/Voorpagina
/Mensen
/Nieuws
/Opinie
/Cultuur
/Studentenleven
/Achtergrond
/English page
/Onderzoek
/Reportage
/Bestuur
/Ruis
/Ranzigt
/Colofon
/Faculteits Berichten
/Vacatures
/Mensa
/Oude cursors
/pdf formaat
/TUE
/Zoeken:
/ Cursor nummer 1 nummer 3

Jaargang 44, 6 december 2001


Studentenleven

Untitled Document

Had je wat Houben?

Het lijkt wel alsof al ons oude geloof overboord gezet kan worden. Zelfs lieve, aandoenlijke kabouters blijken ineens liedjes te moeten maken die een beetje aanstekelijk klinken. Van vier andere televisievrienden worden al een tijd lang toetjes en koekjes gemaakt. Educatieve televisie wordt dat genoemd: Ernie en Bert die ineens ook cd's produceren.
En wanneer komt Sinterklaas langs? Heel raar, maar dan blijken er meestal ineens nieuwe afleveringen van die flippo-tekenfilms te zijn uitgebracht, mét bijbehorende flippo's natuurlijk: spaar ze alle 2673. Toevallig.
Het mooiste van alles is misschien nog wel dat de volwassenen op zo'n moment massaal een geloof in diertjes uit balletjes en kabouters lijken te ontwikkelen. Zelfs de peuters en kleuters moeten mee in het Shakespeareaans trendhop-drama.

Sinterklaas wordt oud. zwarte piet is eng en sinterklaas is streng met dat boek van hem. Nee, binnenkort komt die dikke man met dat gezellige baardje en die is veel geschikter. Niemand hoeft dan nog het hele jaar door de kinderen in de gaten te houden; hebben die pieten eindelijk ook eens wat rust. Bovendien is die multinational waarschijnlijk beter voorbereid op de euro. Sinterklaas, die kinderen strafte of beloonde, lijkt rijp voor het bejaardenhuis. Binnenkort zullen ze roede ook wel schrappen uit de Dikke Van Dale.

Een sprankje hoop rest mij. Hoop, dat de kerstmantrend voorlopig geen einde zal maken aan het -tot nog toe- oneindige leven van de goedheiligman. Opdat zulk een drama nooit geschreven zal hoeven worden.

Maurits Houben is student Technische Bedrijfskunde

Untitled Document

Fototentoonstelling 'Licht' van Dekate Mousa
In de glazen zaal bij het Auditorium houdt de Eindhovense studenten film- en fotovereniging Dekate Mousa van 10 tot en met 21 december een fototentoonstelling met het thema 'Licht'. Meerdere keren per jaar krijgen de leden van Dekate Mousa een opdracht waarbij het thema vaststaat. Ze mogen de opdracht verder vrij invullen. De tentoonstelling laat hun resultaten zien over dit betreffende thema.

Eva Habets en Coen de Jongh zijn beiden lid van Dekate Mousa en stellen de tentoonstelling samen. Het keuze voor het thema 'Licht' is een bewuste geweest. Habets: "Nu de donkere dagen er weer aan komen, hebben we gekozen voor het thema 'Licht'. Met Kerstmis onderweg is dat een goede tegenhanger. Dit thema hebben we als opdracht meegegeven aan onze leden. Ze mogen zelf invulling geven aan hoe zij het thema interpreteren."
Nou is de perceptie bij ieder individu totaal verschillend. "Je moet het altijd in een iets groter perspectief zien. 'Licht' betekent niet altijd een ondergaande zon, hoewel die foto's er natuurlijk ook bij zullen zitten. Maar mensen kunnen het zien zoals ze willen. Dat maakt de tentoonstelling heel erg divers. Als je als thema 'tractor' hebt, komt ieder-een met hetzelfde. Wij kijken hoe we de tentoonstelling het beste kunnen inrichten. We kijken hoe iets hangt en of het niet vloekt. Het moet wel één geheel vormen", aldus De Jongh.
De themaopdracht is er niet alleen om leden aan te sporen tot fotograferen. "De fototentoonstelling stelt onze leden in staat te exposeren. Dat is het voordeel van een vereniging. Anders maken ze wel foto's maar verder dan hun eigen fotoalbum komen deze vaak niet. Dit is een mogelijkheid om je eigen werk te delen met anderen", zegt Habets. De Jongh valt haar bij: "Het is ook een visitekaartje naar buiten toe. Dus iedereen wil laten zien wat hij of zij artistiek kan bereiken. Het stimuleert om net even dat beetje extra te doen."/.

Foto: Coen de Jongh

Untitled Document

Toernooi Samourais afgelast
Het internationale judo- en karatetoernooi van studentenbudo-
vereniging Samourais, gepland op 8 december, gaat niet door. Een gebrek aan sponsoren, deelnemers en organisatiekrachten maakte afgelasting van het jaarlijkse toernooi noodzakelijk.

