/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Bestuur /Ruis /Harmpje /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 42, 18 mei 2000 Ruis

Pakje kauwgom voor de moeite Het lijkt zo simpel. Wie de draaiende touwladder kan beklimmen, krijgt een oranje blouse en een boekenbon van 25 gulden. Het is echter minder makkelijk dan het lijkt, zoals dinsdag ongeveer veertig mensen aan den lijve ondervonden. “We hadden ook een bon ter waarde van duizend gulden kunnen geven”, zegt Bart de Groof van Integrand Eindhoven, “er is toch niemand die het voor elkaar krijgt.” Integrand zette de kermisattractie afgelopen dinsdag en woensdag in het Auditorium om nieuwe leden en – liever nog – bestuursleden te werven. Slechts één student heeft de hoofdprijs in de wacht kunnen slepen. De overige waaghalzen kregen een pakje kauwgom voor de moeite. Foto: Bram Saeys.

/Freek van Egters Niet lang geleden viel bij mij een brochure van de gemeente Eindhoven in de bus. Dit geval was getiteld ‘Eindhoven dichterbij’. Het was een folder van het type: flitsende Kleurenkaft- fotorijke opmaak - artikelen van de strekking “wat zijn we toch goed”. Niet echt een folder waar ik van opkijk na ruim viereneenhalf jaar academische carrière. Wat dit betreft hebben ze veel gemeen, de gemeente Eindhoven en de TUE (ik ben trouwens een conservatieve TUE speller - and proud of it). Als ik van de TUE zo’n kleurige en glimmende folder ontvang, heb ik altijd het idee dat deze dingen bij de gemiddelde onverschillige student linea recta naar de papierbak gaan - vooropgesteld dat de gemiddelde student überhaupt oud papier inzamelt natuurlijk. De gemeente en de TUE strelen elkaar de laatste tijd flink over de bol. Dit blijkt alweer uit zo’n profileringslijn (wat een term) van de gemeente: ‘Eindhoven... voorop in technologie’. Kennelijk heeft het carnavaleske ‘Eindhoven lampengat’ de herstructurering van de city-marketing niet overleeft. Dat er aan de productie van peertjes weinig eer valt te verdienen in deze tijd van knowledge-management (volgens mijn spellings-checker: knolletje manege-ment), 24 uurs-economie en internet wisten we hier natuurlijk allang. Opmerkelijk is echter dat er in de verbouwingsplannen van het terrein van de TUE is voorzien in een bijzonder knusse en gezellige aanvulling op de innige high-tech relatie met de gemeente. Zo lees ik in ‘Eindhoven dichterbij’ dat stad en universiteit te lang met de rug naar elkaar toe gestaan hebben. De campus moet deel van de stad worden. In de toekomst komt de Eindhovense inwoner zijn culturele hart ophalen bij één van de prachtige klassieke concerten of sculpturen in het Dommelpark. Ook de wandeling van de looplustige Eindhovenaar (jawel die zijn er) zal naar onze campus voeren, die toch zo mooi gelegen is aan die schone Dommel. Ik zie het al voor me: heel Eindhoven komt op zondag zijn hond uitlaten op onze prachtige velden. Dat is in het Eindhoven van de toekomst waarschijnlijk de enige plek waar deze beesten vrijelijk hun behoeften kunnen doen. Na jaren van beleid zijn we dan toch weer terug bij af. Het wordt weer net zoals nu, met studenten die ook overal schijt aan hebben.

Fungubbes spotting Onder fervente Virus-volgers en medewerkers doet zich sinds kort een nieuw en hypertrendy fenomeen voor. Vroeger was het een sport om zoveel mogelijk Virus-klevers op de lantarenpalen van het Limbo-pad te plakken. Dat is oud, geweest, voorbij. Dit jaar gaat het niet om veel stickers op dezelfde plaats maar om een enkele sticker op de juiste plaats. Fungubbes, want zo heet de bolle, geschubte Virusmascotte, komt op de meest exotische plaatsen. Sinds kort is hij in Rotterdam te zien op enkele lantarenpalen in de buurt van de Ahoy. Zo’n beetje elke Doe Maar-ganger die met de tram kwam, werd daar geconfronteerd met het groene beestje. Onlangs werd Fungubbes ook op station Sittard gesignaleerd. Het kan nóg gekker. Wie de Eiffeltoren in Parijs beklimt, komt Fungubbes ook daar geheid tegen. Sander van de Wijdeven plakte Fungubbes op het traliewerk van het monumentale bouwwerk. Het bewijs voor zijn prestatie leverde hij in de vorm van een foto. Records zijn er om gebroken te worden. Dat moet Rogier Dopma zich terdege beseft hebben toen hij Fungubbes fotografeerde op… de Chinese muur. Deze prestatie staat vooralsnog als een huis. De Cursorredactie - waar Fungubbes-klevers zich overigens op computers, agenda’s en een speakertje van een oude radio bevinden - houdt zich aanbevolen voor nieuwe vindplaatsen, mits ondersteund door fotomateriaal. De meest exotische: Fungubbes op de Chinese muur. Foto: Rogier Dopma.

Bits “One day our fearless leader, Matt Rice, got a greeting card featuring flowers and a really stupid jingle from one of his friends. Looking at this pathetic excuse for a greeting card he got the idea to produce a site that people really want, a site where you can forget about sending flowers or hugs and send an insult with a guy mooning you. Since that day we have grown extensively. We hope you like ...” Zo is het allemaal begonnen, maar zo is het niet gebleven. Momenteel zijn er duizenden perverselingen geabonneerd op de mailinglist van www.Riponsomeone.com En geef toe: het is een gat in de markt. Je zit achter je computer en je hoort dat je vriendin er met je beste vriend vandoor is. (Jerry, Jerry!!) Niet alleen is ze met hem naar bed geweest, ze heeft zelfs z’n teennagels geknipt! Het wordt rood voor je ogen en je herinnert je beelden van de eerste keer dat ze jouw teennagels knipte. Woest schud je die gedachten van je af en beseft dat er maar één ding is dat een man op een moment als dit kan doen: wraak nemen. Even twijfel je nog op wie je je woede moet uitleven, maar als je de tattoo op je borst bekijkt (‘vrouwen komen en vrouwen gaan, maar vrienden blijven altijd bestaan’), weet je dat het je vriendin is die het zal moeten ontgelden. Na een afspraak gemaakt te hebben met de manicure (hét toppunt van vreemd gaan), surf je naar Riponsomeone. Neem nu bijvoorbeeld de Virtual Eat Crap: eerst doet een virtueel figuurtje enkele natuurlijke behoeften in zijn hand, waarna hij deze met smaak opeet. Eén van de krachtigere kaarten is de Virtual Kiss My Butt. Hetzelfde kereltje krijgt een enorme trap onder zijn kont. Duidelijk toch? Hup, haar emailadres intikken en SEND. Nog steeds niet goed van wat er allemaal gebeurt, doe je je jas aan en kijk je op je horloge. Nog een kwartiertje. Je teennagels jeuken al bij de gedachte aan de beurt die ze gaan krijgen. Even twijfel je nog, maar dan spoken de beelden weer door je hoofd. Vastberaden ga je op stap en je kijkt nooit meer om.