/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 5 april 2001 Cultuur

Tweehonderd keer Pinus Nigra Nigra De Wielen krijgt spectaculaire facelift Nu is het op De Wielen nog een komen en gaan van auto's. Een straat, een functionele straat waar het voor de voetganger niet bepaald prettig toeven is. Over een paar jaar zal niets meer herinneren aan de situatie van nu. De Wielen wordt omgetoverd in een park met onder andere zo'n tweehonderd bomen, diverse kunstwerken en adembenemende verlichting. De bedenker van dit spectaculaire plan is landschapsarchitect Richard Koek. Volgende week woensdag zal hij zijn schetsontwerp ter discussie stellen tijdens een SG-bijeenkomst, tevens de kick-off van de herinrichting van De Wielen. Hij was gewoon maar eerlijk geweest tegen CvB-voorzitter Henk de Wilt toen die met een aantal mensen naar een project in Den Haag was komen kijken. "Ik vertelde hem dat ik nog niet op de campus geweest was", lacht Koek. De Wilt, tevens voorzitter van de stuurgroep Masterplan Huisvesting, reageerde enigszins verbaasd. Achteraf besefte Koek zich dat dat waarschijnlijk geen handige zet geweest was. Hij was dan ook verbaasd dat hij wel degelijk met twee andere bureaus uitverkoren werd om een schetsontwerp te maken voor de inrichting van De Wielen. En ja, hoe gaat zoiets. Je begint met wat ideeën. Brainstormen. Schetsen. En weggooien, veel weggooien. Soms zelfs op het allerlaatste moment. "We hadden bijvoorbeeld een idee dat we drie weken voordat het gepresenteerd zou moeten worden, verworpen hebben", zegt Koek. "Er miste iets. Het was het gewoon niet helemaal." Radicale facelift Koek heeft gekozen voor een vrij radicale facelift van het vooralsnog door blik en stenen gedomineerde terrein. Hij wil De Wielen beplanten met zo'n tweehonderd naaldbomen -de Pinus Nigra Nigra- die in zes rijen geplant worden zullen worden. Het gebied, zo'n vijf voetbalvelden groot, wordt doorsneden door een lange baan van asfalt. Op de 'strip' tussen de bomen moet het straks een bedrijvigheid van jewelste worden. De beeldencollectie van de TU/e wordt samengetrokken in het 'bos', er komen nieuwe beelden bij. Wandelaars flaneren over de baan van asfalt. En bij lekker weer nemen studenten hun laptop mee het bos in. Wellicht is het zelfs mogelijk om op het netwerk in te loggen. De W-hal wordt een stukje ingekort, het dak blijft echter staan waardoor er ook nog een overdekt stuk bos ontstaat. Zeker is dat De Wielen 's avonds een spectaculair gezicht zal zijn. Koek: "De bomen zouden afzonderlijk aangelicht kunnen worden. De gebouwen zouden we met blauw licht kunnen verlichten." Koek stelt zich voor de bomen zo te snoeien dat de loopbruggen straks in het groen baden. Wie een loopbrug neemt, wandelt dan als het ware door het dak van het bos. Aan het ontwerp van Koeks inrichting van de Wielen ligt een dik pak met eisen ten grondslag. Het programma van eisen zoals dat door de TU/e opgesteld werd, bevat alle voorwaarden waar De Wielen-nieuwe-stijl aan moet voldoen. Daarnaast had Koek ook zijn eigen eisen die hij aan een campus stelt. "De gebouwen op de campus worden voortdurend verbouwd, dat is een continu proces. Voor de ruimte tussen de gebouwen wil je dat niet. Die moet constant blijven. Een 'echte' campus zoals Cambridge kun je hier natuurlijk niet maken, al was het alleen maar omdat je die oude gebouwen hier niet hebt. Toch wil je iets neerzetten wat een bepaalde identiteit heeft. Iets wat bovendien over honderd jaar nog steeds mooi is." Het programma van eisen sprak ook over water. Daar is Koek niet aan begonnen. Dat had enerzijds een technische redenen. Het grondwater zit vrij diep. "Bovendien zou je dan een aantal romantische plasjes moeten maken die het hoe dan ook altijd afleggen tegen de Dommel." Veiligheid Een andere belangrijke eis was sociale veiligheid. Denkt Koek die te kunnen garanderen door tweehonderd bomen te planten? "Absoluut", zegt hij stellig. "Op de plattegrond ziet het er misschien 'dicht' uit. Dat is het allerminst als je tussen de bomen staat. Ten eerste zijn de bomen niet dik. Daar verstop je je niet makkelijk achter. Bovendien ontstaan er door het grid waar de bomen in geplant worden, diverse zichtlijnen waardoor je genoeg overzicht houdt." Ook het verdwijnen van de dichte struiken en vele geparkeerde auto's zal de sociale veiligheid ten goede komen, denkt Koek. De exacte invulling van De Wielen is nog verre van definitief. Pas tegen het eind van dit jaar moet het definitieve ontwerp er liggen. Koek: "Er kan nog veel veranderen voordat we na de zomer in 2002 beginnen. Ik vind het heel belangrijk dat de mensen die straks van de ruimte gebruik gaan maken, meedenken over de invulling daarvan."/. Om enigszins aan die wens tegemoet te komen, vindt er op woensdag 11 april een bijeenkomst plaats op initiatief Vastgoed en Studium Generale waarbij iedereen de kans krijgt mee te praten over de inrichting van De Wielen. De bijeenkomst bestaat uit een presentatie van Koek en een forum waarin behalve de ontwerper ook prof. Riek Bakker en prof. Christian Kieckens deelnemen. De bijeenkomst begint om 11.45 uur en vindt plaats in de Blauwe Zaal. Meepraten vanuit de zaal is niet alleen toegestaan maar wordt zelfs aangemoedigd.

