/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /English page /Reportage /Bestuur /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 20 april 2000 Reportage

Wervende voorlichting in de polder Studententeam/Gertjan Harberink Het studententeam van de afdeling studievoorlichting van de TUE reist stad en land af om de TUE te vertegenwoordigen op scholen, informatiemarkten en beurzen. Cursor reisde met de studenten en een studievoorlichter naar de uiterste noordwesthoek van de Flevopolder om ‘wervende voorlichting’ te geven op de interconfessionele scholengemeenschap Arcus. Maandagmiddag. Tegen vier uur stuurt Tema-student Issmaïl Nnaffie de diepblauwe Citroën Berlingo het terrein van Interconfessionele Scholengemeenschap Arcus in Lelystad op. Ongeveer 2,5 uur later zal in de aula van de scholengemeenschap een informatiemarkt gehouden worden waar een groot aantal onderwijsinstellingen zich mag presenteren aan scholieren. En aan hun ouders, zoals later die avond zal blijken. De TUE geeft jaarlijks op meer dan dertig informatiemarkten acte de presence. Bij de stafafdeling In- en Externe Betrekkingen (IEB) werken twee recent afgestudeerde TUE’ers die zich onder meer bezighouden met het bezoeken van dit soort evenementen. Deze studievoorlichters, Marie-José Oomen en Willy Zelen, worden geassisteerd door een grote groep studenten. Dit studententeam bestaat uit een kleine dertig studenten die in wisselende samenstellingen informatiemarkten bezoeken. Ook zijn ze aanwezig bij de twee grote beurzen die in oktober plaatsvinden. Binnenkort wordt het studententeam uitgebreid naar 35 studenten. Even na tweeën zet IEB-medewerkster Marie-José Oomen de Citroën voor het Traversegebouw neer. De studenten laden de auto vol met de standaard-uitrusting die altijd meegaat op dit soort trips. De uitrusting bestaat onder meer uit een achterwand met daarop een grote foto van twee studenten die gezellig in het gras zitten met hun notebook op schoot. Verder gaat er vooral veel informatiemateriaal mee. Folders over de faculteiten en dikke klappers met info over het verenigingsleven in Eindhoven. En pennen. Veel pennen. Want dat zijn bij alle wervende instanties geliefde weggevertjes. Aan het dak van de Berlingo is een dikke, metalen koker bevestigd. Hierin zit een projectiescherm. Altijd handig bij presentaties op scholen die zelf niet over een scherm beschikken. Behalve Ismaïll Nnaffie stappen ook Silvia Wognum en Anne de Kreuk in het speciaal voor dit soort tripjes aangeschafte busje. Wognum en De Kreuk studeren respectievelijk Biomedische Technologie en Technische Wiskunde. Ze draaien allebei al een tijdje mee in het voorlichtingscircuit. Omdat ze het leuk vinden. En natuurlijk omdat het ook wat oplevert. Het eigenlijke voorlichten op een beurs of informatiemarkt betaalt 17,50 per uur. De heen- en terugreis levert ze de helft van dat bedrag op. De stippen op de kaart geven aan op welke scholen het TUE-team actief is of dat gaat worden. Foto: Bram Saeys Kaartjes Werving mag het niet genoemd worden. De studenten vormen nadrukkelijk geen TUE-promotieteam en gaan er ook niet op uit om zieltjes te winnen of toekomstige studenten te ronselen. “Wervende voorlichting”, zegt Oomen onderweg naar Lelystad. “Zo noemen wij het zelf het liefst. Er is op zo’n avond als deze ook geen sprake van concurrentie tussen de universiteiten. Het is de bedoeling dat je mensen helpt bij hun keuze. Mijn avond is goed als ik één iemand een goed advies gegeven heb. Als ze vervolgens besluiten om naar Eindhoven te gaan, is dat mooi meegenomen.” Toch maakt het verzamelen van namen van potentiële studenten ook een wezenlijk deel uit van de avond. Een avond is geslaagd als er veel ‘kaartjes’ binnengehaald zijn. Een kaartje is een formulier waarop scholieren hun gegevens invullen. Het studententeam heeft alleen algemene folders bij zich. Het overige foldermateriaal is ter inzage, hoewel sommige mensen zich daar weinig van aantrekken. Wie meer informatie over een bepaalde opleiding wil, kan het kaartje invullen. De anonieme beursbezoeker krijgt daardoor een gezicht. Gemiddeld levert een avondje wervend voorlichten zo’n 20 tot 25 kaartjes op. De informatiemarkt is een jaarlijks terugkerend evenement op de Interconfessionele Scholengemeenschap Arcus in Lelystad. De bezoekers komen niet alleen van Arcus maar ook van drie andere instellingen voor voortgezet onderwijs. Speciaal voor dit doel is de aula, de hal en een aantal lokalen uitgeruimd. Overal staan schragen met houten planken. Voor de gelegenheid is het poolbiljart in de aula ook afgedekt. Het lijzige