/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 9 december 1999 Ruis

Bio-component In de bestuurlijke agenda voor het jaar 2000 liet het College van Bestuur van de TUE weten dat op basis van de aanbevelingen van een adviesbureau een bio-component zal worden toegevoegd aan de bestaande speerpunten in het onderzoek. Afgelopen zaterdag leek het erop dat het CvB alvast een voorschotje op dit voor-nemen had genomen. Een kudde koeien joeg ‘s middags om twee uur over het TUE-terrein, achtervolgd door een kudde wetsdienaars. College-leden waren echter in geen velden of wegen te bekennen, dus kon men rustig de conclusie trekken dat het hier geen actie van het CvB betrof. De elf koeien bleken ontsnapt te zijn bij een boer in Nuenen en hadden al veel consternatie veroorzaakt op de rondweg. Op het TUE-terrein vond de politie het welletjes en ging op zoek naar een oplossing. Die werd gevonden in de vorm van de omheining rond het satelliet-gebouw. Met vereende krachten werden de lobbesen daar naar binnen gedreven. Weliswaar sneuvelde hierbij een antenne, maar de stampede was tot een goed einde gebracht. De eigenaar kwam zijn vee ‘s middags weer netjes ophalen. Over een eventuele schadeclaim is nog niets bekend. /.

Bits Het overkomt een vrouw ongeveer vijfhonderd keer in haar leven: de menstruatie. Elke maand weer en dat zo’n veertig jaar lang. Reclame op televisie (‘Ik voel me zóóó veilig…’) bewijst hoe bespreekbaar het onderwerp hier is geworden. Toch is dat niet overal zo vanzelfsprekend. Veel godsdiensen behandelen een ongestelde vrouw als een onrein wezen. Voor orthodox-joodse vrouwen geldt dat ze tijdens de menstruatie bijvoorbeeld niet in de buurt van rivieren, bronnen, vuren, en graanvelden mogen komen. Veel moslimvrouwen wordt verboden gedurende deze maandelijkse periode te bidden, te vasten of zich bezig te houden met andere religieuze zaken. Zelfs de heilige koran aanraken is dan strikt verboden. Zowel die koran als het oude testament zien de menstruatie als een gedeelte van Eva’s straf voor het eten van de verboden vrucht. Voor diegene die nu denken “wow, hoe weet hij dat allemaal?”, heb ik maar één antwoord: vrouwenkennis! Dat én wat gesurf op het wereldwijde web. Neem maar eens een kijkje op www.mum.org In dit ‘museum of menstruation’ kom je niet enkel wijsheden tegen, maar ook discussiepagina’s, een rondleiding door het museum, menstruatiekunst, tips, links en natuurlijk de onvermijdelijke humor. Feministische vrouwen die menstruatie beschouwen als een strikt vrouwelijk onderwerp, zullen bleek weggetrekken als ze horen dat deze site opgesteld is door een man. Een man die wel eens wilde weten hoe andere geslachtsgenoten omgaan met hun soms chagrijnige, overgevoelige vrouw of vriendin. Hij opende de site en hoopte op medewerking van vrouwen van over de hele wereld… en die kwam er in overvloed. En ook voor menstruatie geldt dat diegene die er moeilijk over kunnen praten, er wel om kunnen lachen. Zo zit deze site boordevol humor. Een klein voorbeeldje: Three convicts were on the way to prison. They were each allowed to take one item with them to help them occupy their time while stuck behind bars. On the bus, one turned to another and said, “So, what did you bring?” The second convict pulled out a box of paints and stated that he intended to paint anything he could. He wanted to become the “Grandma Moses of Jail.” Then he asked the first, “What did you bring?” The first convict pulled out a deck of cards and grinned and said, “I brought cards. I can play poker, solitaire and gin, and any number of games.” The third convict was sitting quietly aside grinning to himself. The other two took notice and asked, “Why are you so smug? What did you bring?” The guy pulled out a box of tampons and smiled. “I brought these.” The other two were puzzled and asked, “What can you do with those?” He grinned and pointed to the box and said, “Well according to the box, I can go horseback riding, swimming, roller-skating…” /.

