/Voorpagina
/Mensen
/Nieuws
/Opinie
/Cultuur
/Studentenleven
/Achtergrond
/English page
/Onderzoek
/Reportage
/Bestuur
/Ruis
/Ranzigt
/Colofon
/Faculteits Berichten
/Vacatures
/Mensa
/Oude cursors
/pdf formaat
/TUE
/Zoeken:
/ Cursor nummer 0 nummer 7

Jaargang 44, 25 oktober 2001


Ruis

Untitled Document

Biotoop

In deze serie wordt een tweewekelijkse blik geworpen op de interieuren van de kamers van studenten en medewerkers van de TU/e. Deze keer de lamp van Etienne de Wette in het Traversegebouw.

Als een helder baken staat de lamp op zijn bureau. Het verplicht voorbijgangers om even te spieken als ze voorbij de kamer van ing. Etienne de Wette van de Dienst Personeel en Organisatie lopen. "Je brengt een groot deel van je tijd door in je kamer. Dus moet je het een beetje aankleden. Wat schilderijtjes aan de muur en het plantje heb ik van de gang gejat. Ik heb de lamp vijfendertig jaar geleden gekocht. Toen ik onlangs door Maastricht liep, zag ik in een etalage dezelfde staan. Ik heb hem toen weer van zolder gehaald. Het is een ideale lamp. Hij past overal bij. Of het nou klassiek is of modern: je kunt hem in elk interieur bijzetten." De lamp is sfeerbepalend, net zoals de schilderijen. "Gemaakt door Ellen de Jager uit Best. Sommige collega's hebben een reproductie hangen. Ik heb voor hetzelfde geld een origineel. Gaat toch iets meer van uit. Wil je iets aparts in het leven dan kost het geld, maar dan heb je ook wat."

Van Dale: 'Biotoop: (m); biotopen; plaats waar een dier of een plant geheel in zijn omgeving ingepast is.'

Foto: Bert Jansen

Untitled Document Boete voor asbak?
U-raadslid Cor Naninck vroeg het College van Bestuur tijdens de vergadering van afgelopen maandag wanneer de grote asbakken op de campus eindelijk worden weggehaald. "We hebben hier een niet-rokers-
regeling", zo redeneerde Naninck, "waarom hebben we die grote bakken dan nog staan?" Dit was precies een vraag in het straatje van collegevoorzitter Henk de Wilt, die zelf graag een sigaartje opsteekt. Hij kwam met een sterk verhaal over de wederwaardigheden van een roker op de TU/e: "Ik heb onlangs een proces-verbaal gekregen omdat er op de tafel voor mijn kamer een asbak stond." De Wilt beklaagde zich over deze in zijn ogen overdreven boete: "Laten we de maat der dingen in de gaten houden", zo smeekte hij quasi dramatisch. Om nog een opmerking te maken over de mega-asbakken die in de gangen van de campus staan: "Die zijn ook nodig in het kader van het internationale beleid van de universiteit. Want Chinezen en mensen uit het Midden-Oosten gebruiken ze ook om erin te spugen".
Untitled Document Bits
Australische Aboriginals geloven dat manen in een vallei groeien als bloemkolen. Als een maan rijp is, stijgt hij op en straalt in volle glorie aan de hemel. Ze geloven ook dat de maan in het hemelse luchtruim slijt en dat het losgeslagen gruis de sterren vormt. Het is in ieder geval veel aannemelijker dan wat ik altijd dacht. Als klein jongetje (waar blijft de tijd?) was ik er heilig van overtuigd dat een monster een hap nam uit de gloeiende bol van de nacht. Hevig gedesillusioneerd was ik toen dit niet waar bleek te zijn. Toen ik later ook nog hoorde dat Sinterklaas een verklede man was en de paashaas mijn eigen vader was die in badjas lukraak eieren door de tuin liep te strooien, was mijn jeugd voorbij.
Regelmatig staar ik naar de duistere avondlucht en zucht altijd even als ik de maan zie. Het hemellichaam dat het dichtst bij ons staat blijft een aantrekkingskracht op me uitoefenen. Gelegen op mijn rug in het woelige gras, in stilte genietend van het theater dat zich afspeelt in de hoge hoogtes der universum. Ik denk nog steeds een gezicht te zien, ben er zelfs van overtuigd dat het Mannetje van de Maan zich daadwerkelijk ophoudt op de koude vlaktes en net wist weg te duiken toen Lance Armstrong en Buzz Aldrin ten overstaan van de wereld een vlag in de grond pootten.
Nu wordt de maan een kunstwerk. Tenminste, als het aan de initiatiefnemers van www.Paintthemoon.org ligt. Ze roepen iedere aardbewoner die in het bezit is van een laserpen op om 27 oktober en 24 november deze op het donkere gedeelte van de maan te richten. Het pennetje zou volgens hen de afstand van aarde tot de maan moeten halen en wat een feest zou het zijn als we allemaal ons gek richten zodat er een rode stip te zien is op onze buurplaneet. Vooral de kick om 'met zijn allen iets te bereiken' zou deze spacey trip tot een succes moeten maken. Hetzelfde collectieve genot dat alle Chinezen voelen als ze tegelijkertijd op en neer springen zodat de aarde een centimeter uit zijn baan schuift. Wat een feest.













Website Cursor