/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

Jaargang 44, 20 december 2001 Opinie

En ik vind... Open brief aan het College van Bestuur over een goed imago en een open cultuur Geacht College, Laat ik beginnen met één ding duidelijk te maken: ik hou van de Technische Universiteit Eindhoven. Ik voel me hier thuis. Er gebeuren hier veel mooie dingen en er zijn hier veel goede mensen. Evenals u vind ik het niet leuk als onze universiteit negatieve publiciteit krijgt. Toch ben ik van mening dat zulke publiciteit, hoewel niet leuk, nuttig kan zijn. Kritiek op (het bestuur van) de universiteit moet, ook publiekelijk, geuit kunnen worden. Dat kan de universiteit scherp houden. U betreurt de negatieve berichten die onlangs in diverse media zijn verschenen over het bestuur van onze universiteit. Daarbij wekt u de indruk dat de veroorzakers van die berichten schade berokkend hebben aan het imago van de universiteit. Ik ben van mening, dat u die berichten zelf veroorzaakt heeft door een te weinig open en op sommige punten autoritaire bestuursstijl. U legt de verantwoordelijkheid voor de berichten waarschijnlijk neer bij degenen die ze geschreven hebben. Hoewel velen op deze universiteit kritiek hebben op de bestuurlijke top van de universiteit, is die kritiek grotendeels binnenskamers gebleven. Ik heb er bewust voor gekozen mijn kritiek niet binnenskamers te houden, maar publiekelijk naar buiten te brengen. Via Cursor en recent via het Eindhovens Dagblad maak ik al enige tijd openlijk duidelijk dat ik grote kritiek heb op de bestuurlijke top van de universiteit. Vandaar dat ik mij mede aangesproken voelde door uw kritiek op de recente negatieve berichten over de autoritaire stijl van (de voorzitter van) het College van Bestuur. Ik betreur het dat er aan deze universiteit een cultuur is ontstaan waarin mensen ­ terecht of onterecht ­ menen dat ze hun kritiek maar beter voor zich kunnen houden. Een cultuur waarin mensen soms oogkleppen opzetten voor wat er op de rest van de universiteit gebeurt en zich alleen nog bezighouden met hun eigen vakgebiedje in de hoop dat dat niet wegbezuinigd wordt. U zult die cultuur wellicht ontkennen, maar 'op de werkvloer' is die soms goed te merken. Wij moeten elkaar op deze universiteit recht in de ogen kunnen kijken. Dat is heel lastig als bestuurders over de rest van de universitaire gemeenschap heen kijken en steeds meer leden van die universitaire gemeenschap hun kop in het zand steken. Ook mensen van buiten de universiteit moeten ons recht in de ogen kunnen kijken. Dat mede in het licht van de door u gewenste kritische dialoog met de maatschappij. Buiten de universiteit zal zelfkritiek van de universiteit volgens mij niet gezien worden als een teken van zwakte, maar eerder als een teken van sterkte. Onze universiteit moet een goed imago hebben, dat ben ik met u eens. Zo'n goed imago moet wel gebaseerd zijn op het feit dat we een goede universiteit zijn. Het moet niet te danken zijn aan het binnenskamers houden van kritiek. Weliswaar is kritiek niet altijd leuk, maar je kunt er wel beter van worden. Op de korte termijn kan het openlijk uiten van kritiek wellicht het imago van de universiteit schaden. Op de lange termijn lijkt het me echter essentieel voor een goed imago dat kritiek openlijk geuit kan worden. Dat is zeker zo voor een wetenschappelijke instelling. Een open cultuur waar mensen hun mening kwijt kunnen en waar er ook naar hen geluisterd wordt, is een voorwaarde om een topuniversiteit te worden en blijven. We moeten ons goede imago op de eerste plaats te danken hebben aan kritische wetenschappers en studenten en pas op de tweede plaats aan goede PR-medewerkers. Laat ik eindigen met nogmaals te zeggen dat er op onze universiteit veel mooie dingen gebeuren en er veel goede mensen zijn. Als we van die kracht uitgaan, komt het goede imago vanzelf. We hoeven dan ook niet bang te zijn voor kritiek op de universiteit. We moeten die kritiek zelfs stimuleren, omdat een goede universiteit daar alleen beter van kan worden. Uw dankzij zijn universiteit kritisch geworden student, Michiel van der Velden Naschrift: Deze brief is geschreven voordat drs. Willem te Beest bekendmaakte op te stappen. Te Beest heeft voor zichzelf de conclusie getrokken niet meer genoeg vertrouwen binnen de universiteit te genieten om adequaat te kunnen functioneren. Dat moet voor hem als bestuurder en als mens een heel zware beslissing zijn geweest. Zo'n besluit vereist veel moed en verdient dan ook respect. Dat dr.ir. Henk de Wilt de portefeuille van Te Beest voorlopig zal waarnemen, baart mij zorgen. Ik betwijfel ten zeerste dat collegevoorzitter De Wilt nog wel voldoende vertrouwen binnen de universiteit heeft om zijn functie adequaat te vervullen, laat staan om naast die functie ook nog de portefeuille waar te nemen die Te Beest had. In ieder geval wordt de behoefte aan een open cultuur op de universiteit er alleen maar groter door.