Silicon Valley-spirit Het IT-bedrijf The Industree, gevestigd in het MultiMediaPaviljoen op het TUE-terrein, wil verder uitbreiden. En dat met echte Silicon Valley-spirit, volgens hun website. Het twee jaar oude bedrijf heeft zo’n vijftig mensen in dienst, maar dat is niet genoeg. Nieuwe collega’s zijn hard nodig, en wel op korte termijn. Op de TUE-prikborden hangen posters waarop het bedrijf aangeeft welke gouden bergen er op potentiële nieuwe werknemers liggen te wachten. ‘Een maandelijks stijgend wereldsalaris’ en ‘via opties binnen een paar jaar een hypotheekvrij huis’. Dat maandelijks aangepaste loonstrookje spreekt natuurlijk iedereen wel aan. Daarbij zijn er ook nog allerlei secundaire arbeidsvoorwaarden te regelen volgens het zogeheten ‘cafetaria-systeem’. Dit houdt niet in dat je op het eind van de maand naar huis gaat met een doos bitterballen en een dozijn frikadellen. Nee, dit betreft een à-la-carte regeling. Je ‘shopt’ je opleidingen, vulsel voor je WAO-gat, pensioen en ziektekostenverzekering zelf bij elkaar. Ook niet onaantrekkelijk. Alleen dat punt van een hypotheekvrij huis. Wij dachten juist dat een beetje hypotheek wel fijn was: de aftrek van de rente staat nog steeds als een huis. Met dat geld kun je weer leuke dingen doen: duikvakantie in Israël, junglesafari in Zuid-Afrika, mountainbiken in de Rocky Mountains, skiën in Tibet; we noemen maar wat zijstraten. Maar ja, daar heeft de werknemer bij The Industree misschien wel helemaal geen tijd voor. Alleen tweehonderd procent inzet maakt zijn opties waardevol. /.

/Mark van Stiphout Jongens, wat krijgen we nu weer? Terwijl op de TUE hele visscholen apathisch kwijlend langs verkiezingsposters schuiven, is er maandag op het Malieveld een nieuwe generatie opgestaan. Een generatie die zegt; “Wij pikken het niet meer!” Bij de gerimpelde grijze hippie die op de hoek bij de Heuvelgalerie al jaren obscene opmerkingen naar voorbijgangers slingert met zijn krakende rokerskeel, verschijnt een gebroken glimlach op het gezicht, terwijl hij glunderend tegen zijn hondje bromt; “Het komt terug, verdomme, ik zeg het, de jaren zestig, verdomme, het komt terug.” Mevouw Adelmund vloekt het hele Binnenhof bij elkaar, zich afvragend waarom zij nu net weer een generatie bewuste scholieren moet treffen, en in Eindhoven zit het selecte gezelschap maatschappelijk bewuste TU studenten huilend en gnuivend voor de televisie. “Waarom zij wel, waarom wij niet?” Hysterische kreten worden geslaakt, afgunst en onbegrip slaan om zich heen bij zo’n ongelijke verdeling van politieke betrokkenheid. PF’s goeroe André maant zijn volgelingen tot kalmte, maar kan een traan niet onderdrukken. Zoveel opruiende politieke teksten, zoveel acties en posters, en geen student die er op let. Maar ook Groep-een maakt zich ongerust; is haar al jarenlange effectieve postercampagne, speciaal ontworpen voor de apathische student die van niks weet en ook niks wil weten, nog wel bruikbaar over enkele jaren? Plots hoort André een raspende stem in zijn oor fluisteren. Het is de oude hippie, die omringd door een roze aureool zijn sjekkie-met van mondhoek naar mondhoek draait en André een uitweg uit de verkiezingscrisis toont. “Luister, mijn jongen, stop met die politiek-correcte praatjes. Dacht je dat wij wisten waar we het over hadden, in de sixties? Hell no! ik weet nu niet eens waar ik het over heb. Kijk, waar het om gaat is dat de mensen actie willen zien. Nokken met die verkiezingen! Volgend jaar beslissen jullie in een ouderwets kroeggevecht wie er in de U-raad komt. Er moet geknokt worden! En gerookt trouwens, maar dat is een ander verhaal. /.