/Voorpagina
/Mensen
/Nieuws
/Opinie
/Cultuur
/Studentenleven
/Achtergrond
/English page
/Onderzoek
/Reportage
/Bestuur
/Ruis
/Ranzigt
/Colofon
/Faculteits Berichten
/Vacatures
/Mensa
/Oude cursors
/pdf formaat
/TUE
/Zoeken:
/ Cursor nummer 0 nummer 6

Jaargang 44, 18 oktober 2001


Studentenleven

Untitled Document

Had je wat
Van Rooij?

Ja, ik heb wat! Ik heb uitslag. Zo'n lichte irritatie van de huid, doorgaans terug te vinden op plekken waar je het nog wel het minst
verwacht (vul zelf maar in welke plekken). Gelukkig ben ik me bewust van de oorzaak van dit fysieke ongemak waardoor me een eindeloze gang naar de huisarts bespaard zal blijven. Voor deze ene keer heeft het niets te
maken met de abominabele 'diensten' zoals die in onze geliefde kantines aangeboden worden. Dit keer zit de bron van het kwaad in het universitaire taalgebruik. Dat taalgebruik is doorgaans zo wollig dat ik er bijna een das van zou kunnen breien. EN IK KAN HELE-MAAL NIET BREIEN!
In eerste instantie dacht ik dat het aan mij en mijn gebrekkige taalgevoel lag. Het blijkt echter dat de interne communicatie binnen de TU/e in zijn geheel een groot probleem is. Met andere woorden: men begrijpt elkaar niet of wil elkaar niet begrijpen. Gezien het
taalgebruik zet ik mijn geld voorlopig op 'men begrijpt elkaar niet'.
Da's niet zo fraai als men zich bedenkt dat de TU/e zich als een
internationaal georiënteerde universiteit wil profileren en Engels dus
steeds meer de boventoon voert. Gestaafde stellingen als 'the language of science is bad English' en 'bad English is hard to understand' doen
vermoeden dat de (interne) comunicatie alleen nog maar wolliger zal worden. Het lijkt me dan ook hoog tijd om te gaan zoeken naar een middeltje
dat me van mijn jeuk
af helpt.

René van Rooij is AIO bij Werktuigbouwkunde.

Untitled Document

Zachte bakstenen bij sPektakel
Ze hadden het maar moeilijk met de opdracht: ontwerp en vervaardig een luchtig en comfortabel 'zitding' dat geschikt is voor drie personen én dat alleen mag bestaan uit hele bakstenen. De woorden comfortabel en bakstenen lijken tegenstrijdig. Zo'n 220 eerstejaars Bouwkunde gingen woensdag 10 en donderdag 11 oktober deze uitdaging aan in De Fabriek.

Elk jaar organiseert de P-onderwijsgroep het sPektakel waar de confrontatie tussen ontwerpen en vervaardigen centraal staat.
In de grote witte hal van De Fabriek klinkt geroezemoes. Je hoort de stenen over elkaar heen schuiven en tegen elkaar klinken. Overal liggen rode en gele bakstenen verspreid door de ruimte. Het contrast is groot. Waar sommige groepen druk bezig zijn hun droomontwerp te vervaardigen, leunen andere onderuit tegen de muur. Hun ontwerp is klaar en ze zijn nog een beetje moe van het feestje de dag ervoor.
De ontwerpen verschillen veel van elkaar: van bakstenen parkbankjes tot ligstoelen die je, ware ze niet van steen, in het kantoor van een psychiater verwacht. Er wordt gestapeld, besproken, ge-dacht en weer afgebroken. De ontwerpen zien er op papier ideaal uit, maar om dit uit te werken tot een stabiele constructie, blijkt een heel ander verhaal.
Terwijl de webcam het gezweet en gezwoeg vastlegt voor de surfer op internet, zien de deelnemers zichzelf terug op een projectiescherm aan het begin van de hal. Een vergevorderde constructie stort in en een licht gejuich klinkt door De Fabriek. Opnieuw beginnen is het devies, maar daar lijken de studenten geen moeite mee te hebben. Ze zien de lol er wel van in.
De taken binnen de groepjes lijken duidelijk verdeeld: de ene helft is druk aan het stapelen en schuiven, terwijl de andere helft rustig zit toe te kijken hoe de anderen hard werken aan hun idee van een luchtig 'zitding'.
Beste ontwerp en uitwerking was het ronde 'zitding' van atelier 10. Atelier 8 en 2 werden uiteindelijk respectievelijk tweede en derde. Er bestaat een kans dat het gewonnen ontwerp wordt uitgewerkt en geplaatst op het terrein van de TU/e, zoals ook is gebeurd met de poort voor het Hoofdgebouw en de bushalte onder de loopbrug tussen het Auditorium en het Hoofdgebouw. /.

Dit ontwerp van atelier 2 eindigde uiteindelijk op de derde plaats. Foto: Eva Habets

Untitled Document

Herdenkingsbijeenkomst professor Seidel
Ter ere van de onlangs overleden TU/e-hoogleraar Jaap Seidel wordt zaterdag 20 oktober een bronzen plaat onthuld.

