/Nieuws
/Mensen
/Achtergrond
/Academie
/Onderzoek
/Opinie
/Reportage
/Bestuur
/Cultuur
/Studentenleven
/Ruis
/Harmpje
/Colofon
/Mensa
/Oude cursors
/pdf formaat
/Faculteits Berichten
/Zoeken
/TUE
jaargang 42, 13 januari 2000
Studentenleven
|
/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon |
/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE |
|
jaargang 42, 13 januari 2000 Studentenleven |
|
Dirk Postma is vijfdejaars student Elektrotechniek. Niets bijzonders, ware het niet dat Dirk de titelrol speelt in de musical Pippin die op 4 januari in de stadsschouwburg in première is gegaan. De recensies zijn lovend en het publiek reageert enthousiast. “Ik ben al gewend aan het applaus.”
De 22-jarige vond musicals als kind al geweldig. “Dat wil ik ook, dacht ik als ik een musical gezien had. De hele sfeer samen met de muziek maakt het zo speciaal.” Dirk speelde zeven jaar viool, had dansles en zong drie jaar in het koor Vokollage. Maar het kwam er nooit van om voor een musical auditie te doen. “Ik zag nooit de advertenties in de krant, was altijd te laat. Op de middelbare school werd Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat opgevoerd, maar ik was toen bang dat er te veel tijd in zou gaan zitten en dat ik dan voor leren geen tijd zou hebben. Nu heb ik daar wel spijt van.” Hij zag in Nederland Phantom of the Opera, Miss Saigon en op West End Starlight Express en Les Miserables. De wens om zelf in een musical te spelen was er nog steeds. Eindelijk kwam het er van. Hij las in het Eindhovens Dagblad een aankonding voor audities van Stichting Theaterplan, speciaal voor Brabantse jongeren. “Bij de audities had ik een goed gevoel, later werd pas bepaald dat ik de titelrol kreeg.”
Rusteloos Dirk speelt in de professioneel opgezette productie de rol van Pippin, de zoon van Karel de Grote.”Pippin is rusteloos, hij is op zoek in het leven, hij weet niet wat hij na zijn studie moet gaan doen. Hij probeert verschillende dingen uit. Hij gaat op oorlogspad, maar hij haat bloedvergieten. Dan ontmoet hij een burgermeisje met wie hij een tijdje samen blijft. Maar de dagelijkse sleur hindert hem. Hij komt erachter dat zijn vader een tiran is en vermoordt hem. Het vorstenbestaan kan hem echter ook niet bekoren. Vervolgens stort hij zich op de vrouwen, maar dat wordt hem ook te wild. Hij komt terug bij het meisje bij wie hij eerst was. Dan vindt hij pas rust.” Aan de productie werken veertig acteurs mee, jongeren van 16 tot en met 23 jaar. Verder werken er achter de schermen nog talloze mensen en is er een orkest van vijftien man. Dirk: “We repeteerden één à twee keer per week en vlak voor de première elke avond. Toch kan ik het nog goed met mijn studie combineren. In 2001 wil ik mijn studie afmaken, dan zal er van een vervolg op dit avontuur wel niet veel komen.” Veel oud-medewerkers van Stichting Theaterplan zijn in het professionele circuit werkzaam.”Ik zou heel erg gevleid zijn als ze me zouden vragen om in een professionele musical te spelen of auditie te doen. Ik vind het echt geweldig om te doen maar je werkt op afwijkende uren. Mijn vriendin vindt het nu al niet zo leuk dat ze me zo weinig ziet en tijd om met je vrienden af te spreken heb je bijna niet. Ik ben eigenlijk net als Pippin nu keuzes aan het maken in het leven. Het verschil tussen hem en mij is dat Pippin niets zinde en ik juist alles wil. Ik vind het moeilijk om keuzes te maken”, vertelt Dirk.
Voorbeeld Een grote musicalster als voorbeeld heeft hij niet. “Ik hou meer van musicals dan van toneel omdat de combinatie met muziek mij raakt. Ik heb wel een voorbeeld, maar die heeft niets met musical te maken: de acteur Peter Lusse die in Vrienden Voor Het Leven speelde. Die vind ik echt geweldig.”
Pippin is niet een bombastisch Van den Ende spektakel. Het heeft kenmerken van de Commedia dell Arte. Een schrijver schrijft tegelijkertijd het stuk terwijl de scènes zich ontwikkelen. De acteurs schikken zich in de loop van de musical steeds minder naar zijn wil en geven commentaar op ‘hun’ schrijver. Magie speelt, naast spel, zang en dans ook een rol. Er is een magische kist in het verhaal en er worden zelfs illusionistische trucs opgevoerd.”/.