Cursief Winterstop In de voetbalcompetitie staat de winterstop voor de deur. De clubbestuurders kijken naar hun plaats op de ranglijst. Als het niet is wat er bij aanvang van de competitie van verwacht werd, gebeurt vaak het onvermijdelijke: de trainer moet zijn conclusies trekken en neemt -al dan niet gedwongen- ontslag. In januari mag een invaller dan alsnog proberen de club op te stoten in de vaart der volkeren. Ook de TU/e staat voor de winterstop en ook hier leggen personen zichzelf langs de meetlat. Maandag viel daarbij een slachtoffer. Collegelid Willem te Beest was binnen de TU/e-gemeenschap gewogen en vond dat hij te licht was bevonden. Te Beest zei het vertrouwen te ontberen dat nodig is om binnen de universiteit adequaat te kunnen functioneren. Op grond daarvan besloot hij met onmiddellijke ingang zijn portefeuille neer te leggen. Voor velen zal dit bericht uiteindelijk toch nog als een verrassing zijn gekomen. Twee weken terug kwam met name Te Beest in zwaar weer terecht toen bleek dat in de ontwerpbegroting voor 2002 een extra tekort van 7,4 miljoen gulden over het hoofd was gezien. Drie studenten uit de universiteitsraad maakten het College van Bestuur daarop attent. Daar het financiële reilen en zeilen van de universiteit onder de directe verantwoordelijkheid van Te Beest valt, zat de meeste pijn bij hem. In eerste instantie leek de storm over te waaien. In een brief werd de vergissing meer dan ruiterlijk toegegeven en trachtte men met een aantal flankerende maatregelen het tekort weer enigszins terug te schroeven. Ook voetbaltrainers weten hun voortbestaan soms nog enige weken te rekken door het behalen van enige succesjes. Vaak valt daarna toch nog de bijl. De sfeer was maandag voor aanvang van de U-raadsvergadering wat onwezenlijk. Iedereen wist dat CvB-voorzitter Henk de Wilt het besluit van Te Beest bekend ging maken, maar toch heerste er een wat lacherige stemming. Blijkbaar roept dit soort situaties toch altijd een wat onwennig gedrag op. Over de beweegredenen van Te Beest werden de U-raadsleden uiteindelijk niets wijzer. Met een achtregelig persbericht moest men zich tevreden stellen. Voor de dagbladen en dan met name voor het Eindhovens Dagblad, opende dat de mogelijkheid om breeduit te gaan speculeren over wat er binnenskamers allemaal had plaatsgevonden. Daar refereerde men, zij het enigszins verhuld, al aan een scheuring binnen het CvB. De voetbalwereld zijn deze vormen van mystificatie ook niet vreemd. Denk aan het schimmenspel rondom het al dan niet opstappen van de bondscoach. In het verlengde hiervan dan toch nog een klein hart onder de riem: voor elke trainer die voortijdig zijn biezen moet pakken, staat vroeg of laat wel weer een nieuwe club in de rij. Han Konings

Stofzuiger Nieuwjaarswens De winter komt weer prikkelend tot leven terwijl het oudjaar stilaan overlijdt. Graag zou ik U een paar geschenken geven die kostbaar zijn, in deze koude tijd, -want onbezoedeld door het slijk der aarde- maar enigszins verguisd, onmodieus. Wellicht vindt U ze van geringe waarde. U hóeft ze niet, ik laat aan U de keus. Het zijn geen bonussen, geen klatergouden juwelen, daar ik deze niet bezit, omdat ze me beslist niet sieren zouden. Dus wat ik U wil toewensen is dit: Wat liefde voor het vak dat U moet geven of dat U in de zaal krijgt gedoceerd, want enthousiasme brengt de stof tot leven voor iedereen die hier techniek studeert. En ook een beetje oog voor alle dingen die niet met carrière of met geld verbonden zijn. De merels gaan weer zingen. Kom, luister eens naar wat zo'n dier vertelt. Gezondheid en geluk wil ik U wensen. Ook, dat U aan cultuur wat vreugd beleeft, dat U respect kunt tonen voor de mensen, en elke levensvorm die U omgeeft. Graag gaf, opdat U nimmer wordt bedrogen, ik kritisch inzicht mee, een heldere geest, een goed gehoor en een paar scherpe ogen. Dit wens ik aan wie deze regels leest.   Ach en Wee