Nereïde op Triton Kunstenaar Nic Jonk ontwierp in 1962 deze versie van de Nereïde op Triton. Er bestaan verschillende exemplaren van het beeld en een ervan staat in het entreegebouw van E-hoog bij de portiersloge. Een nereïde was voor de oude Grieken een waternimf, een van de vijftig dochters van zeegod Nereus. De mooie meisjes werden dikwijls belaagd door tritons, meermannen met een dolfijnenstaart. De nereïde zit in het werk van Jonk met gekruiste benen op de triton, die zijn hand op haar zij legt. Zijn staart bevindt zich in een stevige waterpartij. Op het oog lijken de triton en de nereïde elkaars gelijken, maar de nereïde domineert: niet alleen zit ze centraal in de compositie maar ze zit ook hoger dan de triton. Ook uit de titel blijkt dat Jonk de nereïde de belangrijkste rol heeft gegeven. Nic Jonk wordt in 1928 geboren in Schermerhorn (Noord-Holland) als boerenzoon. Zijn vader overlijdt wanneer Jonk nog jong is en het gezin kan de eindjes net aan elkaar knopen. Om de financiële lasten te verlichten, gaat Jonk als zeventienjarige het reclamevak in. Twee jaar later, in '47, volgt hij een avondcursus aan de kunstnijverheidsschool in Amsterdam bij Wessel Couzijn. Jonk bewondert Couzijn vanwege zijn plastische kracht, tevens moedigt Couzijn hem aan om verder te gaan in het vak. Jonk neemt een dag per week vrij om lessen aan de Rijksnormaalschool in Amsterdam te volgen. Drie jaar lang bekwaamt hij zich in het modeltekenen. Een tentoonstelling in het Arnhemse Sonsbeek in 1949 wordt het meest beslissend voor Jonks latere carrière. Het zien van werk van Couzijn, Willem Reyers, Carasso, Rik Wouters, Renoir, Bourdelle en Lipchitz maakte Jonk duidelijk dat hij zijn toekomst moet zoeken in beeld en niet in tekeningen. Pas in 1953 gaat Jonk naar de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. De opleiding viel echter tegen: de Rijksacademie bracht Jonk geen bevestiging van zijn ideeën. In 1956 zwaaide hij af en vestigde zich als vrij kunstenaar in Amsterdam. In de periode 1961-62 geeft Jonk les op de Koninklijke academie voor kunst en vormgeving in Den Bosch. Twee jaar later doceert hij bij Atelier '63, waarvan hij een van de mede-oprichters is. Dit werk blijft hij drie jaar doen, tevens geeft Jonk van 1974-75 les op de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. In 1965 vestigt Jonk zich in Grootschermer waar hij tot zijn overlijden in 1994 woont en werkt. Jonk maakte zijn beelden volgens een bepaald concept. Eerst maakte de kunstenaar kleine krabbels op een blocnote die voor niemand leesbaar zijn. De tweede fase bestaat uit een mini-beeldje van was, waarbij alleen de grote vormen worden uitgewerkt. Vervolgens komt groter en meer uitgewerkt een model van klei. Tijdens het werken met klei stond Jonk het meest open voor inspiratie, ook al wist hij al hoe het beeld eruit komt te zien. Daarnaast was Jonk vooral gevoelig voor licht: de partijen die licht vangen, woog hij af tegen de schaduwpartijen. Bovendien wide hij de negatieve vorm, de holte in het beeld, verantwoorden en als er meerdere zijn, ze tegen elkaar afwegen. In de vierde fase (het vertalen van het gipsmodel op ware grootte) maakte Jonk weinig ingrijpende correcties. Ook het maken van Nereïde op triton verliep de bovenstaande fases./.