stemgeluid van het Nederlandse succesbandje Abel schalt door de boxen. Het TUE-voorlichtingsteam kiest voor een strategische plek op het podium. Naast Hogeschool Windesheim, schuin tegenover de keurige dames van Schoevers. Hoewel de overige universiteiten op dit soort markten niet als concurrenten gezien worden, spiedt Marie-José Oomen toch even door de ruimte. Helemaal aan de andere kant bouwt ‘Delft’ een stand. ‘Twente’ is er ook. Sommige gezichten kent ze nog van andere markten en beurzen. Opmerkelijk genoeg blijkt elke instelling zich op dezelfde manier te presenteren. Een op ingenieuze wijze uit te vouwen stelsel van dunne, lichtgewicht buizen is de basis. Aan de dunne buizen worden met haakjes en magneetstrippen een aantal langwerpige, flexibele panelen bevestigd. Samen vormen ze een stemmig beeld of een flitsend logo. Of, zoals in het geval van de eveneens aanwezige landmacht, een foto van een imponerende hoeveelheid legermateriaal. Enkele lampjes zorgen voor de verlichting. Sommige instellingen hebben een doek of een vlag-met-logo die ze gebruiken om de lelijke houten planken aan het oog te onttrekken, zodat hun folders en pennen beter uitkomen. De TUE-achterwand - één van de twee wanden die de universiteit rijk is - is door het vele gebruik niet meer helemaal perfect. De panelen sluiten niet precies aan waardoor de foto iets verspringt. Stipt om half zeven stroomt het publiek binnen. “Alsof ze in rijen voor de deur stonden te wachten tot ze naar binnen mochten”, merkt Oomen lachend op. Onder de aanwezigen bevinden zich niet alleen scholieren die vlak voor hun eindexamen zitten maar ook veel mensen die hun profiel, het vroegere vakkenpakket, moeten kiezen en nog niet weten welke kant ze op willen. Het is rennen of stilstaan in de stand. Soms is er niets te doen en is het podium een uitstekende plek om het informatie-shoppende publiek te bekijken. Vervolgens is het opeens vreselijk druk en staat iedereen met scholieren en hun ouders te praten. “Ben jij geïnteresseerd in een technische studie?” Met die zin wordt elke scholier aangesproken die bij de TUE-stand in de buurt staat. Een grote jongen knikt verlegen terwijl zijn vader het woord neemt. “Verdien je nou meer als je een universitaire studie gedaan hebt?”, vraagt hij aan Anne de Kreuk. “En klopt het dat bedrijven studenten al weg proberen te halen van de universiteit voor je afgestudeerd bent?” Zijn zoon blijft verlegen lachen terwijl zijn vader de ene na de andere vraag afvuurt. 06-nummer Wat later schuiven twee meisjes voorbij die allebei met een schuine, geïntereseerde blik naar Ismaïll Nnaffie kijken. Twee andere meisjes kijken even naar de folders maar zijn zo weer verdwenen als ze in de gaten krijgen dat wiskunde een essentieel onderdeel uitmaakt van een technische studie. Een HAVO-scholiere wil wel naar de universiteit, “maar”, zegt ze, “dat duurt nog wel even want ik moet dan eerst een HBO-opleiding doen.” Nnaffie legt haar geduldig uit dat dat niet het geval is. Met een propedeuse-diploma van een HBO-opleiding kan ze al naar de universiteit. Ze lacht. Dat wist ze niet. “Het valt me op hoe weinig scholieren weten van het schoolsysteem”, zegt Nnaffie hoofdschuddend als het meisje weg is. Een jongen bladert een folder over Technische Informatica door. “Dat wil ik graag gaan doen, maar ik weet niet of dat kan”, zegt hij. “Ik heb geen Natuur en Techniek-profiel gekozen.” Oomen helpt hem uit de brand. “Als je wiskunde als aanvulling neemt op je pakket, kun je Technische Informatica gaan doen. Geen probleem.” Blij met deze informatie vult hij een kaartje in. “Dit bedoel ik nou. Dit maakt mijn avond goed”, lacht Oomen. “Als ik op een avond als deze één persoon geholpen heb bij zijn keuze, is de avond geslaagd voor mij.” Het loopt tegen half negen. Langzaam stroomt de zaal leeg. Sommige stands zijn al afgebroken. De TUE-voorlichters blijven staan tot vrijwel iedereen weg is. Op het laatste moment, even na half negen, stevent een meisje recht op de TUE-stand af. Ze drukt Ismaïll Nnaffie een briefje met een 06-nummer in zijn hand. “Van mijn vriendin”, zegt ze terwijl ze met haar andere hand naar de andere kant van de zaal wijst. Nnaffie lacht. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Niet veel later zit hij weer achter het stuur van de blauwe Berlingo. “Ik ga niet bellen hoor”, verzekert hij. Behalve een telefoonnummer leverde de avond 29 ‘kaartjes’ op. Het is donker in de polder. Flevoland strekt zich onmetelijk plat uit aan weerszijden van de A6. Het is nog een flink eind rijden naar Eindhoven. Woensdag staat Den Haag op de rol. /.