/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

Jaargang 44, 24 januari 2002 Mensen

Mark Nievelstein “Strandzeilen is verslavend en geeft een kick” Chantal Louwers Foto: Bart van Overbeeke Hij is zeilwagencommissaris in het 45ste bestuur van studievereniging Simon Stevin, bestuurslid van de wetenschapswinkel WENS en is samen met vijf andere TU/e-studenten van plan mee te doen aan de Nederlandse versie van Robot Wars. Mark Nievelstein is vierdejaars Werktuigbouwkunde, maar het studeren heeft hij vanwege deze drukke bezigheden even op een laag pitje gezet. “Voordat ik in Eindhoven ging studeren, had ik niet verwacht dat ik zo’n actief lid binnen verenigingen zou worden”, vertelt Nievelstein. “De eerste drie jaar van mijn studie heb ik weinig buitenschoolse activiteiten gedaan. Naar aanleiding van posters van Simon Stevin ben ik twee keer mee gaan strandzeilen. Na gesprekken met de vorige zeilwagencommissaris en een informatieborrel ben ik zeilwagencommissaris geworden.” Het onderhoud van de zeilwagens, de bouw van nieuwe zeilwagens en het organiseren van strandzeildagen en -weekenden behoren tot zijn taken. ‘De wind door je haren, het zilt in je smoel’ (Simonlied - red.) geeft het gevoel dat je tijdens het strandzeilen hebt goed weer. Je gaat met hoge snelheid vlak over de grond door het zand en plassen water heen, dat geeft een kick. Op mij heeft strandzeilen een verslavende werking.” Dat studievereniging Simon Stevin met strandzeilen is begonnen, is geen toevalligheid. “Simon Stevin wordt niet alleen gezien als de eerste Nederlandse werktuigbouwer, maar hij is ook de uitvinder van de strandzeilwagen. De eerste heeft hij rond 1600 gebouwd.” Nievelstein wil zoveel mogelijk strandzeildagen per jaar organiseren, maar is afhankelijk van de wind. “Tot nu toe gaan we altijd naar De Panne in België, daar zit een strandzeilschool die een stuk van het strand speciaal heeft afgezet voor het strandzeilen.” “Ik moet toegeven dat het werk voor Simon Stevin me meer tijd kost dan ik van te voren had verwacht. Ik had gehoopt dit collegejaar ieder trimester drie vakken te kunnen volgen, maar twee is echt het maximum. Op 1 april aanstaande ben ik een jaar bestuurslid van de Werktuigbouwkundewinkel WenS (Werktuigbouwkunde en Samenleving). Ik heb besloten daar dan mee te stoppen, om meer tijd in Simon Stevin en mijn studie te kunnen steken.” Een nieuw ‘project’ waarop Nievelstein zich gestort heeft, is het ontwerpen en bouwen van een robot om samen met vijf andere TU/e-studenten mee te doen aan de Nederlandse wedstrijden van Robot Wars. “BNN maakt eind maart pas officieel bekend of de opnames van Robot Wars doorgaan, omdat ze eerst de kijkcijfers van de eerste serie wil afwachten. Andere teams die al aan de wedstrijden hebben meegedaan, hebben ons geadviseerd al te beginnen met ontwerpen en bouwen. Als je wacht op de ‘ja’ van BNN, heb je te weinig tijd om je robot te maken.” Binnenkort kun je vanaf de internetsite van Simon Stevin naar een site waarop het ontwerp voor Robot Wars te zien is. “We kwamen er vorig jaar te laat achter dat de robotwedstrijden ook in Nederland gehouden werden, waardoor we niet meer mee konden doen. Ik heb al eerder aan het project Eurobot meegedaan en Robot Wars leek ons echt iets om als werktuigbouwkundige studievereniging aan mee te doen.” Toekomstplannen heeft Nievelstein nog niet gemaakt. “Als ik een jaar zeilwagencommissaris ben geweest, zet ik mijn bestuurlijke activiteiten op een laag pitje. Ik wil nog stage gaan lopen in het buitenland en moet nog een aantal vakken volgen. Dit jaar ben ik in ieder geval heel actief bij Simon Stevin betrokken. Daar is altijd wat te doen en dat vind ik in ieder geval leuker dan het volgen van vakken.”/.