"Professor Seidel is vanaf het ontstaan van de Technische Hogeschool Eindhoven geïnteresseerd geweest in het opzetten van studentengroeperingen", vertelt Siebe van Mensfoort, student Technische Natuurkunde en lid van dispuut Jupiter.
"Mede dankzij hem bestaat ons dispuut, een onderdeel van het Eindhovens Studenten Corps." Naast de oprichting van de faculteit Wiskunde, heeft professor Seidel zich ingespannen voor de Eindhovense studentenwereld. "Vanwege zijn verdiensten voor de universiteit is na zijn afscheid in 1984 een boom voor hem geplant voor het Audito-rium. Daar is in 1987 een sokkel met gedenkplaat bijgeplaatst."
Het overlijden van Seidel was voor dispuut Jupiter reden om opnieuw aandacht aan hem te schenken. "De sokkel die nu bij de boom staat, is niet zo groot. Wij hebben een grotere laten maken, waarop de bronzen plaat wordt bevestigd." Op de bronzen plaat komt de tekst: 'moge deze boom voortbloeien en een dankteken zijn voor de verdiensten van prof.dr. J.J. Seidel'.
De bijeenkomst wordt gehouden bij de Seidel-boom voor het Auditorium en wordt onder andere bijgewoond door de vrouw van prof. Seidel./.

Untitled Document

En hoe is het in de USA?
Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor een bepaalde tijd van hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen voortaan iedere week over de schouders van een TU/e student in het buitenland meekijken.

Op 10 september vertrok ik samen met Björn Bukkems voor mijn 14-weekse stage naar San Diego, aan de zuid-westkust van de Verenigde Staten. Vanuit Nederland hadden we slechts voor de eerste dagen een slaapplaats bij een gastgezin kunnen regelen. Permanente huisvesting moesten we ter plekke nog zoeken.
Op het vliegveld werden we door Ralph en Margie opgepikt met een zogenaamde 'minivan', naar Europese begrippen dus een gigantisch dikke MPV. Ralph en Margie bleek een schitterend stel tachtigplussers te zijn dat al 25 jaar studenten opvangt. Ze hadden daarvoor speciaal hun kelder ingericht, waar we van alle gemakken voorzien waren.Toen we de eerste morgen aanschoven voor een Amerikaans ontbijt, bleek het land opgeschud te zijn door de aanslag op het WTC in New York. De klap kwam in Amerika hard aan en de verontwaardiging was groot. In de weken erna veranderde de stemming van verontwaardiging en wraakgevoelens naar patriottisme en op dit moment: angst. Hoe erg ook, de vaak overdreven patriottische reactie van de Amerikanen begint me langzamerhand wel wat te irriteren. Zo kon je een week geleden bijvoorbeeld geen brievenbus vinden zonder een Amerikaanse vlag erop.
Gelukkig merk je er overdag in San Diego weinig van. We hebben met behulp van het hier zeer goed georganiseerde 'international center' van de universiteit een huis
-zeg maar villa- gevonden. Daar wonen we nu met een oude Tsjech en we hebben een schitterend uitzicht over de stranden en de oceaan. Onze stage over het actief onderdrukken van omgevingsgeluiden met een hoofdtelefoon, alsmede infiltratie in het (inter-) nationale studentenleven lopen ondertussen gelukkig ook prima. Een gangetje naar het 'baseball' stadion kon daarbij niet uitblijven.
Bij de kamer zat een stel fietsen inbegrepen, zodat we nu elke dag op geheel Nederlandse wijze tussen het Amerikaanse verkeer door naar de universiteit sjeezen. De automobilisten (zeg maar vrachtwagenchauffeurs) zijn fietsers in het geheel niet gewend en aangezien ze naast de vele stopborden nauwelijks voorrangsregels kennen, sluit de Nederlandse fietsstijl daar prima bij aan.
Fietsen en voorsorteren op vijfbaans wegen is een ervaring op zich, maar ondanks zijn heuvels leent San Diego zich er prima voor. Jammer dat de inwoners nog niet weten dat je fietsen ook voor de lol kunt doen: je moe maken doe je toch alleen in passende kleding tijdens je dagelijkse 'workout'?
Onze Amerikaanse fietsen bleken helaas niet onverwoestbaar. Toch moesten we bij de fietsenwinkel even glimlachen: de bandenlichters waren duur, maar 'made in Holland'...

Rogier Ellenbroek,
student
Werktuigbouwkunde

Untitled Document

Middeleeuws feest
Het Onafhankelijk Eindhovens Studentendispuut Camelot Excalibur houdt woensdag 31 oktober een caféfeest. Het is een middeleeuws feest met als thema 'Guiness en Guinevere'. Het wordt gehouden in de Irish Pub in Eindhoven en de toegangsprijs bedraagt vijf gulden. Het feest is voor iedereen toegankelijk.

Batavierenrace
De inschrijving voor de grootste estafetteloop van de wereld, de Batavierenrace, is geopend. Tot en met 30 november kunnen studenten zich inschrijven voor de dertigste editie van deze race. De Batavieren-race wordt gestart bij het Universitair Sport-centrum in Nijmegen en finisht na 175 kilometer op de campus van de Universiteit Twente. Stu-denten die mee willen doen, kunnen zich inschrijven via www.batavierenrace.nl.

GNSK
De datum voor de Grote Nederlandse Studenten Kampioenschappen 2002 is bekend: van donderdag 23 tot en met zaterdag 25 mei wordt het toernooi gehouden op het terrein van de Universiteit Twente. Nog niet alle sporten zijn bekend, maar basketbal, volleybal, voetbal en handbal zijn zeker aanwezig. Meer informatie is te zien op http://www.gnsk.nl.

[an error occurred while processing this directive]
[an error occurred while processing this directive]
[an error occurred while processing this directive]













Website Cursor