/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 12 oktober 2000 Cultuur

Stukje Kunst Umbilly 1 In 1976 kreeg de Belgische kunstenaar Panamarenko (1940) de opdracht een kunstwerk te maken voor de faculteit Werktuigbouwkunde. In 1977 was zijn ontwerp, ‘Umbilly 1’, klaar om tentoongesteld te worden op de TU/e, toen nog THE genaamd. Panamarenko heeft een sterke fascinatie voor wetenschap en technologie, en dan vooral voor vliegmachines. Zijn naam is een verwijzing naar Pan American Airline Company. De kunstenaar probeert al sinds de jaren ’70 zijn droom om te vliegen te verwezenlijken. Zijn kunstwerken zitten vol fantasie en poëzie, maar echt opstijgen kunnen ze niet. Panamarenko zei ooit dat het de droom is die telt, je denkt na over hoe ze in fantasieland zouden werken. De zestigjarige kunstenaar streeft bewust geen perfectie en rendement na. Als zijn objecten niet werken dan is dat toeval, werken ze wel dan is dat ook toeval. Van 1976 tot 1984 bouwde Panamarenko aan een vijftal Umbilly’s. De Umbilly 1 is de meest geavanceerde uit zijn reeks. Hij gebruikte bij dit kunstwerk veel sterkere veren dan bij vorige kunstwerken. De naam Umbilly komt van Umbillicus en verwijst naar het mechanisme van vleugelslagen. Panamarenko heeft voor de bouw van de Umbilly’s goed naar vliegende insecten gekeken en dat mechanisme toegepast in zijn objecten. De Umbilly 1 was in de loop der jaren zo beschadigd geraakt dat het vliegtuig begin dit jaar gerestaureerd moest worden. Er waren onder meer stukken van de vleugel afgebroken en de zijvleugels hadden losgelaten van een metalen stang waardoor ze gingen hangen. Het kunstwerk zal tot 22 oktober op een overzichtstentoonstelling van Panamarenko in Basel te zien zijn en zal daarna terugkeren naar de TU/e.

Nederlandse eigenaardigheden volgens Marilyn Warman Er bestaan grote cultuurverschillen in de wereld. Dat weet iedereen. Toch zijn de meeste mensen geneigd hun eigen gedrag als normaal menselijk gedrag te beschouwen. Wanneer mensen uit verschillende culturen met elkaar in aanraking komen, kunnen er misverstanden en irritaties ontstaan. Vorige week woensdag organiseerde Studium Generale, speciaal voor de buitenlandse gasten van de TU/e, een engelstalige lezing over de eigenaardigheden van Nederlanders. De lezing werd gegeven door de Amerikaanse Marilyn Warman, die de laatste twintig jaar in Nederland werkt als schrijver en vertaler. Voor buitenlandse studenten is het vaak moeilijk om in Nederland te studeren. Ze spreken de taal niet, kennen de Nederlandse normen en waarden niet en zijn vaak niet op de hoogte van cultuurverschillen. Hun gedrag is voor Nederlanders vaak raadselachtig en soms zelfs irritant. Andersom, zullen buitenlanders Nederlanders ook maar vreemd vinden, met hun ‘rare’ gewoonten. Warman behandelt tijdens haar lezing een paar zaken waar Nederlanders (bijna) uniek in zijn. Ze opent met brood. In Nederland bestaan twee van de drie maaltijden uit brood. Zowel bij het ontbijt als bij de lunch is brood het belangrijkste wat er op tafel staat. Brood is populair omdat het praktisch is. In andere landen stelt brood niet zovel voor. Eten heeft in Nederland geen symbolische waarde. We eten met z’n allen op gezette tijden en als we klaar zijn, lopen we vaak van tafel. Het liefst zouden we er een wedstrijd van maken. In veel andere landen is eten iets sociaals. In Suriname bijvoorbeeld eten ze de hele dag door en het maakt niet uit hoeveel mensen er meeëten. Nederlanders vinden lange, sociale lunches zonde van hun kostbare tijd. Een ander onderwerp waar Warman aandacht aan besteedt: agenda’s. In geen enkel ander land wordt de agenda zo vaak getrokken als in Nederland. Kinderen van twaalf jaar lopen er al mee. Alles is gepland, zelfs een afspraak tussen vrienden. Nederlanders komen doorgaans altijd op tijd op afspraken en raken geïrriteerd als anderen te laat komen. Voor buitenlanders is het moeilijk te begrijpen hoe Nederlanders met tijd omgaan. Vaak brengt het ook misverstanden met zich mee. Zoals bijvoorbeeld een buschauffeur die de deuren sluit voor de neus van een buitenlander omdat het tijd is om te vertrekken. De buitenlander is kwaad en denkt dat de chauffeur dat doet om zijn huidskleur. Een ander voorbeeld is: Nederlanders die een gesprek afkappen omdat de volgende afspraak alweer roept. Nederlanders zijn monochroon wat tijd betreft. Ze zien tijd als een lange weg. Voor zuiderlingen is tijd flexibel. Menselijk contact is belangrijker dan de klok. Het leven voor een buitenlander in Nederland kan eenzaam zijn, want zelfs een bezoek aan de kroeg is van tevoren afgesproken. In Nederland wordt er ook anders omgegaan met status. Van een rijke Nederlander wordt niet verwacht dat hij voor een hele groep gaat betalen. Rijk zijn betekent hier niet dat je beter bent. In veel andere landen is dat wel zo. Cadeau’s hoeven hier niet groot te zijn. Met Sinterklaas is het gedicht vaak belangrijker dan het cadeau. Nederlanders worden weleens gierig genoemd. Toch is dat onterecht, want we betalen een van de hoogste belastingen ter wereld en zorgen er zo voor dat niemand om komt van armoede. Het doel van de lezing was buitenlandse gasten beter op hun gemak te laten voelen in Nederland en tegelijkertijd aan Nederlanders te laten zien dat cultuur iets onnatuurlijks is. De gedragspatronen zijn aangeleerd. Volgens Warman hoeft niemand zich aan elkaars cultuur aan te passen, maar is het wel goed om de oorzaak van een irritatie te identificeren zodat er van verschillende culturen geleerd kan worden.

