/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 25 november 1999 Studentenleven

De illegale strandpiloten van Simon Stevin Arend Beune, voorzitter van de zeilwagencommissie van Simon Stevin, bij de nieuwste aanwinst. Foto Bram Saeys Op de keper beschouwd zijn de strandzeilers van studievereniging Simon Stevin regelmatig illegaal bezig. De bestuurder van een zeilwagen wordt namelijk gezien als een piloot en dient daarom te beschikken over een officieel brevet. In de rijke historie van de zeilwagencommissie, die zo’n dertig jaar beslaat, heeft echter geen enkel lid een dergelijk brevet in zijn of haar bezit gehad. Volgende week dinsdag en woensdag zal men weer ongediplomeerd over de stranden bij het Belgische De Panne razen. Simon Stevin, die leefde van 1548 tot 1620, wordt algemeen gezien als de uitvinder van de zeilwagen. Voor prins Maurits ontwierp Stevin een gigantische zeilwagen, waarmee dertig soldaten zich met een snelheid van veertig kilometer per uur konden verplaatsen. Voor die tijd een revolutie op het gebied van mobiele oorlogsvoering. Het is dus niet vreemd dat de werktuigbouwkundige studievereniging een commissie heeft die zich al zo’n dertig jaar bezighoudt met deze voertuigen. Arend Beune, voorzitter van de zeilwagencommissie, merkte onlangs hoe sterk de band in deze club nog is. Een bestuurslid uit de begintijd liet hem vanuit Zutphen weten dat hij zijn zeilwagen aan de commissie wilde schenken. Afgelopen dinsdag kon Beune de vijfde strandzeiler aan het ‘wagenpark’ toevoegen. Windrenner Volgens oud-voorzitter Rob Veugen is het bezig zijn met zeilwagens echt een activiteit voor een werktuigbouwer. Veugen: ‘’Er gaat namelijk altijd wel iets kapot. Je bent voortdurend aan de wagens aan het sleutelen. De combinatie zout, zand en water heeft geen gunstige uitwerking op de lopende delen van een zeilwagen. Daarbij komt nog dat een strand vergeven is van kuilen en hobbels, die het uiterste vergen van de constructie.’’ Behalve het onlangs geschonken exemplaar, heeft de studievereniging nog vier wagens in bezit. Het oudste type, de Windrenner, is de kwart eeuw al gepasseerd. Twee andere modellen, de rode en de oranje Sandpiper, hebben al twintig jaar op de teller staan. Vier jaar geleden is weer een wagen gebouwd, de Prins Maurits. Binnen de vereniging staat deze echter bekend als de Banaan. Dit vanwege zijn kleur, maar waarschijnlijk ook omdat op het onderstel een kano gemonteerd is. De as van een zeilwagen is van hout, het bovenstel meestal van ijzer of aluminium. Ooit heeft de zeilwagencommissie een polyester exemplaar gebouwd, maar de mast brak af, hetgeen onherstelbare averij betekende. Ongelukken Volgens Veugen zijn met de zeilwagens gemakkelijk snelheden van veertig à vijftig kilometer per uur te halen. En bij voldoende wind is ook zeventig kilometer geen probleem. Windkracht 4 is minimaal nodig om het voertuig op gang te krijgen. Bij windkracht 7 of meer vindt de strandzeiler het verstandig zich niet meer op het strand te begeven. De stranden bij De Panne, aan de zuidkust van België, zijn ideaal voor de strandzeilers. Het hele jaar door is hier een breed deel van het strand speciaal voor deze sportbeoefening afgezet. In Nederland kan vaak alleen in de winter gestrandzeild worden, wanneer de toeristen zich niet meer aan de kust laten zien. Op de vraag of er ooit ongelukken gebeurd zijn, antwoordt Veugen: ‘’Tot nu toe zijn die beperkt gebleven tot een geschaafde wang en wat kneuzingen. Als de zeilwagen omslaat, is hij vaak al bijna tot stilstand gekomen. Daarbij komt nog dat de bestuurder een helm draagt. Onlangs zijn hiervoor nog klimhelmen aangeschaft. De voering van de bromfietshelmen die we daarvoor gebruikten, zoog zich steeds vol met water.’’ Volgend jaar zal op Terschelling het WK Strandzeilen plaatsvinden. Volgens Veugen wordt deze sport buiten Nederland ook beoefend in België, Frankrijk, Engeland en Nieuw-Zeeland. Speciaal voor dit evenement zal de zeilwagen van Simon Stevin worden nagebouwd. De bouwtekeningen hiervoor zijn onlangs door leden van de zeilwagencommissie goedgekeurd./. /.

