/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /English page /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 3 februari 2000 Ruis

StIK goes graffiti: reclame voor digitale agenda met spuitbus Er zijn veel mogelijkheden om reclame te maken. Maar goede reclame kost meestal bakken vol geld. Dus moet je noodgedwongen creatief worden als je daar niet veel van hebt. Bij StIK vroegen ze zich af hoe ze de aandacht op hun nieuwe digitale agenda konden vestigen. Op een originele, maar niet geldverslindende wijze. Nou wil het toeval dat naast de bouwput bij het centraal station in Eindhoven houten schuttingen staan waarop graffitispuiters zich mogen uitleven. Coördinator digitale agenda en algemeen bestuurslid van StIK, Patrick van der Heijden, kwam zo op het idee om op deze schutting met behulp van spuitbus en verf de nieuwe agenda te promoten. Er werden snel cijfersjabloontjes in elkaar geknutseld en spuitbussen en verf gekocht. Omdat de StIK-leden liever niet opgepakt wilden worden wegens illegale activiteiten werd eerst netjes even toestemming gevraagd aan de gemeente. Deze vroeg zich wel af of het niet om commerciële reclame voor de TUE ging. Dat is namelijk niet toegestaan. Donderdagmiddag 27 januari werd de digitale agenda gelanceerd en werd ook de promotieschildering aangebracht. Bijna twee uur lang werd de ijzige kou getrotseerd. Eerst werd de achtergrond zwart gemaakt en daarna werden met zilverspray de sjablonen aangebracht. Het belangrijkste, namelijk het Internetadres van de agenda, werd dik geschilderd met rode verf. Om het geheel nog een beetje extra te laten opvallen kladderde de kunstenaar nog een streep rode verf erover. De schildering ligt in elk geval strategisch; pal tegenover het zebrapad waar de meeste TUE-ers elke dag op weg naar universiteit en huis langskomen. De levensduur van hun ‘kunstwerk’ achten de StIKleden niet erg hoog in. Dus is het afwachten of de ‘TUE-graffiti’ nog te bezichtigen zal zijn als je dit artikel leest. Anders is er in elk geval de foto nog. Foto: Bram Saeys

Bits Triing. Je opent de deur en met een diepe zucht stel je vast dat je huis weer ‘uitverkoren’ is om zijn bezoek te mogen ontvangen. Met een glimlach van oor tot oor en zijn handjes rond een zwart, goedkoop uitziend koffertje geklemd, staat de verkoper voor je deur. Door deze mensen zetten velen hun deur slechts op een kiertje om zo te kijken wie er nu weer ‘de blijde boodschap’ komt brengen. De verkoper begint zijn praatje en schuifelt haast onopgemerkt gevaarlijk dichtbij. Ontzettend verveeld sta je te wachten tot hij naar adem hapt om van die pauze gebruik te maken hem te vertellen dat hij kan oprotten. Maar wat je niet weet is dat vele verkopers speciaal getraind worden in circulaire ademhaling. Geloof me, als je er zó eentje aan je deur hebt, dan kun je lang wachten op een adempauze. Toch is er dat ene woord dat je áltijd opvangt en waarbij je de voordeur opengooit, een haak in zijn glimlach slaat en hem op je bank plant om vervolgens elk woord dat hij uitspreekt in je tijdelijk geheugen op te slaan. Dit woord beste Cursorlezers, is ‘GRATIS’. Deze ‘gratis-techniek’ passen ze natuurlijk ook op grote schaal toe op Internet. Via tal van sites kun je allerlei artikelen volledig kosteloos naar je huiskamer halen (www.gratis.nl). Het enige nadeel is dat je adres en verdere gegevens dan bekend zijn en je via je mailboxje wekelijks de ene reclamemail na de andere krijgt. Nu heeft uw Bitsredacteur een site gevonden waar je gratis (jaja…) allerlei artikelen kunt krijgen, terwijl er toch discreet met je gegevens wordt omgegaan. Laat het me even uitleggen. Op de Klutssite (www.kluts.nl) wordt van je verwacht dat je via een aantal specifieke vragen duidelijk je profiel weergeeft. Gegevens als leeftijd, seksuele voorkeur en eetgewoontes worden door Kluts in een archief opgeslagen. Deze onderneming laat zich betalen door bedrijven die aan markonderzoek willen doen en via dit bedrijf bij jou terecht komen. Kluts selecteert een aantal kandidaten voor het marktonderzoek en zo kan het dus gebeuren dat je na verloop van tijd heel specifieke vragen moet beantwoorden. Die antwoorden gaan naar Kluts die ze aan het bedrijf doorspeelt. En nu komt het: voor elke onderzoek waaraan je meewerkt, krijg je een presentje. Bijvoorbeeld: een Japans restaurant wil weten hoe jonge mensen aangetrokken kunnen worden. Via Kluts komen ze bij jou terecht. Jij beantwoordt een paar vragen en uiteindelijk krijg je voor je medewerking een fles wijn. Mooi, toch? En aangezien alles via Kluts verloopt, komt het restaurant nooit je gegevens te weten en kunnen ze je niet overladen met reclamefoldertjes. Nu is het natuurlijk de vraag of die Klutsers echt zo te vertrouwen zijn als ze zelf beweren. Toch een beetje oppassen….

/André Vianen Eens in de zoveel tijd is het weer raak. Een van je huisgenoten besluit om het huis te gaan verlaten. Meestal hoor je dat pas twee weken van tevoren, zodat er in zeer korte tijd een kijkavond moet worden georganiseerd. De huisbaas moet worden gebeld. Briefjes moeten worden opgehangen. Wat moet er dan op het briefje komen? Zetten we erop dat we een zwembad hebben (voor de vogels) en dat we een balkon hebben, dat zelfs te klein is voor een kratje Bavaria. Deze keer toch maar gekozen voor de oplossing ‘kamer te huur’. Zodra die briefjes hangen is de telefoon niet meer veilig. Vanuit allerlei gaten beginnen er ouders te bellen dat hun zoon of dochter een kamer zoekt. Blijkbaar zijn die zelf te bang om te bellen. Als dan op de bewuste avond de mensen om het kwartier binnen komen druppelen, moet er ergens over worden gesproken. Studenten die er dan zijn, hebben gewoon niets te vertellen. De meest favoriete onderwerpen van de avond zijn: wat voor studie doe je?, waar kom je vandaan? En heb je nog een hobby? Deze vragen zijn na een enkele zin beantwoord waarna de student zich in een stil zwijgen hult. Als de klok dan tegen twaalf uur aan begint te lopen en de huisgenoten willen gaan beslissen wie in de kamer kan, zit daar altijd nog die ene jongen. Hij was al vroeg gekomen en het enige zinnige wat hij de hele avond heeft gezegd is: ‘Gôh, is er nog bier?’ Als hij dan ook het huis is uitgewerkt, kan de discussie beginnen. Na kort overleg blijven drie mensen over. Dan blijkt dat die jongen met krullen een veto krijgt en het meisje een trut wordt gevonden zodat er om twee uur besloten wordt dat die jongen met die korte haren en die schoenen de kamer kan krijgen. De volgende dag ga je dan bellen en dan blijkt dat hij in een ander huis al een kamer heeft. Kan het hele verhaal weer opnieuw beginnen.