/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

Jaargang 44, 7 februari 2002 Opinie

En ik vind... Michiel van der Velden is boos. Dat is te merken aan zijn recente bijdrage aan Cursor. Eenmaal geschreven heeft zo'n brief zijn doel gediend: de schrijver verheugt zich dat hij eens goed de waarheid heeft kunnen zeggen (en het gedrukt heeft gekregen), de redactie verheugt zich dat de krant serieus genomen wordt als medium. Daarmee zou de kous af zijn, ware het niet dat Michiel van der Velden zich in zijn laatste brief laatdunkend over de redactieraad heeft uitgelaten. De redactieraad verheugt zich als zij haar werk in onopvallendheid kan doen. De redactieraad bemoeit zich met de bladformule, maar niet met de invulling die de onafhankelijke redactie daaraan geeft. De redactieraad bemoeit zich met de keuze voor een hoofdredacteur, maar niet met zijn beleid. De redactieraad steunt de krant. Anders dan de briefschrijver suggereert, is de redactieraad tijdig geïnformeerd over de keuze voor de nieuwe hoofdredacteur en heeft ze haar volledige instemming met deze keuze betuigd. Dat de aankondiging van zijn aantreden in Cursor formeel voortijdig was, is jammer, maar doet daar niets aan af. Michiel van der Velden heeft kennelijk een journalistieke belangstelling en een speurdersinstinct. Twee voortreffelijke eigenschappen, die nog beter tot hun recht zouden komen als hij ze inzet voor onderwerpen van wezenlijk belang. Misschien kan hij eens advies vragen aan zijn collega's in de U-raad, die onlangs op de kracht van hun boosheid en speurzin een serieus onderwerp zelfs in de landelijke schijnwerpers wisten te zetten. Maarten Pieterson Lid Redactieraad Cursor   Waar is de democratie gebleven? Heel leuk is de oprichting van een studentenpartij die de politiek dichterbij de studenten wil brengen. Maar doe je dit met een lijst die niet democratisch is gekozen? Hoezo afspiegeling van de maatschappij? Zijn deze elf kandidaten een afspiegeling van de Eindhovense studenten, zonder dat zij gekozen zijn door deze studenten? Een paar huisgenoten en een paar vrienden. Wil de Eindhovense student hierdoor vertegen-woordigd worden? En waar is het politieke programma? Gaan zij de komende maand de studentenpartij promoten met de tien procent regeling en NS-nachtnet in Eindhoven? Alsof de gemeenteraad besluiten over de NS neemt. En pas een week voor de verkiezingen het politieke programma publiceren. Ben je dan een politieke partij, of een belangenbehartiging groep? Maar wil de student stemmen op deze studentenpartij? Wat zijn de ideeën van deze elf personen? Hoe weten ze dat de Eindhovense student hier achterstaat? "Het zou niet eigen aan studenten zijn om zich bij een bestaande politieke partij aan te sluiten", zo stelt Resink (lijsttrekker van de pas opgerichte studentenpartij). Stefanie de Niet, kandidaat Groen Links Eindhoven.

Belrondje Werkdruk Twintig procent van alle medewerkers van de TU/e vindt de druk van het werk 'niet hanteerbaar', zo blijkt uit een recent onderzoek onder Nederlandse universiteiten. Bij het wetenschappelijk personeel ligt dat percentage nog iets hoger. Groeit het werk u ook wel eens boven het hoofd? Ing. Theo Melgers Arbo- en milieuadviseur AMSO Werkdruk heeft veel te maken met de gedrevenheid van mensen om dingen goed en nog beter te doen. De meeste mensen op de universiteit zijn heel punctueel en leggen zichzelf een enorme zelfdiscipline op. Doordat veel medewerkers en studenten er altijd nét dat extra schepje bovenop willen doen, hebben velen van hen last van werkdruk. Vaak herkennen ze het alleen niet. Als ze vermoeden dat de werkdruk te hoog wordt, geven velen juist zelfs extra gas bij om zich eruit te redden. Het is moeilijk om mensen te laten beseffen dat hun gedrevenheid risico's met zich meebrengt. Je kunt ze er immers niet van weerhouden hun werk goed te doen. Wel kunnen we met z'n allen proberen er alerter op te zijn. We moeten gewoon goed op onszelf én elkaar passen. Hanneke Veldhoen Secretaresse prof.dr. Bert Meijer Ik heb heel lang in mijn eentje op dit secretariaat gezeten en me een tijdlang helemaal overhoop gewerkt. Gelukkig hebben we hier een heel aardige hoogleraar die het probleem herkende. Inmiddels zitten we hier met z'n drieën; bij ons is het dus goed geregeld. Ik kan me voorstellen dat veel collega's wél met een te hoge werkdruk kampen. De secretariaten krijgen er steeds meer werk bij. Vooral sinds AVA is de werkdruk behoorlijk toegenomen doordat allerlei ondersteunende diensten zijn verdwenen of ingekrompen. Veel taken die dreigen te blijven liggen, komen op zo'n moment op het bordje van de secretaresses terecht. Daar zou het bestuur best iets meer naar mogen kijken. Prof.dr.ir. Jan Blom Hoogleraar Elektrische Energietechniek Werkdruk hangt voor een groot deel samen met hoe je je tijd indeelt en hoe je met je werk omgaat. In mijn directe omgeving zie ik veel mensen die van hun beroep bij wijze van spreken ook hun hobby hebben gemaakt. Die werken vaak meer dan acht uur per dag, maar doen dat uit enthousiasme. Ik ben geen arbeidsdeskundige, maar ik denk dat zolang je ergens lol in hebt, het niet echt schadelijk is. Drs. Martin Boers Hoofd Dienst Interne Zaken Een beetje positieve druk in het werk is niet verkeerd, denk ik. Je moet er alleen voor waken dat mensen de grens overschrijden. Gelukkig geven de medewerkers hier zelf wel aan wanneer het teveel wordt. Het beeld dat medewerkers hebben van werkdruk is niet eensluidend, blijkt uit de satisfactiepeiling. Het kan best zijn dat het ene onderdeel binnen de dienst werkdruk heel anders beleeft dan het andere. In samenwerking met onderzoeksbureau Beteor en de Dienst Personeel en Organisatie gaan we daarom per onderdeel van de afdeling brainstormsessies houden. We willen de resultaten van de peiling met medewerkers bespreken, horen hoe zij erover denken en samen met hen naar oplossingen zoeken. Ik hoop dat andere diensten dat ook gaan doen.

Ach en Wee

Stofzuiger Raadsvergadering De nieuwe dorpsraad is zojuist beëdigd. Men heeft de zaakjes helemaal op orde. Daar moet natuurlijk op gedronken worden. Dus wordt vanavond menig glas geledigd. De burgemeester, met zijn zware keten, staat niet meer al te stevig op zijn benen. De samenhang lijkt uit zijn speech verdwenen. Hij heeft al wat gedronken, moet je weten. De lijsttrekker van Middenstandsbelangen weet schitterende plannen te ontvouwen. Hij neemt de burgemeester in vertrouwen. Het ritselt heftig, in de wandelgangen. Een ander raadslid toont nogal ambitie om carrière en fortuin te maken als wethouder van sociale zaken. Het knettert vonken in de coalitie. De journalist van 't plaatselijke krantje tracht tevergeefs wat nieuwtjes te vergaren. Men hééft het niet zo op dat openbare. Veel liever houdt men het achter het handje. Ze jagen stiekum op de mooie baantjes. Ze spelen handjeklap, of lijmen breuken. We krijgen zelden inzicht in die keuken. Ze kakelen wat af, die drukke haantjes.