/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Bestuur /Ruis /Harmpje /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 42, 18 mei 2000 Bestuur

CAO besprekingen verlopen moeizaam door privaatrechtelijke kwestie Maandag zijn de VSNU en de vakbonden bijeen geweest voor het CAO-overleg. Het hete hangijzer is de overgang van de publiekrechtelijke positie van werknemers naar een privaatrechtelijke situatie. De werkgevers, de colleges van bestuur die zijn verenigd in de VSNU, willen de ambtelijke status afschaffen, de vier de ambtenarenbonden zijn radicaal tegen. Peter Wiechman, landelijk bestuurder van de ABVAKABO: “Er dreigt nu een serieus probleem te ontstaan rond het afsluiten van een CAO.” Jeroen Sparla, woordvoerder van de VSNU: “Gelukkig hebben de bonden niet pertinent ‘nee’ gezegd. Volgende week maandag komen ze weer bij elkaar. De VSNU zal dan reageren op het formele stuk van de bonden, met hun argementen tegen de afschaffing van de ambtelijke status. De VSNU heeft daar afgelopen maandag kennis van genomen en toelichtende vragen gesteld. Sparla: “Ik ben blij dat we de dialoog gaande kunnen houden. Beide standpunten zijn hard en het zal de nodige creativiteit vergen om eruit te komen.” Wil dat zeggen dat de invoering van de privaatrechtelijke status een absolute voorwaarde is voor de VSNU om tot een CAO te komen? Sparla: “Onder druk wordt alles vloeibaar. De VSNU heeft een redelijk absoluut ‘ja‘ om die overgang in deze CAO te regelen. De bonden zeggen redelijk absoluut ‘nee’. Maar ze hebben niet gezegd dat het onbespreekbaar is.” Wiechman op zijn beurt: “Ik wil niet zeggen dat het voor de VSNU een absolute voorwaarde is om verder te praten. Dat is formeel niet zo uitgesproken, maar zo voelen de onderhandelaars het wèl. Onder de leden is absoluut geen draagvlak, die zijn onzeker, er is veel onbegrip en veel onvrede over de noodzaak van de overgang naar de privaatrechtelijke situatie. We hebben de VSNU ook gevraagd om deze gevoelens ter harte te nemen, om daar wat mee te doen. Of men daar ook consequenties aan verbindt zal volgende week blijken.” Sparla: “Wij gaan ons nu beraden hoe we de zorgen van het personeel kunnen wegnemen en hoe we de condities kunnen scheppen waarop de bonden ‘ja’ zeggen. Het conflict speelt al langer en de bonden zeggen steeds: ‘Wat de VSNU wil kan ook in het huidige bestel geregeld worden binnen de publieksrechtelijke verhoudingen.’ Hoe staat de VSNU daartegenover? Sparla: “Dat klopt wel, alleen de Algemene Wet Bestuursrecht blijft dan van toepassing en dat is erg belastend. Als meneer A maatwerk wil in zijn arbeidsverhouding en arbeidsvoorwaarden wil ruilen, dan kan dat in het nieuwe model. Als hij vijf vrije dagen in wil wisselen voor een financiële vergoeding dan moet dat kunnen. Maar als meneer B daarvan hoort en hij kan dat niet omdat dat op zijn afdeling niet goed uitkomt, kan hij naar de rechter stappen met het argument dat er sprake is van rechtsongelijkheid. Dat is dus niet werkbaar. In plaats van een gang naar de rechter kan er een geschillenregeling opgesteld worden.” Decentralisatie De VSNU heeft een aantal redenen om voor de overgang te zijn van een publiekrechtelijk bestel naar een privaatrechtelijk. Sparla: “Het zou de afronding zijn van de decentralisatie. De minister van OC en W voert zelf geen CAO-onderhandelingen meer, dat doen de werkgevers, verenigd in de VSNU. Die onderhandelt zelf met de bonden. Invoering van het privaatrecht zou de laatste stap zijn in dat proces. Het publiekrecht past meer bij de ambtenarenstatus. Dat was vroeger nodig omdat de werkgever, de overheid, tevens wetgever was. Je zou kunnen stellen dat als de minister zijn zaken niet kon regelen in het overleg, dat hij dan de wet kon veranderen. Die situatie bestaat nu niet meer, dus is de extra bescherming voor de werknemers niet meer nodig. Verder kan handhaving van publieksrecht heel vervelend werken met het AWB, omdat die procedure erg laagdrempelig is en uitnodigt tot ruim gebruik. Verder wil de VSNU een individualisering en modernisering van de arbeidsverhoudingen. In het publieksrecht geldt een eenzijdige procedure bij aanstelling