Door de afgelasting wordt een 33-jarige toernooitraditie doorbroken. Toernooicommissaris Sander van Deelen, zegt geen andere keuze te hebben gehad. "Vanaf de verplichte aanmelding bij de Nederlandse Judobond ging alles fout. De judomatten, die we normaal bij de bond huren, waren al besproken. Bedrijven hadden hun sponsorbeleid herzien en na een paar weken zoeken, waren er maar drie mensen die mee wilden helpen tijdens het toernooi."
Van Deelen wijt de terughoudendheid van het bedrijfsleven aan de economische recessie. Bovendien zou het toernooi een 'onduidelijke' doelgroep hebben. "Een internationaal toernooi is voor Nederlandse bedrijven niet zo interessant. Daarbij laten veel bedrijven zich liever niet associëren met judo en karate."
Het tekort aan deelnemers en hulpkrachten illustreert een algemene trend in het studentenverenigingsleven. Martijn Veltman, voorzitter en secretaris van de budovereniging, gelooft niet dat studenten het te druk hebben. "Dat is een makkelijke smoes. De atmosfeer is de laatste jaren veranderd. Veel mensen komen alleen om te sporten en verder willen ze nergens mee te maken hebben. Bovendien zijn de vechtsporten vrij individualistisch. Er is geen 'teamgevoel'."
De komende weken werken Van Deelen en Veltman het logboek van de toernooiorganisatie bij. Zo kunnen toekomstige organisatoren leren van de huidige problemen. Aangezien ze zelf uit het Samouraisbestuur stappen, zijn ze op zoek naar nieuwe bestuursleden. Veltman is hierover 'niet erg optimistisch'. "Hopelijk kunnen we mensen werven tijdens de lustrumborrel van Samourais op 30 november. En wie weet, zet de afgelasting mensen wel aan het denken."/.

Untitled Document

En hoe is het in Lyon?

Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen iedere week over de schouder van een TU/e-student in het
buitenland meekijken.

Een heerlijk winters weekeinde in november (de temperatuur is afgelopen weekeinde maar net boven nul geweest) laat wielrennen slechts korte tijd toe, anders vriezen de tenen er af. Wielrennen heeft in Lyon naast voordelen (bergen) ook een groot nadeel: het Franse verkeer! Het is één complete chaos en de openbare wegen hebben meer weg van een racecircuit, waarop iedereen elkaars vijand is. Als wielrenner moet je toch op dat racecircuit trainen en dat is al moeilijk genoeg. Maar in Frankrijk maken ze het je zowaar nog moeilijker, omdat voor automobilisten elke fietser volledig vogelvrij is verklaard! Bijna alles gehad, behalve dan die arme voetganger: als hij al op het zebrapad komt, dan nog moet hij oppassen dat zijn tenen er niet worden afgereden! Et donc, ik beschouw het dan ook als een wonder, dat met ruim drieduizend fietskilometers op zak, ik nog geen enkele schade heb opgelopen en zelfs nog geen conflict heb gehad met een automobilist.

Het fietsen is natuurlijk niet het belangrijkste. Ik ben hier namelijk op de eerste plaats om te studeren. Ik studeer aan een instituut met de prachtige naam Ecole Normale Supérieure de Lyon.
Volgens de Fransen moet ik daar trots op zijn, omdat Ecole Normale Sup' het grootste goed is op onderwijsgebied.
Voorafgaand aan de collegeperikelen heb ik een vierweekse zomercursus Frans gevolgd hier in Lyon. Ik heb daar niet alleen goede vrienden opgedaan, maar het was vooral ook een verbetering van mijn Frans en daar was het allemaal om begonnen.
Eind oktober is de introductie gestart van een speciaal programma voor buitenlandse studenten; Jeune Ambassadeur de Lyon. Elke student afzonderlijk leert door het samenwerken met een coach uit het Lyonse bedrijfsleven de economie en de cultuur van Lyon en wijde omgeving beter kennen. Als tegenprestatie moet de student wel een origineel programma opzetten met de regio van herkomst om uiteindelijk de titel Jeune Ambassadeur de Lyon te mogen dragen.

Rest nog de vrije tijd. Die vul ik met wielrennen ook al is het bijna winter. Voor de lente en de zomer staan namelijk grote bergen als Mont Ventoux en Alpe d'Huez op de agenda en dan kun je niet de hele winter stilzitten en de conditie tot het nulpunt laten zakken. De bergen hier in de omgeving zijn wel niet zo hoog (1400 meter, Lyon zelf ligt op 160 meter), maar zijn in moeilijkheid uiteindelijk vergelijkbaar met een groot aantal Alpencols. Nu het tegen de winter loopt, begint het skiseizoen bijna. En de Alpen zijn dichtbij, dus ook daar weet ik wel raad mee.
Inspanningen gehad, ontspannen kan ook. Bijvoorbeeld een avondje eten met vrienden. Dat betekent in Frankrijk gewoon de hele avond onder de pannen, want het diner kan hier duren van acht uur tot na middernacht. En de wijn vloeit er rijkelijk bij. Is een optie, maar mij lijkt het niet zo gezond om al te vaak te doen. Daarnaast zijn er vele concerten op verschillende muziekgebieden. Gewoon de stad bezichtigen en wandelen kan ook, want er is genoeg te beleven, zeker als je in de wijk Vieux Lyon komt, volgens de Renaissance opgebouwd. 's Avonds is het daar heerlijk om te kijken naar de vele mensen en straatartiesten. Lyon is in de avonduren op zijn mooist met de verlichting van vele markante gebouwen, monumenten, fonteinen, pleinen, enzovoort. Uitkijken zal ik dan ook al naar het feest van 8 december: het grote lichtfeest, gedoopt met de naam Festival Lyon Lumière..
Dat het Italiaans er trouwens goed in zit, is te merken in mijn slotgroet, die wordt namelijk door studenten en bekenden onderling gebruikt en ik heb nog steeds geen Frans equivalent kunnen opvangen.

Ciao,
Ruud van Deursen
Vierdejaars Scheikundige Technologie

[an error occurred while processing this directive]
[an error occurred while processing this directive]
[an error occurred while processing this directive]
[an error occurred while processing this directive]













Website Cursor