De musical is nog te zien op 16 en 18 t/m 23 januari in de Stadsschouwburg Eindhoven. Reserveren kan via 040-211 11 22 |
|
De bewakers die maandagavond rondliepen in en om het Auditorium moeten zich af en toe in donker Afrika hebben gewaand, want vanuit zaal vijf klonk regelmatig het monotone gedreun van Afrikaanse trommels. Het geluid zal waarschijnlijk tot in de wijde omtrek hoorbaar zijn geweest. Doem-pa-da-doem-da, doem-pa-da-doem-da.
Wat de bewakers hoorden was geen bijeenkomst van een groep hongerige koppensnellers, maar een gezellig samenzijn van TUE-studenten die met overgave probeerden geluid uit hun Afrikaanse instrumenten te krijgen. De Ghanees Tossou John Dakpo mag gerust een befaamd Djémbe-bespeler genoemd worden. Dakpo kwam al vroeg in contact met de Afrikaanse percussie-band Yama Yama. Met dit zeskoppig gezelschap reist hij door heel Europa om zijn kunsten op festivals te vertonen. “Bij Afrikaanse muziek gaat het vooral om het gevoel. Zo bespeel je ook de Djémbe. Laat het gevoel de vrije loop en kijk wat eruit komt.” Een ander verschil met Europese muziek is het groepsgebeuren eromheen. “Europeanen zijn veel individualistischer. In Afrika maak je altijd samen muziek.” De oeroude Djémbe, oorspronkelijk afkomstig uit het westen van Afrika, is dan ook een belangrijk element bij verschillende ceremonieën. Dakpo: “Iedere toon heeft zijn eigen betekenis en de bas-toon kan variëren van een zacht geritsel tot een imponerend gedreun. De ritmes vertellen een verhaal. Er zijn bijvoor-beeld bepaalde ritmes die men speelt bij ziekte of bij dood. De aangever is de solist, meestal gezeten in het midden van een kring Djémbe-spelers; hij geeft het ritme aan en vertelt het verhaal, de mensen eromheen reageren daarop.”
Koeienhuid
Het is tijd om te beginnen, de zandloper-vormige instrumenten worden uitgedeeld. De opkomst is groter dan de vijfentwintig mensen waarop gerekend was. Enkele studenten moeten dan ook ietwat beteuterd toekijken hoe Dakpo zijn instructies geeft. “In Ghana komt het ook vaak voor dat er mensen zonder instrument zitten. Dan moet je die af en toe aan iemand anders geven”, zegt hij breeduit lachend. Het eerste ritme dat Dakpo aan-geeft lijkt simpel: doem-pa-da-doem-da, geroutineerd beroeren zijn handen de strakgespannen koeienhuid. Maar het valt de cursisten niet makkelijk. De eerste poging doet menig deelnemer beschaamd lachend om zich heen kijken. Dakpo laat zich niet van zijn stuk brengen. “Voel het ritme, laat je leiden door het ritme.” En warempel, bij iedere poging gaat het weer een stukje beter. De beschamende lachjes bij sommigen veranderen zelfs in triomfantelijk gegrijns. Dakpo kijkt ook triomfantelijk. Je ziet hem denken: Wie had ooit gedacht dat je die Nederlanders, toch niet het meest ritmisch-begaafde volk van deze planeet, nog eens een Afrikaans instrument kon laten bespelen?’./.
De volgende Djémbe-workshops zijn op 24 en 31 januari in collegezaal vijf van het Auditorium en beginnen om 19.00 uur. De inschrijving is gesloten. |
|
in Japan via OUSSEP Het Osaka University Short-term Student Exchange Program (OUSSEP) biedt studenten de mogelijkheid om een aantal maanden in Japan te studeren. Op dit moment verblijven er via OUSSEP 28 studenten in Japan, afkomstig van 19 universiteiten uit 15 landen. Eén student komt uit Eindhoven. Drie andere Eindhovense studenten gingen hem voor. Meer informatie geeft de TUE-coördinator prof. dr. Bert Meijer, STO 4.36, telefoon 3101. Aanmeldingen lopen ook via de coördinator en moeten uiterlijk 1 april 2000 in Osaka zijn. Informatie over OUSSEP is te vinden op: http://ex.isc.osaka-u.ac.jp/oussep/cale00/ index.html
‘Begeleiden
afstudeer-opdrachten’
Rechtgezet
|
