. Die vlek op de vloerbedekking hebben we er gelukkig grotendeels uitgekregen.”

Bits Wij kennen Japanners en Chinezen vooral als oosterlingen die de gehele dag bezig zijn met het ontwikkelen van hoogwaardige technologie. Televisies met een superdun scherm, zaktelefoons met internetaansluiting en Furby’s. Toch hebben ze af en toe een moment waar de oosterse rust in hun zieltje terugkeert. Op deze zeldzame momenten nemen ze een stuk papier en beginnen ze wat te vouwen. Zo ontstaat er wel eens na verscheidene pogingen een heus kunstwerk. Via dit papiervouwen, origami genaamd, creëren ze dan kraanvogels, dansers en andere ingewikkelde dingen. (ooit al eens iemand van hen een doodsimpel bootje of hoedje zien vouwen?) Maar zoals in elke culturele strekking is er een undergroundbeweging die het niet zo nauw neemt met de regels van de erkende kunst. Provocatie is hun hoofddoel. En wat is nou hét onderwerp waar je de meeste mensen mee kunt choqueren en tevens hét onderwerp waar de meeste afleveringen van deze rubrieken over gaan? Inderdaad: seks! Combineer deze dierlijke drift met de kunst om leuke dingen te vouwen met een stukje papier en bijgevolg kom je bij het onderdeel ‘gore origamikunst’ terecht. Vanuit de wetenschap dat voor ieders pleziertje een website bestaat, gingen we het net op en vonden we: http://lynx.neu.edu/z/zbrown/ug.html Deze site werkt niet met een openingspagina dus krijg je gelijk enkele voorbeelden te zien van hoe underground-origami eruit ziet. Als eerste wordt in vele stappen uitgelegd hoe je met behulp van een dollarbiljet een vagina kunt uitbeelden. Aangezien Nederland bekend staat als het minst conservatieve land wat seks betreft, zal het vast ook wel lukken met een geeltje. Stel dat je na enkele uren erin geslaagd bent dit vrouwelijk geslachtsorgaan gestalte te geven, ga je naar het tweede voorbeeld: een masturberende man. Geloof me, je moet al heel handig zijn wil je dit tot een goed einde brengen. Laat ik hierbij de eerste Nederlandse ‘gore-origamikunst-competitie’ tot leven roepen. Neem een stukje papier, laat al je kuise gedachten varen en daal af tot de ondergrondse wereld van het papiervouwen. Na een week spreek je met je vrienden af in de kelder van het Hoofdgebouw (hoe underground kun je gaan?) waar wekelijks in het geheim gepraat kan worden over nieuwe ontwerpen. Maar houdt het stil!

/MATHIJS CUIJPERS Stel, je gaat naar de TU, volgt ‘s ochtends braaf je colleges, om vervolgens aan de slag te gaan met je notebook. Je gaat zitten, haalt je notebook en alle bijbehorende stekkertjes uit je tas, sluit alles aan op stopcontact en netwerk, muis erin en opstarten maar. Je notebook geeft enkele tevreden piepende geluidjes, de harde schijf ratelt een paar keer, nog een paar keer, nog eens, nog eens en nog eens, om er vervolgens helemaal mee op te houden. Je was inmiddels wel gewend aan enkele kuren van je notebook dus in goed vertrouwen haal je een balpen uit je zak en drukt op het verborgen resetknopje aan de zijkant. Ditmaal start je notebook weer goed op, je logt in op het TU domein en besluit om eerst maar even te mailen, en start tegen beter weten in outlook op. Zodra je opstart verschijnt eerst een venstertje waarin je toch echt nog even moet bevestigen dat je in wilt loggen, en na flink wat gerammel van de harde schijf beginnen een voor een nieuwe boodschappen in je venstertje te verschijnen, gevolgd door de mededeling “You have new mail”, alsof je dat zelf nog niet gezien had. Na het wegklikken van de overbodige venstertjes en het in de prullenbak gooien van allerlei spam-mail, lees je even je mail, en gaat dan verder met Matlab voor je huiswerk. Halverwege je sommen komt wederom de melding “You have new mail”. Je besluit om die toch maar even te gaan bekijken, en schakelt over op outlook. Het openen van de nieuwe mail blijkt teveel voor de vandaag toch al zwaarbeproefde notebook, en andermaal houdt hij er mee op. Zelfs ctrl-alt-del is niet meer bruikbaar, dus nog maar eens de resetknop. Geheel ten overvloede constateert je notebook dat windows niet goed afgesloten is, en begint je hele harde schijf te controleren. Enige tijd later is alles goed bevonden en wordt wederom windows opgestart. Wederom aangekomen in Matlab blijken sommige toetsen niet meer te functioneren, en je besluit dat het nu echt tijd is om langs het servicecentrum te gaan. Je sluit alles af, pakt je notebook in en loopt richting de Hal, waar nog een lange rij wachtenden voor je is. Je neemt een van de leesbladen uit het rekje die nogal over datum zijn, en verdoet nog wat tijd terwijl je op je beurt wacht. Eindelijk mag je naar voren komen met je notebook en je legt de situatie uit. Zo snel als mogelijk wordt ervoor gezorgd dat alle data die je nog nodig hebt overgezet worden op een leennotebook, en na het installeren van een nieuwe image op de leennotebook en de data die je graag wilde behouden, kun je weer vertrekken, met de belofte dat je een mailtje krijgt als je notebook gerepareerd is. Terug op je studieplekje maak je je Matlabopgaven af, leest alle mail die in de tussentijd binnengekomen is, en tot het moment dat je outlook af wilt sluiten kom je geen verdere problemen meer tegen. Maar helaas, tijdens het synchroniseren van de folders besluit outlook om maar weer eens roet in het eten te gooien, en ook de leennotebook besluit om er mee te stoppen. Weer de resetknop, harddisk controleren, windows op laten starten, alles even controleren en de notebook afsluiten. Onderweg naar huis begin je je langzaam af te vragen hoeveel tijd dit gedoe je nou eigenlijk kost. Stel, je notebook crashed elke werkweek een keer of drie, wat een vrij mild gemiddelde is. In een jaar tijd gebeurt dit dan zo’n 120 keer, over je hele studie 600 keer. Als dit elke keer 5 minuten kost is dat al zo’n 50 uur. Het af en toe laten installeren van een nieuwe image, en een keer of 2 per jaar naar het notebook service centre gaan kosten wederom een uur of tien. Als je er vanuit gaat dat het hebben van een notebook noodzakelijk is voor je studie, zou je voor de bestede tijd daar toch zeker een of twee studiepunten voor moeten krijgen. Opnemen in het nieuwe programma?