/Voorpagina
/Mensen
/Nieuws
/Opinie
/Cultuur
/Studentenleven
/Achtergrond
/English page
/Onderzoek
/Reportage
/Bestuur
/Ruis
/Harmpje
/Colofon
/Vacatures
/Mensa
/Oude cursors
/pdf formaat
/Faculteits Berichten
/Zoeken
/TUE
/ Cursor nummer 2 nummer 7

jaargang 42, 16 maart 2000


Ruis

Untitled Document TUE Fotograafloos

Donderdag 9 maart was de deadline. Tot die dag hadden alle medewerkers en studenten van de TUE de kans met hun fotogra-feertalent naar buiten te treden. Er waren met de fotowedstrijd niet alleen een aantal prijzen te winnen, de tien mooiste inzendingen zouden in uitvergrote versie te zien zijn op de Fototentoonstelling van Dekate Mousa. Wiens droom is dat nou niet?

Het lijkt of het niemands droom is, in ieder geval niet op de TUE. De dozen voor foto’s bij Studium Generale en Cursor bleven namelijk leeg. Niemand had de moeite genomen een foto met het thema ‘Studentencultuur’ in te zenden. Zou er geen enkele TUE-er zijn die ooit een fototoestel in zijn handen heeft?

Er waren waarschijnlijk wel medewerkers en studenten die foto’s wilden inzenden, maar ze hadden geen flauw idee hoe ze die studentencultuur het beste konden verbeelden. Toch vreemd voor een Technische Universiteit waar studenten grotendeels het beeld van de dag bepalen.

Ben benieuwd wie er op 5 april allemaal spijt krijgt. Dan opent Dekate Mousa namelijk om 16.00 uur de fototentoonstelling Studentencultuur in de hal van het Hoofdgebouw. Foto’s van de leden van Dekate Mousa en van de Nijmeegse studentenfotovereniging Cycloop zijn te bezichtigen. Misschien denk je dan wel: “Daar had ook een foto van mij kunnen hangen.” Maar dan ben je te laat.

Dit jaar is de fotowedstrijd voorbij gegaan zonder dat je het in de gaten had, maar als je straks een middagje inspiratie hebt opgedaan in het Hoofdgebouw, krijg je ooit misschien nog eens een tweede kans.

Untitled Document Virus treft Virus-voorzitter

Vorige week schreven we nog dat het Budweiser-virus, waarvoor werd gewaarschuwd via de mail, waarschijnlijk een onschuldig virus is. Dat is wel anders gebleken. Virus-voorzitter Lambert van Breemen is onlangs getroffen door Budweiser. Hij opende thuis het bestand met de naam Budweiser met het gevolg dat alles weg was toen hij zijn computer opstartte. Gelukkig had hij een image-cd gemaakt van zijn computer en was die binnen een halfuur opnieuw geïnstalleerd.

Van Breemen kreeg het virus doorgestuurd via een vriend, die nog steeds zijn vriend is. “Ik weet hoe dat soort virussen werkt, het stuurt zichzelf meteen door via je adressenbestand.” Alhoewel de Virus-voorzitter over het algemeen ook denkt aan loos alarm bij een waarschuwing over computervirussen, was het deze keer toch raak. “Het is maar goed dat het thuis gebeurde en niet bij Virus.”

Untitled Document Solliciteer bij de verhuisdienst

Eerst was er de stelling van Leo van Bergen, promovendus aan de Universiteit van Nijmegen. Reeds in 1994 stelde hij dat de beste manier een vaste baan te krijgen aan een Nederlandse universiteit is om te solliciteren bij de verhuisdienst. Na de eerste uitkomsten van de Added Value Analysis-operatie aan de TUE verschenen al snel de eerste ‘ver-TUE’iseerde’ versies op de prikborden. Zo ook bij ICTS. Van die afdeling blijft vrijwel niemand in dienst van de TUE; een groot deel van de medewerkers wordt geoutsourced, zoals men dat zo mooi pleegt te noemen. Bij ICTS hangt dan ook de tip om voor een baan eens aan de verhuisdienst te denken. Want verhuisd en gewinkeld wordt er wel binnen de TUE; wellicht dat ze daar nog mensen nodig hebben. Maar niet allemaal tegelijk!

Untitled Document Bits

Soms word je door een internet-adres helemaal op het verkeerde been gezet. Zo zat de schrijver dezes vorige week tegenover een van onze studerende, digitale rugzaktoeristen, die op weg naar huis in de trein nog ijverig zat te laptoppen. Deze schootcomputer was voorzien van een brede, felgroene sticker met daarop het adres: www.boswachters.com. Verrek denk je dan, moet dat mooie, oeroude vak van boswachter nu ook al op de commerciële toer? En wat moet ik me daar in godsnaam bij voorstellen? Hoe kun je met de boswachterij bedrijfsmatig de markt op? Visioenen komen bij je op van busjes vol boswachters die op afroep te bestellen zijn voor bijvoorbeeld kinderfeestjes, om daar uitleg te geven over alles wat groeit en bloeit en ons steeds weer boeit. Of die op een bedrijfsfeest een drijfjacht inzetten op een roedel medewerkers die toch al op de nominatie stonden gewipt te worden. Een survivaltocht in de puurste zin van het woord. Of wat te denken van het inhuren van boswachters door activisten die tegen jagen zijn, en ze een robbertje te laten vechten met die vermaledijde zondagjagers? Kortom, er zijn mogelijkheden.