Vier weken India vergeet je nooit meer Een groep scheikunde-studenten is afgelopen vrijdag teruggekeerd van een vier weken durende studiereis naar India die georganiseerd was door studievereniging Japie. De reis mag een succes genoemd worden, vinden drie studenten die zich een maand lang onderdompelden in de Indiase cultuur. “Zoiets vergeet je nooit meer.” Wat hen opgevallen is? Maarten Sprock, Leon Jacobs en Karin Verberne moeten even nadenken. Niet omdat ze het antwoord niet weten maar juist omdat er zoveel antwoorden mogelijk zijn. “De enorme armoede is het eerste wat je opvalt, daar schrik je enorm van”, zegt Jacobs. “Mensen bedelen om een paar cent. Maar je mag er niet aan toegeven want als je dat doet heb je zo twintig kinderen om je heen.” Behalve armoede maakte ook het verschrikkelijk drukke verkeer indruk, net als de indrukwekkende natuur en de overweldigende uitgestrektheid van het land. De studiereis voerde de 26 studenten via het voormalige Bombay naar onder meer Pune, Bangalore, Delhi en Agra. Onderweg deed het gezelschap een groot aantal chemische bedrijven en instellingen aan. De reis eindigde met een meer-daags bezoek aan een natuurreservaat met wilde tijgers, waar overigens niet één wilde tijger zich liet zien. Vier emmertjes De bezoeken aan de diverse bedrijven waren interessant, bevestigt het drietal. “We bezochten Indiase bedrijven en joint-ventures van westerse bedrijven. “De westerse bedrijven zagen er nog wel redelijk uit”, vertelt Jacobs, “maar bij de Indiase bedrijven schortte het toch wel aan het een en ander. Op het gebied van veiligheid bijvoorbeeld. Bij een pand stonden bijvoor-beeld vier emmertjes zand voor de deur om eventuele branden te blussen. Vier emmertjes maar! Zuurkasten gebruikten ze amper. De kasten die we gezien hebben, waren van hout. We zagen een vogelnestje boven in een opstelling.” Volgens Sprock is de Indiase werkcultuur heel anders. “Om werknemers een idee van veiligheid te geven, stond bij een bedrijf bijvoorbeeld een plantenbak. Zolang de planten bleven groeien was er niets aan de hand, zo werd er geredeneerd. Maar dat waren wel vetplanten en die krijg je werkelijk met geen mogelijk dood. Je gaat dan toch heel anders kijken naar de manier waarop het westen is georganiseerd.” Studievereniging Japie organiseert elke anderhalf jaar een studiereis. Vanwege de grote populariteit van de reizen, die voor een groot deel gesponsord worden, moet er geloot worden. Eerdere reizen gingen naar China, Canada, Zuid-Afrika en Korea. /. /.

Lunchconcert Quadrivium Studenten Muziek- vereniging Quadrivium opent op woensdag 1 december haar lustrumjaar met een lunchconcert in de Senaatszaal van het Auditorium. Het concert wordt verzorgd door ondervereniging Auletes onder leiding van Jos van den Braak. Het harmonieorkest zal naast een overture van Rossine en delen uit de ‘Hans Christian Anderssonsuite’ ook ‘Wals van Fantasie’ ten gehore brengen. Dat werk is geschreven door Quadrivium-lid Steven Henry. Het lunchconcert wordt gehouden tussen 12.00 en 13.00 uur en is voor iedereen gratis toegankelijk. Quadrivium bestaat dit jaar 35 jaar. ‘Mirakels Millennium’ In Museum Kempenland is sinds zaterdag de tentoonstelling ‘Mirakels Millennium’ te zien. Deze cultuurhistorische tentoonstelling, die aan de hand van hoogte- en dieptepunten een beeld wil geven van de geschiedenis van de stad Eindhoven en de regio in de afgelopen duizend jaar, loopt tot 27 februari 2000. De aanwezigheid van de TUE in Eindhoven is volgens assistent-conservator drs. Wim Truyen terug te vinden in de vorm van twee foto’s, zonder toelichting. Volgens Truyen is deze beperkte aan-dacht voor de TUE terug te voeren op het gegeven dat er keuzes gemaakt moesten worden. ‘Proefschrift moet weg’ Het proefschrift als proeve van bekwaamheid moet verdwijnen. Dat stelde hoogleraar Privaatrecht Maurits Barendrecht onlangs in Univers, het weekblad van de Katholieke Universiteit Brabant. Barendrecht schreef een open opinie in Univers waarin hij ondermeer zegt dat proefschriften het leven van onderzoekers en universiteiten, dat toch al niet makkelijk is, onnodig moeilijk maken. Aan proefschriften worden volgens de hoogleraar zowel hoge als eenzijdige eisen gesteld. Volgens Barendrecht is het tijd om te bezien of er betere manieren zijn om tot een kwalitatief hoogwaardige wetenschappelijke productie te komen. /.