De week van/Arnoud Arnoud Rigter is student Bouwkunde en voorzitter van studenten toneelvereniging Doppio. Zaterdag: ‘Als ik me houd aan elke norm en me gedraag zoals het hoort, dan pleeg ik een lichte vorm van zelfmoord.’ Dit gedichtje bedacht ik vandaag; het slaat o.a. op mijn ‘TU-dip’ en persoonlijke ‘up’. Ik vind het heerlijk creatief bezig te zijn. Gisteren ging ik om 3.00 uur pas slapen, omdat ik op dreef was met schilderen. Ik heb ruim dertig pentekeningen gemaakt en op A3-sheets verkleind, die ik nu met olieverf, lijm en karton bewerk. Nee, ik houd niet zo van traditionele technieken. Zondag: ’s Avonds is er in Scala een gourmet van alle besturen. Liever ontwijk ik sociale verplichtingen. Nu vond ik het warempel leuk. Gesprekken liepen van Donald’s Mac Drijf tot als strandbal opblaasbare Palestijnen. Heerlijk. Ik houd van absurde of persoonlijke gesprekken, maar minder van wat daartussen zit. Maandag: Vanavond is een Doppio toneelrepetitie. We maken een schrijnend stuk over dienstmeiden die zo jaloers zijn op hun bazin dat ze haar willen vermoorden. Die deftige vrouw speel ik! Ze denkt ziek en chic. Ik hoop de rol eind mei zó te spelen dat het publiek constant op het punt staat te lachen, maar dat net niet doet, omdat de bazin eigenlijk ontzettend zielig is. Woensdag: Naar een SG-lezing over emotionele intelligentie (EQ) geweest. Verder is er een excursie naar T-hoog, wat nu tot Bouwkunde-gebouw wordt verbouwd. De ambachtelijke betonconstructie vind ik prachtig. Wat mijn ‘TU-dip’ betreft: Ik vraag me ook hier af in hoeverre architectuur een kunstmatig mooidoenerij-spelletje is van een elite die dezelfde taal spreekt. Er zit echt geen groen beschermplastic op dat glas! Als ik artistiek wil zijn, ga ik liever schilderen. Waarom heten oude ‘geleefde’ gebouwen met krakende deuren (Scala!) geen architectuur? ’s Avonds is er een Scala- vergadering. Deze duurde liefst tweeënhalf uur, maar simpelweg mensen observeren blijft me boeien. EQ lijkt hier inderdaad nuttiger dan IQ. Donderdag: Vanavond repeteer ik theatersport improvisaties (bij Allicht). Dit weekend geven we een klein optreden. Hopelijk ruikt het dan niet teveel meer naar het feest wat Doppio vrijdagnacht in die ruimte houdt. Een leuke ‘sociale verplichting’ trouwens.

/Afscheid Paul van Eck neemt na ruim 34 jaar afscheid van de TU/e. Hij heeft gewerkt bij de faculteit Elektrotechniek. Zijn afscheid viert hij met een hapje en een drankje in de University Club op donderdag 31 januari 2002 vanaf 16.00 uur. U bent van harte welkom. Frits van den Broek, medewerker van de Gemeenschapelijke Technische Dienst, neemt na veertig jaar afscheid van de TU/e. Naast zijn werkzaamheden voor de GTD is Frits gedurende 35 jaar actief geweest als lid van de TU/e-Brandweer. Zij afscheid wordt gevierd met een hapje en een drankje op donderdag 24 januari vanaf 16.00 uur in de Senaatszaal van het Auditorium. Op 1 februari 2002 neemt Jack Meulendijks, na ruim 31 jaar bij de universiteit werkzaam te zijn geweest, afscheid van de Dienst Huisvesting. Ter gelegenheid hiervan wordt hem op vrijdag 1 februari een receptie aangeboden in het PVOC-gebouw vanaf 16.30 uur. /Bedankt Donderdag 13 december nam ik officieel afscheid van de TU/e. De enorme belangstelling bij mijn afscheidsreceptie heeft veel indruk op mij gemaakt en ik wil, mede namens mijn vrouw en kinderen, iedereen heel hartelijk danken voor de aanwezigheid, vele cadeaus en attenties. Ook ben ik heel dankbaar voor de telefoontjes, kaarten en mails. Mede hierdoor heb ik de TU/e met een goed gevoel verlaten. Henk van der Meijden Omdat het ondoenlijk is u allen persoonlijk te benaderen, wil ik langs deze weg al degenen die ter gelegenheid van mijn afscheid van de TU/e mij en mijn vrouw de hand hebben gedrukt of op andere wijze ons een goede toekomst hebben toegewenst, daarvoor hartelijk danken. Mijn afscheid is daarmee voor ons een onvergetelijke gebeurtenis geworden. Ik zal aan de 27 jaar die ik in uw midden heb doorgebracht en aan de geweldige collegialiteit en vriendschap die ik daarbij heb ondervonden, goede en dankbare herinneringen overhouden. Het ga u allen goed. Coen Nelemans