/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

Jaargang 44, 7 februari 2002 Studentenleven

Had je wat Gilissen? Iedereen heeft er wel een mening over: de NS. Het lijkt een cliché om een column te schrijven over het reilen en zeilen van de vaderlandse spoorwegen. Het is namelijk nogal makkelijk om je ergernissen af te reageren op deze veelgeplaagde dienst. Treinen die niet of niet op tijd vertrekken, moeten staan tijdens je reis en ga zo maar verder. Toch denk ik dat je in het geval van een treinreis een beroep moet doen op je gezonde verstand. Ten eerste is de trein nog altijd een goed alternatief voor de auto; in de file staan is nou ook niet de beste plek om je tijd door te brengen. Ten tweede zijn wij Nederlanders gauw op onze teentjes getrapt als we niet twee plaatsen tot onze beschikking hebben om ontspannen te zitten. Laat staan dat we tijdens de reis moeten staan! Wat maakt het nou uit om naast een wildvreemd iemand te zitten, zo ontstaan af en toe de leukste gesprekken tussen mensen. En wie goed meeluistert, steekt nog iets interessants op. Rest het feit dat de trein niet op tijd rijdt. Ach, zo af en toe te laat op je college maakt niet zoveel uit en mocht je toch ergens op tijd willen zijn, vertrek dan wat eerder. Dat de trein waarin ik nu met mijn laptop deze column zit te schrijven meer dan een half uur vertraging heeft en ik mijn aansluiting mis, doet niets af aan mijn verhaal, want ik gebruik mijn gezonde verstand...IK WIL NAAR HUIS! Dimitri Gilissen is student Technische Natuurkunde

Once upon a time in W-hoog Veel hoeden, vooral cowboyhoeden, vorige week donderdag in de sociëteit van Demos in De Bunker. Studieverenigingen Simon Stevin, Protagoras en de disputen die in W-hoog gevestigd zijn, hielden die avond hun jaarlijkse W-hoogfeest. Dit keer met het thema: once upon a time in W-hoog. Dit had te maken met de band Rattlesnake Shake die de muziek op het feest verzorgde. De shows van de Brabantse coverband staan dit jaar namelijk in het teken van 'Once upon a time in' "De film Once upon a time in the west was afgelopen zaterdag trouwens op televisie. Dat hebben wij ook geregeld", merkt Jorn Hamer, penningmeester van Simon Stevin, lachend op. Foto: Bart van Overbeeke

Studenten bereiken met servetten Met ingang van vorige week zijn de servetten in de kantines niet altijd meer standaard wit. Chris van Kreij en Benno van Mersbergen, twee derdejaars studenten Technische Bedrijfskunde, runnen een bedrijfje dat servetten bedrukt en op de TU/e en Fontys Eindhoven verspreidt voor reclamedoeleinden. "Flyers en posters zien studenten niet meer. Die hangen en liggen er zo veel op de TU/e. Daarom hebben wij een nieuwe manier bedacht om studenten te bereiken." Van Kreij vertelt enthousiast over Capslock Promotions, het bedrijfje van de twee studenten. "Ik zat in de trein toen ik me bedacht dat servetten het wel eens zouden kunnen zijn; dé manier voor bedrijven om contact te krijgen met studenten." "Het voordeel hiervan is dat studenten die iets kopen in de kantines, meerdere contactmomenten hebben met de servetten en de boodschap die erop staat", voegt Van Mersbergen toe. De twee Bedrijfskunde-studenten waren voordat Van Kreij het servetten-idee kreeg niet van plan samen een bedrijfje op te zetten. "We zijn van huis uit allebei boerenzoon, waardoor je volgens ons een drang krijgt om iets voor jezelf te beginnen. De ondernemersgeest zit er bij ons wel in. Verder vinden we het leuk om ons naast onze studie ergens in te verdiepen. Voor het geld hoeven we het niet te doen, want we verdienen er eigenlijk niks mee", zegt Van Kreij lachend. "We ontdekken nu op een kleinschalige manier wat er bij het ondernemerschap komt kijken. We gaan bijvoorbeeld naar de Kamer van Koophandel en de Belastingdienst. De vertegenwoordigers kijken trouwens hun ogen uit als we ze ontvangen op onze studentenkamer.".