en ontslag. Het privaatrecht is een tweezijdig contract, waarbij gelijkwaardige partijen samen de condities opstellen in plaats van een eenzijdige aanstelling. Daarbij gaan we uit van een mondige werknemer en het keuzemodel arbeidsvoorwaarden. En dat past beter in het privaatrecht.” Maar met de invoering van het privaatrecht lijkt het er echter wel op dat werknemers minder mogelijkheden hebben om hun recht te halen. Wat de meeste mensen niet voor niks doen, zo blijkt uit gesprekken met vakbondsvertegenwoordigers. Keuzemodel Waar wil de VSNU nu precies veranderingen in aanbrengen? Het eerste is een invoering van een nieuwe functieordening, gebaseerd op competenties en resultaten. Minder star en taakgericht, meer op de markt gericht, zodat universiteiten kunnen concurreren met soortgelijke instellingen, het bedrijfsleven en de internationale wetenschappelijke wereld. Ze willen geen strakke taakomschrijving meer, die werknemers wel meer rechtszekerheid biedt. Het decentralisatieproces -vroeger sloot de minister de CAO-akkoorden- geeft universiteiten meer zelfstandigheid om de slag met de markt aan te kunnen. Het geeft bijvoorbeeld de mogelijkheid voor een keuzemodel arbeidsvoorwaarden. Dat wil zeggen dat een aantal arbeidsvoorwaarden als overuren, kinderopvang, ADV-dagen en vakantiedagen inwisselbaar zijn. ADV-dagen zijn dan bijvoorbeeld in te ruilen tegen extra vergoeding van de kosten van kinderopvang. Werknemers kunnen dat soort verworvenheden inruilen, afkopen, verkopen en dat kunnen ze afspreken in de onderhandelingen. Maar, zo zegt de publicatie van de VSNU: “Als elke ambtenaar met de Wet Algemene Bestuursrecht in de hand in beroep kan gaan, dan wordt dit keuzemodel bijna onuitvoerbaar.” En daar zit de crux, bij beide partijen. De vakbonden willen dit recht voor werknemers graag behouden, de werkgevers willen er grotendeels vanaf. Het publieksrecht biedt werknemers de mogelijkheid van extra bescherming en die wordt in het nieuwe stelstel minder. Het is namelijk ook een bescherming tegen mogelijke willekeur van een verstoorde relatie met een iemand die hoger in rang is. Daarom spreken de vakbonden over een slechtere rechtspositie en zijn ze tegen de invoering van het privaatrecht. Toetsingscommissie Een van de grote minpunten voor de vakbonden zijn de procedures bij ontslag. Dat is nu geregeld via het bestuursrecht, beroep of bezwaar is mogelijk bij een aantal interne commissies en uiteindelijk bij de bestuursrechter. In het privaatrechtelijke stelsel is er een preventief ontslagbeleid. De werknemer moet eerst een ontslagvergunning aanvragen bij het Regionaal Bureau voor de Arbeidsvoorziening, een toetsingscommissie beoordeelt die aanvraag, waarbij de werkgever een gemotiveerd voorstel moet doen naar de directeur van het RBA. De betreffende medewerker krijgt een brief, waarna hij formeel of inhoudelijk bezwaar kan aanteken tegen het verzoek. Een toetsingscommissie, bestaande uit een vertegenwoordiger van werknemers en een -niet betrokken- werkgever, bekijkt de aanvraag. Voordat het ontslag daadwerkelijk plaatsvindt is er een opzegperiode, waarin het loon doorbetaald wordt. Beroep tegen deze beslissing kan de werknemer dus aantekenen na zijn ontslagaanzegging, en dat lijkt een breuk met het huidige beleid. /. Standpunten van de bonden: ABVAKABO “De overgang van publiek- naar privaatrecht betekent een zwakkere positie van de werknemer bij gedwongen ontslag (kantonrechter, ontbinding van de arbeidsovereenkomst en geen beroepsmogelijkheid). De verandering kan ook leiden tot een verzwakking van de positie van de vakbonden bij de CAO-onderhandelingen. Dit zal waarschijnlijk niet leiden tot een betere rechtspositie van het personeel. De gewenste verbetering van de bestuurbaarheid (bijvoorbeeld het personeelsbeleid) kan ook binnen het bestaande recht plaatsvinden. Samengevat: vermindering van rechtspositie zonder noodzaak is voor ABVAKABO FNV niet acceptabel. CFO “Belangrijkste reden om tegen het voorstel van de VSNU te zijn is dat het niet tot verbetering van de arbeidsvoorwaarden leidt. Volgens CFO zijn met de afschaffing van de ambtenarenstatus vaste aanstellingen