/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

Jaargang 44, 20 september 2001 Ruis

Biotoop In deze serie wordt een tweewekelijkse blik geworpen op de interieuren van de kamers van studenten en medewerkers van de TU/e. Deze keer de kerstboom van de StIK op vloer ­1 van het Hoofdgebouw. "Bij ons heerst altijd de kerstgedachte", zegt secretaris van de Stichting Inter Kommunikatie (StIK) Jan Maarten Kramer terwijl hij kijkt naar de plastic kerstboom in de hoek. De zomer loopt op zijn einde maar de lampjes tussen het plastic groen branden nog even hard als in de donkere dagen. Het hok in de kelder van het Hoofdgebouw wordt voornamelijk gebruikt voor vergaderingen en besprekingen van de StIK. Daarom staan er torens van bekers op het kleine koelkastje. "Iedereen heeft zijn eigen beker. Een lid klaagde dat hij nog geen persoonlijke mok had. Die hebben we hem natuurlijk alsnog gegeven", lacht Jan Maarten terwijl hij een kopje ter grootte van een eierdop omhoog houdt. De StIK heeft haar eigen bloemetjescommissie, die een fleurig ruikertje aanbiedt aan diegene die zich op bijzondere wijze heeft ingezet voor de TU/e. In de ruimte zelf is weinig opbeurende flora te vinden. Een troosteloze plant heeft al een voorschot genomen op de herfst en staat bladerloos in de pot. Van Dale: 'Biotoop: (m); biotopen; plaats waar een dier of een plant geheel in zijn omgeving ingepast is' Foto: Bart van Overbeeke

Effe zeuren /Antony Liekens Het is misschien al meer mensen opgevallen, maar de kwaliteit van de door de TU/e ingehuurde Van Hecke catering laat nog wel eens te wensen over. Zo was het donderdag 13 september weer compleet raak. Tegen 13.15 uur begeef ik me (met grote honger) naar de kantine in het W-hoog gebouw. De hoop op een warme maaltijd heb ik allang opgegeven, een kom soep en een warme snack moeten toch te krijgen zijn. Na een paar minuten in de rij te hebben gestaan, bleek de soep op te zijn (hoewel een groot deel van de verkochte soep uit poeder wordt vervaardigd en ik me moeilijk kan inbeelden dat de hele voorraad poeder op is), en was ook het frituurvet opgeruimd en aan het afkoelen. Resultaat: noch kroketten en warme snacks, noch soep. De mensen verantwoordelijk voor de kantine zweerden er dan ook bij dat zij op dat tijdstip geen maaltijden meer hoefden klaar te stomen.Dan gaan we maar eens informeren bij Van Hecke zelf, wiens kantoortjes zich in de W-hal bevinden. Zij gaven me als antwoord dat ik tot 13.30 uur een maaltijd zou moeten kunnen kiezen uit het aangeboden menu van die dag en dat er tot 14.00 uur lunches te verkrijgen moeten zijn. Na een telefoontje met de W-hoog kantine werd het voor hen ook duidelijk dat er geen soep of kroketten meer te koop waren, op een tijdstip dat er nog een hele rij mensen bij de kantine een lunch wilden kopen. Hun actie om me een zoenoffer, bestaande uit twee kroketten, gratis aan te bieden viel me heel slecht. Het lost mijn honger voor die dag wel op, maar de dag daarna loop ik gegarandeerd weer tegen hetzelfde probleem aan. Ik ben sinds kort werkzaam als AIO bij de groep Biomedische Technologie, na een verhuizing vanuit de groep Wiskunde en Informatica. Blijkbaar leveren mijn persoonlijke klachten geen verbetering op bij de catering en moet ik misschien wel eens contact opnemen met mensen die hoger geplaatst zijn in onze universitaire hiërarchie, om zo tot een iets grotere druk op Van Hecke te kunnen rekenen. Iedereen die dergelijke problemen ondervindt, kan bij elke kantine klachtenformulieren invullen zodat Van Hecke te weten komt dat ook u lijdt onder de door Van Hecke aangeboden service. Maak hier ook gebruik van. Ik heb nu binnen een periode van een paar maanden een reeks van drie klachten (over lange wachtrijen en een serieus tekort aan brood, snacks, soep, en service) persoonlijk bij Van Hecke neergelegd en heb sindsdien nog bitter weinig verbetering op dat vlak zien optreden. Nu kan ik niet anders dan tot het besluit komen dat er met Van Hecke wel te spreken valt over hun lage kwaliteit, maar dat zij blijkbaar immuun zijn voor kritiek en zelfs niet kunnen voldoen aan de eisen die zij zelf opstellen. Uitspraken als 'optimale dienstverlening' en 'ongeëvenaarde flexibiliteit', die we vinden op http://www.vanhecke.nl/Catering.htm, zijn blijkbaar niet van toepassing op de TU/e. Ik ben in elk geval geen klant meer.

Whisky en appelsap Ze is een beetje zenuwachtig, maar de outfit zit als gegoten. In het donkere Walhalla staat Inge Tigchelaar, derdejaars Elektro, achter de bar. Vanachter een lange tafel wordt haar toegeroepen dat ze een sigaar in haar mond moet doen. Ze graait achter haar wit-groene bloemetjesjurk en trekt een mooie bolknak tevoorschijn. Ze moet er iets voor over hebben om lid te mogen worden van het Tappersgilde. Slentert ze op haar groene laarzen verder tot achter haar whiskyconstructie. Een blad vol kleine glaasjes wordt gevuld, maar er mag nog niet geproefd worden. Dat komt nog. De whisky die ze schenkt, valt bij de meesten in de smaak, sommigen zijn minder gecharmeerd van het vocht, omdat al snel blijkt dat het appelsap is. Haar alter ego Ma Flodder voert uiteindelijk de toelatingsopdracht volgens de beoordelingscommissie naar behoren uit. "Er was er één die tegenstemde, maar dat was een grapje", aldus Ma Flodder. Tigchelaar is sinds februari feut en mocht aan het eind van de avond de felbegeerde tappersbloes om haar schouders hangen. Om het te vieren, is ze nog tot laat in de AOR gesignaleerd. Daar was ze makkelijk te herkennen aan haar ontzettend witte tappersbloes en een hele grote glimlach op haar gezicht. Foto: Bart van Overbeeke