En hoe is het in Madrid? Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen iedere week over de schouder van een TU/e-student in het buitenland meekijken. Vier maanden geleden ben ik aangekomen in Madrid om aan een half jaar Erasmusuitwisseling deel te nemen. Of, zoals mijn Spaanse en Italiaanse vrienden het hier zeggen: 'Het Grote Project Erasmus', wat voor hen betekent: Eíndelijk een jaartje weg uit het ouderlijk huis. De meeste van hen zijn thuiswonend; kamers in Madrid zijn duur en zeldzaam. En bezet door buitenlandse studenten, zoals ik. Ik woon op zijn Madrileens: in een donkere kamer. Aan een kleine patio die die naam niet eens verdient, omdat hij zo weinig licht binnenlaat dat het altijd herfst lijkt. Gelukkig is het buiten bijna altijd helder, schijnt de zon en kan ik de dag vrolijk beginnen. De architectuurfaculteit op twintig minuten lopen is groot en zit in een eigen gebouw op een grote, uit de Franco-tijd stammende campus. Studeren kost meer moeite, omdat er op de universiteit minder voorzieningen zijn dan ik gewend ben. De atmosfeer is echter bijzonder goed, studenten zijn erg gemotiveerd. Met andere Erasmusstudenten, die je snel leert kennen, en met mijn Spaanse vrienden (erg vriendelijke en vrolijke mensen) verzamelen we ons in de kantine (cafetería), die 'de puta madre' is. Geopend tot een uur of tien, met goed ontbijt, met 's middags voor universiteitsbegrippen niet al te slecht warm eten, met lekkere belegde broodjes, maar vooral met echte, vers gemalen koffie. Bovendien volledig uitgerust als bar, met het niet-te-ontlopen 'geineken' bier op voorraad, functioneert de kantine als sociaal middelpunt van de faculteit. Het sociale leven is in het begin van het semester rijkelijk gevuld met uitgaan en andere fiestas, waarin Madrid een naam hoog te houden heeft. Gemiddeld genomen ben je vroeg thuis als je om vier uur de sleutel in het slot van je voordeur steekt. Normaal gesproken benut je de tapas, de drankjes, de Spaanse muziek en de dansvloer tot een uur of zes. Maar tegen het einde van het vrij chaotisch georganiseerde semester (alle werkstukken in dezelfde week inleveren) bestaat de faculteit uit zich kapot werkende, slapeloze studenten. Zo is het ook nu weer, tijdens de examens, maar voor mij zit het erop. Ik heb mijn laatste examen afgerond en mijn laatste entrega (werkstuk) ingeleverd. Tot eind februari heb ik de kans om aan mijn Spaans te werken en nog meer van Spanje te zien, daarna, slecht gekozen, vlak voor de lente, weer terug naar Eindhoven om daar door te studeren. Marnix van den Broek, student Bouwkunde

Rabobank start kamerservice Studenten die op zoek zijn naar een kamer, kunnen vanaf 1 februari voor hulp ook aankloppen bij de Rabobank. Die is namelijk de Rabobank Kamer Alert Service begonnen, waarmee studenten via e-mail of sms een bericht kunnen krijgen als er een geschikte kamer beschikbaar komt. Aanmelden voor de service kan via de site www.rabobank.nl. Daarop kunnen studenten aangeven in welke plaats een kamer wordt gezocht en hoeveel de maximale huur mag zijn. Als er een kamer is gevonden die aan de vooraf gestelde eisen voldoet, krijgt de desbetreffende student daar een bericht over. Een email is gratis, een sms'je kost 0,40 euro per stuk. Studenten die een Rabo Studentenrekening hebben, krijgen de eerste tien sms'jes gratis. Om het aanbod van kamers te verhogen, benadert de Rabobank klanten om ze te stimuleren kamers aan te bieden. Dat gebeurt via het ledenblad en de internetsite. "Veel studenten maken gebruik van internetbankieren bij de Rabobank, daar past deze dienst goed bij", zegt Casper van Amelsvoort, projectleider van de Rabobank. Om je aan te melden om een kamer te zoeken of een kamer aan te bieden, hoef je geen klant te zijn van de Rabobank. De bank denkt dat studenten het best via e-mail en mobiele telefoon bereikbaar zijn./.

Drytooling tijdens klimwedstrijd ESAC De Eindhovense Studenten Alpen Club (ESAC) houdt morgen, vrijdag 8 februari, zijn jaarlijkse clubkampioenschappen EPLAKKA. Dit staat voor Esac PLAstic Klim KAmpioen-schappen. Tijdens de EPLAKKA geven leden van ESAC demonstraties drytooling. "Voor drytooling bestaat eigenlijk geen Nederlands woord", zegt Toon van Gerwen, voorzitter van ESAC. "Droog ijsklimmen betekent het letterlijk. Je kunt in Nederland wel ijsklimmen in een grote diepvries, maar drytooling wordt gedaan door bijltjes in plastic grepen te hangen. Door op de ijsbijl een plastic uiteinde te schroeven, kan er geklommen worden zonder de wand te beschadigen." Volgens Van Gerwen is drytooling een nieuw fenomeen in de klimwereld. "Ik denk dat het een leuke toevoeging is op het eigenlijke alpineklimmen." De clubkampioenschappen van de alpineklimmers worden in vier categorieën gehouden, van beginners tot vergevorden. Voor de 'ouwe ballen' is er een aparte poule. De klimwedstrijd van ESAC wordt gehouden in klimhal Neoliet bij het ir. Ottenbad aan de Vijfkamplaan in Eindhoven. Aanvang 19.30 uur. Meer info: http://esac. climbing.nl./.

[an error occurred while processing this directive]

[an error occurred while processing this directive]