minder voor de hand liggend. Bovendien kunnen werknemers gemakkelijker worden ontslagen binnen het privaatrecht. Een voordeel van de wijziging is eventueel dat een deel van het universiteitspersoneel zich via het Ziekenfonds mag verzekeren. De CFO vindt de door de VSNU voorgestelde overgang naar privaatrecht niet stroken met de essentie van het advies van de Raad van het Overheidspersoneelsbeleid aan de minister van Binnenlandse Zaken. Daarin staat dat overgang in het algemeen voorlopig niet aan de orde is. Daarvoor moeten een aantal mitsen en maren eerst verder in kaart gebracht worden.” VAWO/CMHF “Het belangrijkste kenmerk van het huidige universitaire regime is het vrijwel ontbreken van controle vanuit de facultaire gemeenschappen. De faculteitsbesturen (lees: de decanen) worden tegenwoordig van bovenaf benoemd voor praktisch onbepaalde tijd. (Voorheen werd een faculteitsbestuur gekozen voor veel kortere tijd en kon het bovendien tussentijds door de faculteitsraad naar huis gestuurd worden; daarmee hield zo’n bestuur rekening.) De huidige bestuursvorm in de faculteiten bepaalt de stuurmogelijkheden van het CvB.” AC/AFZ “CAO-partijen zullen de wetgever samen moeten voorstellen om de nodige wettelijke bepalingen te wijzigen, zodat de introductie van de arbeidsovereenkomst in openbare universiteiten in plaats van de ambtelijke aanstelling mogelijk wordt. Die bereidheid is er vooralsnog niet bij AC/AFZ. Het is immers helder dat met de afschaffing van de ambtelijke status een aantal voordelen en zekerheden verloren gaat. De noodzaak om dit ‘offer’ te brengen is nog steeds niet overtuigend aangetoond door de werkgevers. De bal ligt wederom bij de VSNU om de centrales ervan te overtuigen dat een overstap per saldo resulteert in een situatie waar de werknemers –in ieder geval op langere termijn – baat bij hebben.”

‘Gij zult geen onbetamelijke dingen met de computer doen’ TUE heeft nieuw reglement om computermisbruik aan te pakken Computermisbruik/Dieter Wouters Het computer- en internetgebruik zit wereldwijd enorm in de lift. Maar waar het gebruik toeneemt, neemt ook het misbruik toe. Zo worden sites bijvoorbeeld gesaboteerd door hackers en misbruiken bedrijven je persoonlijke emailadres voor reclamedoeleinden. Ook hier op de TUE komt wangedrag voor en om dat op een uniforme manier aan te pakken, werd onlangs het nieuwe ‘reglement computergebruik’ in werking gesteld. Wat wordt er eigenlijk met misbruik bedoeld? Wat mag wel en wat niet? Word ik in de kelder van het Hoofdgebouw gegooid als ik een foto van Anna Kournikova download? Het nieuwe reglement computergebruik geldt voor alle door of namens de TUE ter beschikking gestelde computer- en netwerkfaciliteiten, zowel hard- als software. Alleen diegene die van de TUE een usercode hebben gekregen, zijn gerechtigd gebruik te maken van deze faciliteiten. Let op: je mag dit alles enkel gebruiken ten behoeve van de opleiding waarvoor je bent ingeschreven of voor de uitoefening van je functie. Is dat ook al misbruik? Voor advies over computers moet je bij STACK zijn, de computervereniging van de TUE. William Swanenberg is zich bewust van het nut van een reglement voor computergebruik, want misbruik komt nu eenmaal voor. “Toen ik hier voor het eerst was, kreeg ik weleens emails waarin stond ‘morgen ga je dood’, maar die worden er nu automatisch uitgefilterd. Mochten we ooit één van onze leden betrappen op dergelijke dingen, dan wordt zijn account onmiddellijk gesloten.” Als hij het computerreglement doorbladert, zit hij enkele keren te grijnzen. “Zijn screensavers een lichte vorm van misbruik? Het is maar wat je misbruik noemt. Volgens mij heeft iedereen een screensaver en wat is er mis met een achtergrondscherm? Je moet eens proberen geen achtergrondscherm te hebben.” Illegaal kopiëren valt volgens William niet te controleren en ook als hij leest dat spelletjes spelen een vorm van misbruik is, schudt hij het hoofd. “Iedereen heeft bij het aanvaarden van z’n laptop een papier ondertekend waarop staat dat het enkel voor academische doeleinden bedoeld is en volgens mij is dat bij Quake niet het geval. En toch doet iedereen