Navraag leert echter dat het bij dit adres gaat om de site van een Nederlandse popgroep: De Boswachters. Laatste grote hit, waarvan ze meer dan 50.000 singles verkocht hebben, was het ‘Bananenlied’. Ook deze site wordt gekenmerkt door een felgroene achtergrond. Je vindt er informatie over de bandleden (leadzanger en upperwoody Hans Hulsebos is liefhebber van kip, Bonny St.Claire en Superman), je kunt ze ‘i-meelen’, ze hebben sponsors (‘De Boswachters treuren niet, want ze hebben toch wel lekker warme kleding van Salty Dog’ en ‘Kleiner Feiling en De Boswachters: echte vriendjes!’), en natuurlijk tref je er hun doorwrochte songteksten aan. Vooruit dan, even wat strofes uit het nummer ‘Stront an de knikkur’: “Met de motor deur ‘t bos / Toen hield ik ‘t niet meer / Mien broekriem was al los / O wat gingen mien darmen te keer.” Aanstaande zaterdag zijn ze te bewonderen in Zaal Hofsteenge in Rolde.

Untitled Document /Christian Rademaker

Al een wekenlange tentamenreeks achter de rug. Elke ochtend verlaat je zo vroeg als het gaat je met vluchtig achtergelaten etensresten vervuilde kamer en je begeeft je naar ‘de Hal’. Met een beetje geluk verover je je een plaats aan een van de ronde tafels. Je zojuist opgeschrokken collega-studenten drijven je met hun afkeurende blikken naar een hoek ervan. Over je boek gebogen hoor je telkens dat tikje op die balk en vanuit een ooghoek zie je telkens een pen van hand naar mond en weer terug gaan. Ja godverrrr, ga lekker met je vrienden ouwehoeren. Weet je, JIJ bent de schuld dat ik hier geen fuck uitvoer.

Gefrustreerd loop ik dus maar weer eens naar een bevriende lotgenoot en vertel haar over wat ik zou moeten doen en iets enthousiaster en harder over wat ik wel allemaal gedaan heb. Aan het andere eind van de tafel zie ik iemand zijn rug rechten en hij kijkt met geïrriteerde blik in mijn richting. Hij wil zeker dat ik mijn bek eindelijk eens dicht houd. Ik grijns, hij kan zich niet concentreren, dat is zijn probleem, niet het mijne.

Terug bij mijn boek kijk ik vluchtig de nog te bestuderen stof door. Veel te veel, dat gaat echt nooit lukken. Dit nog, dat nog…en dat…en dit…ah nee……….nooit………

‘KOPJE KOFFIE???’, lijkt hij wel in mijn oor te schreeuwen. ‘Je maakt me wakker man’, fluister ik zo zacht als ik kan. Net op dat moment schiet er een dikke roggel los. Om me heen staren verwijtende ogen me aan. Of ik asjeblieft weg wil gaan. Snel. Flikker op, dat bedoelen ze. Euh koffie zei je… euh…ja goed idee.

Untitled Document /André Vianen

De tentamens; niet leuk, alleen noodzakelijk. Zeker als je vakken moet doen waar je het nut voor je studie niet van inziet. Iemand heeft ooit bedacht dat het wel eens nuttig zou kunnnen zijn. Vervolgens is de examencommissie vergeten het vak te schrappen en zitten wij met de gebakken peren.

Als je een dergelijk vak moet gaan leren dan is het verbazingwekkend wat je allemaal overkomt. De huisbaas die bedenkt dat de gehele cv-installatie vervangen moet worden. Het huis verandert in een kleine bouwput waar elke vorm van leren onmogelijk is geworden. Dan bedenk je maar op de faculteit te gaan leren. Daar aangekomen wil je eerst een kop koffie. Even bijkletsen met een paar vrienden, die geen tentamens meer hebben. Dat even loopt uit tot twee uur. Toch maar even nog de bieb in. Tot je schrik merk je dat je het boek vergeten bent mee te nemen. Weer terug naar thuis, is het tijd om te gaan eten. Je huisgenoten zijn er ook dus in plaats van om 18.00 uur te zitten leren wordt het 21.00 uur. Dan net als het boek open ligt, belt er een oude vriend en is het 22.00 uur. Om 22.05 merk je dat je kamer nodig opgeruimd dient te worden. Dan om 0.01 uur neem je je voor om morgen het vak ‘echt’ te gaan leren. Tot je ontdekt dat morgenvroeg het tentamen is.














Website