/Jaap Blonk Je stem gebruiken alsof het een muziekinstrument is. Dat is een van de dingen die stemacrobaat, Jaap Blonk, doet tijdens zijn optredens. De stemkunstenaar heeft van zijn stem zijn beroep gemaakt. Zijn optredens zijn een combinatie van muziek, poëzie en theater. Hij gebruikt zijn stem niet alleen als muziekinstrument, hij draagt ook teksten voor, die verder niks betekenen maar uit zijn mond toch een eigen leven gaan leiden. Blauwe Zaal Auditorium, 19 oktober, 20.30 uur. /Triple B & Dialect Aansluitend aan het optreden van Jaap Blonk volgt een optreden van Triple B & Dialect in het Voorhof van het Auditorium. Triple B & Dialect, vooral bekend van Festival Mundial, gebruiken hun stem als drumband. De meest vreemde geluiden komen uit hun mond. Ze laten zien dat human beatboxing weer helemaal terug is. Voorhof Auditorium, 19 oktober, 21.30 uur. /Takeshi Kitano Plaza Futura besteedt twee weken lang aandacht aan deze Japanse regisseur en acteur. Takeshi Kitano verwierf zijn bekendheid in 1983 toen hij sergeant Hara speelde in de film ‘Merry Christmas Mr. Lawrence’. Hij maakte zijn debuut op regisseursgebied met de film ‘Violent Cop’. In zijn films zijn de hoofdrolspelers vaak zowel held als antiheld. Het verschil tussen goed en kwaad is vaak onduidelijk. Kitano zet zeer verfijnde beelden, grove acties, bizarre humor en sentiment op een mooie manier naast elkaar. Plaza Futura vertoont van 12 tot en met 25 oktober bijna alle films van deze veel geprezen acteur/regisseur. ‘Violent Cop’, 12 t/m 18 oktober, 21.00 uur. ‘Boiling Point’, 12 en 13 oktober, 22.00 uur. ‘Gonin’, 14 oktober, 22.00 uur. ‘Kikujiro’, 15 en 16 oktober, 22.00 uur. ‘Kids Return’, 17 en 18 oktober, 22.00 uur. ‘A Scene at the Sea’, 19 t/m 25 oktober, 21.00 uur. ‘Sonatine’, 19 t/m 21 oktober, 22.00 uur. ‘Merry Christmas Mr. Lawrence’, 22 oktober, 12.00 uur. ‘Hana-Bi’, 23 t/m 25 oktober, 22.00 uur. /Improcomedy Als je stand-up comedy, cabaret, toneel en muziek samenvoegt krijg je Improcomedy. Deze theatervorm is een initiatief van Renë M. Broeders. Improcomedy is al jaren een groot succes in landen als Engeland en Duitsland en zal ook in ons land een hit gaan worden. De groep spelers heeft geen vaste tekst en bouwt uit publiekssuggesties een scène op. Dit kan bijvoorbeeld een geïmproviseerde musical of opera zijn of een stuk uit Jerry Springer. Deze eenmalige scènes komen razendsnel voorbij en kennen veel zelfspot en actuele grappen. Stadsschouwburg, 14 oktober, 20.30 uur.

Lachen met Gummbah Gummbah, vooral bekend om zijn grappige cartoons in de Volkskrant, Nieuwe Revu en HUMO, was vorige week donderdag te gast op de TU/e. Op uitnodiging van Studium Generale gaf hij een spetterende performance in de Blauwe Zaal. Zijn grappen zijn, net als veel van zijn tekeningen, hard en absurdistisch. Gummbah, in het dagelijks leven Gertjan van Leeuwen genaamd, vindt dat geen enkel taboe bestand is tegen humor. Zijn grappen gaan af en toe heel ver, bijvoorbeeld over incest. Maar hij kan ook de spot drijven met toegankelijkere onderwerpen zoals literatuur.

[an error occurred while processing this directive]