het. Trouwens patience is ook een spelletje en dat wordt gewoon bij Windows geleverd.” Ondanks deze voor hem absurde vormen van misbruik is William het wel eens met het idee van een reglement. “Maar ze moeten er wel écht iets mee doen, anders maakt het niets uit.” Computerpolitie Dr.ir. Ronald Waterham, hoofd ICT Servicebedrijf, weerlegt de reacties van STACK. Het gaat er volgens hem steeds om dat er sprake is van overlast. “Een spelletje op zich is niet fout, maar doe je dat in een collegezaal waar ik bijvoorbeeld les geef, dan stoort het wel. Vergelijk het met een stereo. Een stereo is niet fout en dat ding hard zetten ook niet, maar wel als je dat om drie uur ’s nachts doet en je buurman er last van heeft.” Dus, spelletjes, screensavers en achtergrondschermen zijn toegestaan zolang niemand er door gehinderd wordt. Het verschil met het vorige reglement ligt volgens Waterham in de aanpak van het misbruik. “Vroeger bestond het reglement uit ‘Gij zult geen onbetamelijke dingen met de computer doen’, terwijl we daaraan nu een kader hebben toegevoegd waarin misbruik op een uniforme manier wordt aangepakt.” Op papier ziet dit ‘kader’ er vrij ingewikkeld uit, maar dankzij de beeldspraak van Waterham wordt het duidelijker. “Je moet het vergelijken met het burgerlijk recht. Daarin heb je drie verschillende organen: de overheid, de rechtbank en de politie. De overheid wordt hier vertolkt door het College van Bestuur en het reglement. De rechtbank is de Commissie ComputerGebruik (CCG), waarin het hoofd van het Studenten Service Centrum, het hoofd van het Notebook Service Centrum, een opleidingsdirecteur, een student en een jurist zetelen. Het is niet zo dat elke klacht bij deze commissie terecht komt. Als een klacht het diensthoofd (medewerkers) of de opleidingsdirecteur (studenten) overstijgt, dán pas wordt de commissie ingeschakeld. De laatste schakel in dit proces is de politie.” En juist over die laatste schakel bestaat veel onduidelijkheid. Wie bewaakt de grens tussen ‘gebruik’ en ‘misbruik’? Komt er een TUE-computerpolitie die voortdurend moet patrouilleren langs de computers? “Een TUE-politie is theoretisch niet uitgesloten, maar dat gaan we dus niet doen. Er moet eerst overlast zijn, eerder komen we niet in actie. Als we de vergelijking met het burgerlijk recht doorvoeren, is hier weinig blauw op straat. Overlast moet worden aangegeven”, aldus Waterham. Er wordt dus beroep gedaan op de individuele student om, wanneer hij overlast ondervindt dit aan te geven. “Dat moet lukken”, volgens Waterham. “Er is wel degelijk een verandering van mentaliteit. Waar vroeger een hacker op handen werd gedragen, wordt deze nu vriendelijk door zijn collega’s op de schouders getikt. De notebookgeneratie is gewoon veel bewuster.” /. Wie het volledige reglement wil opvragen, kan terecht bij www.tue.nl/stu/actueel/gedragscode-computergebruik

Enkele voorbeelden van zaken die niet zijn toegestaan: - Je mag de TUE of derden geen materiële of immateriële schade be rokkenen. - Je mag geen overlast of hinder veroorzaken - Het is niet toegestaan om gebruik te maken van andermans usercode, - password en/of e-mailadres zonder diens toestemming. - Het is verboden om een beveiliging of beveiligingscode te doorbreken of te kraken. - Je mag geen berichten of mededelingen verzenden, plaatsen of toegankelijk maken waarvan de inhoud als aanstootgevend, onzedelijk, discriminerend, opruiend of kwetsend,(...) kan worden opgevat. - Grote hoeveelheden berichten of berichten van grote omvang verzenden, plaatsen of toegankelijk maken waarvan de gebruiker weet of behoorde te weten dat dit storing, overlast en/of vertraging kan veroorzaken, is verboden. Lichte vormen van misbruik: Overlast door: - Spelletjes - geluid - chatten - screensavers, achtergrondschermen - overbodig bezet houden van hardware en randapparatuur - overmatige netwerkbelasting Zware vormen van misbruik: - racistische en sexistische uitingen - schelden - pornografie - illegaal kopiëren - hacken - gegevensmanipulatie - verspreiding van virussen en illegale software - e-mailbommen/junkmail - opzettelijk beschadigen van hardware en randapparatuur