/Who's afraid of Virginia Woolf Martha en George vechten al jaren een weg door hun onbevredigende bestaan. Zij is een hartstochtelijke maar onzekere vrouw, hij een teleurgestelde historicus. Op een zaterdagavond komen ze thuis van een feest met een ander jong stel. In die nacht die volgt, gooien ze met sadistische spelletjes en vernederend gedrag alle illusies aan diggelen. Het toneelstuk van Edward Albee sloeg in de jaren zestig in als een bom, de film scoorde veel succes door de voortreffelijke casting. Op zondag 8 april (12.00 uur) en maandag 9 april (20.00 uur) is de film te zien op het scherm van Plaza Futura. /Yinka Tegelijk met de opkomst van de R&B kwam er een nieuwe stroming zwarte artiesten die hun inspiratie halen uit zowel de oude soul, funk en jazz als de hip hop. Een van de artiesten uit deze stroming is de Amsterdams-Nigeriaanse zangeres Yinka. De zwoele stem, de beats van DJ Kypsi en de trippende jazzy band maken dat je je dan weer waant op het North Sea Jazz en dan weer in de discotheek. Yinka is op donderdag 5 april te zien in Gaslab op het TU/e-terrein om 22.00 uur. /Workshop Breakdance Breakdance ontstond op de streetcorners van de Bronx: Jongeren die wat kartonnen dozen uit elkaar trekken en daarop de meest waanzinnige en lenige trucs laten zien. Groot geworden door de Newyorkse Rock Steady Crew leeft het breakdance-virus nog steeds voort. De workshop wordt gegeven door Caz One, die al jaren breakdancet en tevens de man is achter de schermen van het Hip-Hop-spektakel 'Black to Planet Rock'. Inschrijven voor de workshops (woensdag 11, 18 en 25 april) moet bij Studium Generale, de kosten bedragen 15 gulden. De workshops vinden plaats in collegezaal 13 van 19.30 tot 21.00 uur. /Het Land De veertigjarige arts Richard is nog maar net van de stad naar het platteland verhuisd samen met zijn vrouw Corinne. Op een nacht vindt hij bij een weggetje de bewusteloze Rebecca en neemt haar mee naar huis. Langzaamaan wordt duidelijk wat zich precies bij dat weggetje heeft afgespeeld. De drie karakters spelen en leven hun leven met overgave. Ze maken een drama van hun leven en zo komt de vraag centraal te staan wat leven nu eigenlijk is. De voorstelling Het Land van Zuidelijk Toneel Hollandia is tot en met zaterdag 28 april elke woensdag en zaterdag te zien op het adres Fuutlaan 12 in Eindhoven. De voorstelling begint om 20.30 uur en kost f27,50, houders van een CJP/pas65/OV-studentenkaart betalen 20 gulden.

[an error occurred while processing this directive]

[an error occurred while processing this directive]